Aynan | Het wonder van Slb
Het vak studieloopbaanbegeleiding bestaat uit gesprekken tussen docent en student, en de leerling schrijft verhalen over zichzelf om zelfkennis te scheppen. Dit het enige vak dat gedurende de opleiding iedere periode in het rooster staat gebeiteld.
In een tijd van selfies, smoelenboek en elke dag een andere foto uit je leven als app-profielfoto zou je denken dat studenten het heerlijk zouden vinden om over zichzelf te praten en te schrijven. Het tegendeel is waar. Menig student heeft een innige pleurishekel aan studieloopbaanbegeleiding (Slb). De morrende student ervaart het als onzinnig.
Net als psychoanalyse heeft Slb alleen zin als je ervoor openstaat en het zelf wil. Om die reden is mijn houding dubbelzinnig. Als die onwillige student na jaren hogeschool de praktijk ingaat of verder studeert, vraag ik mij natuurlijk soms af wat hij eraan heeft gehad. Toch ben ik een voorstander van Slb in het vakkenpakket en wil ik het niet afdoen als geitenwollensokkengezwets, al was het maar omdat er contact bestaat tussen docent en student op de mammoettanker die het instituut Hogeschool van Amsterdam kan zijn.
Op mijn vrije dag ontdekte ik in een koffiesalon nog een goede reden voor studieloopbaanbegeleiding. Ik bestelde bij een oud-student een dubbele meeneemespresso. Ze vertelde dat ze nu pedagogische wetenschappen studeerde. Haar opleiding op de hogeschool had ze op Slb na afgerond. Het laatste verslag had de student met opzet niet ingeleverd; zo kon zij bij haar basisopleiding ingeschreven blijven staan en daardoor bedroeg het collegegeld ‘slechts’ 2.000 euro in plaats van 7.500 euro. Dat is het bedrag dat ze had moeten betalen als ze haar hbo had behaald en aan een tweede studie was begonnen. Nu werd pedagogische wetenschappen niet als vervolgopleiding gezien maar als een parallel traject.
Ze kruipt door de mazen van de wet, dankzij studieloopbaanbegeleiding. De espresso smaakte mij uitstekend.
