Aynan | De schaamte voorbij
Gedurende mijn jeugd bracht ik de weekenden door in de Marokkaanse moskee in Haarlem. Na de koranles baden we met de grote mensen het middaggebed. Daarna bleven sommige moskeebezoekers nog even hangen voor een praatje. Het viel mij op hoe vaak in die gesprekjes Saddam Hoessein werd aangehaald. Dan werd zijn moed en kracht geroemd. Met een hoofd vol koranverzen luisterde ik naar de gelukwensen aan het adres van de Irakese generaal.
De moskeebezoekers waren fan van Saddam Hoessein, omdat hij de Verenigde Staten uitdaagde en het land een slang durfde te noemen, die in honderden stukjes gehakt moest worden.
Ik begreep de bewondering voor de moordzuchtige Saddam niet. Het was een jeugd vol verwarring.
De jeugd ging voorbij, maar de verwarring bleef, zoals twee weken geleden; de Marokkaanse koning bracht een ‘privébezoek’ aan Nederland. Hij overnachtte een kleine week in een hotel aan de Amsterdamse Herengracht.
Wie het was vergeten: de Marokkaanse koning is een dictator. In de praktijk betekent dit dat hij de politieke, economische, religieuze én legerbaas is van het Noord-Afrikaanse land. Daarom was mijn verbazing werkelijk alom toen er dagenlang honderden Marokkaanse Nederlanders voor het compleet afgehuurde hotel stonden om een glimp op te vangen van zijne koninklijke dictatoriale veelheid of erger nog, met hem op de foto te gaan.
De reden dat Marokkanen naar Nederland zijn verhuisd, was de onstabiele politieke en miserabele economische situatie daar, en nu wilden ze met het hoofd van Marokko op de foto. Hoe bestaat het? Ze zouden zich het Hollandse brood uit hun mond moeten schamen.
De verering van de Marokkaanse koning is een aandoening die door alle bevolkingslagen loopt, want tussen die honderden Marokkanen stond ook de bekende grappenmaker Najib Amhali. De hofnar en de anderen zouden enkele uren vrijwillig in de gevangeniskelders van Marokko moeten doorbrengen. Ik garandeer genezing, op staande voet.
