Hoe is het mogelijk dat de UvA het academisch jaar opent in het teken van Afrika en dat er dan geen enkele Afrikaanse spreker is, vraagt Kiza Magendane zich af.
‘Er bestaat geen Afrikaans geluid,’ verklaarde keynote speaker Rob de Vos bij de opening van het academisch jaar. Bizar genoeg geeft de zin ‘er bestaat geen Afrikaans geluid’ de houding van de UvA ten opzichte van ‘Afrika’ goed weer. Als student van Afrikaanse komaf aan de UvA zou ik blij moeten zijn met het feit dat de opening in teken van Afrika stond. Toch heb ik na afloop de zaal met een dubbel gevoel verlaten.
Een van redenen daarvoor is het feit dat er geen enkele Afrikaanse spreker was. Vorig jaar stond de opening van het academisch jaar in het teken van China (Amsterdam in the World: China) en was er wel een spreker van Chinese komaf. De UvA heeft een jaar lang de tijd gehad om een evenement te organiseren met als titel ‘Amsterdam in the World: Africa’ en is er niet in geslaagd om ook maar één Afrikaanse spreker uit te nodigen. Dat is ontzettend jammer, want er zijn meer dan genoeg Afrikaanse sprekers te bedenken, ook aan onze eigen UvA.
Een ander pijnlijk gegeven is het feit dat er maximaal vijf Afrikanen in de zaal aanwezig waren. Ik vroeg me meteen af: hoe is het te verklaren dat er zo weinig Afrikanen waren in een zaal van 1500 mensen als je het over Afrika hebt? Heeft de organisatie geen moeite gedaan om Afrikanen uit te nodigen? Of vond zij het niet nodig dat ‘de’ Afrikaan aanwezig zou zijn wanneer over zijn/haar continent wordt gesproken? Een universiteit zou open moeten staan voor verschillende geluiden. Het is daarom een gemiste kans van de UvA dat ze de opening van het academisch jaar niet heeft gebruikt om te laten zien dat zij niet met een ouderwetse blik naar Afrika kijkt en dat zij gelooft dat de Afrikaan in staat is om zelf over zijn eigen continent te vertellen.
Eerlijk is eerlijk, de opening was heel professioneel georganiseerd en ik ben dankbaar dat de universiteit aandacht aan Afrika heeft besteed. Wat mij betreft was de bijdrage van de Centrale Studentenraad het hoogtepunt. De raad stelde iedere aanwezige in staat via een kaartje haar droom voor de universiteit te delen.
Langs deze weg zou ik ook graag mijn droom met de universiteit willen delen. Ik hoop dat de UvA haar horizon verder durft te verbreden. Daarom ben ik initiatiefnemer van African Student Abroad (ASA), een plaform voor studenten in Amsterdam die in de kracht van Afrika geloven. Zo weten bijvoorbeeld niet heel veel mensen dat de meeste innovatie op het gebied van IT op dit moment op het Afrikaanse continent plaatsvindt. Afrika is bovendien wereldleider voor het gebruik van de mobiele telefoon voor betalingen. En ga zo maar door.
Ik hoop daarom dat de UvA de boodschap van Rob de Vos meeneemt. Behandel de Afrikaan als een gelijkwaardige partner vanuit je eigen belangen. Wie de Afrikaan als gelijkwaardige partner behandelt, zal nooit over deze Afrikaan spreken zonder hem uit te nodigen. Gelijkwaardige partners ontnemen elkaar elkaars geluiden niet.
Kiza Magendane is student politicologie aan de UvA.
‘Er bestaat geen Afrikaans geluid,’ verklaarde keynote speaker Rob de Vos bij de opening van het academisch jaar. Bizar genoeg geeft de zin ‘er bestaat geen Afrikaans geluid’ de houding van de UvA ten opzichte van ‘Afrika’ goed weer. Als student van Afrikaanse komaf aan de UvA zou ik blij moeten zijn met het feit dat de opening in teken van Afrika stond. Toch heb ik na afloop de zaal met een dubbel gevoel verlaten.
Een van redenen daarvoor is het feit dat er geen enkele Afrikaanse spreker was. Vorig jaar stond de opening van het academisch jaar in het teken van China (Amsterdam in the World: China) en was er wel een spreker van Chinese komaf. De UvA heeft een jaar lang de tijd gehad om een evenement te organiseren met als titel ‘Amsterdam in the World: Africa’ en is er niet in geslaagd om ook maar één Afrikaanse spreker uit te nodigen. Dat is ontzettend jammer, want er zijn meer dan genoeg Afrikaanse sprekers te bedenken, ook aan onze eigen UvA.
Een ander pijnlijk gegeven is het feit dat er maximaal vijf Afrikanen in de zaal aanwezig waren. Ik vroeg me meteen af: hoe is het te verklaren dat er zo weinig Afrikanen waren in een zaal van 1500 mensen als je het over Afrika hebt? Heeft de organisatie geen moeite gedaan om Afrikanen uit te nodigen? Of vond zij het niet nodig dat ‘de’ Afrikaan aanwezig zou zijn wanneer over zijn/haar continent wordt gesproken? Een universiteit zou open moeten staan voor verschillende geluiden. Het is daarom een gemiste kans van de UvA dat ze de opening van het academisch jaar niet heeft gebruikt om te laten zien dat zij niet met een ouderwetse blik naar Afrika kijkt en dat zij gelooft dat de Afrikaan in staat is om zelf over zijn eigen continent te vertellen.
Eerlijk is eerlijk, de opening was heel professioneel georganiseerd en ik ben dankbaar dat de universiteit aandacht aan Afrika heeft besteed. Wat mij betreft was de bijdrage van de Centrale Studentenraad het hoogtepunt. De raad stelde iedere aanwezige in staat via een kaartje haar droom voor de universiteit te delen.
Langs deze weg zou ik ook graag mijn droom met de universiteit willen delen. Ik hoop dat de UvA haar horizon verder durft te verbreden. Daarom ben ik initiatiefnemer van African Student Abroad (ASA), een plaform voor studenten in Amsterdam die in de kracht van Afrika geloven. Zo weten bijvoorbeeld niet heel veel mensen dat de meeste innovatie op het gebied van IT op dit moment op het Afrikaanse continent plaatsvindt. Afrika is bovendien wereldleider voor het gebruik van de mobiele telefoon voor betalingen. En ga zo maar door.
Ik hoop daarom dat de UvA de boodschap van Rob de Vos meeneemt. Behandel de Afrikaan als een gelijkwaardige partner vanuit je eigen belangen. Wie de Afrikaan als gelijkwaardige partner behandelt, zal nooit over deze Afrikaan spreken zonder hem uit te nodigen. Gelijkwaardige partners ontnemen elkaar elkaars geluiden niet.
Kiza Magendane is student politicologie aan de UvA.
