Robotbloopers, antibiotica en een metalband op Gala van de Wetenschap
Tip voor een verloren kwartiertje: google op robot bloopers. Robotwetenschapper David Abbink krijgt er tijdens het Gala van de Wetenschap, afgelopen zaterdag, een volle Stadsschouwburg mee plat. Hij toont op groot scherm wankelende robots die door hun kniemechaniekjes zakken, robots die een deur willen openen en daarbij omkukelen. Robots die nog veel moeten leren, willen ze een beetje in de buurt van de mens komen. Dat zien we kennelijk graag.
Een geruststellende gedachte die Abbink even makkelijk wegvaagt met het oplepelen van de Wet van Moore: ‘Die zegt dat pak ‘m beet elke anderhalf jaar de rekenkracht van computers verdubbelt. We hebben nu allemaal telefoontjes met een rekenkracht waar vroeger een computer ter grootte van een kamer voor nodig was. En dat gaat dus telkens verder. Vandaag kunnen we de rekenkracht van een muizenbrein maken, en misschien wel over vijf jaar die van een mensenbrein en wellicht over 25 jaar de rekenkracht van alle menselijke breinen op deze planeet. Dan zijn wij als mens wel een beetje overbodig.’
‘De robots maken ons allemaal dood’
Om dit doemscenario nog wat kracht bij te zetten, tovert hij op het scherm een aantal robots tevoorschijn met geïntegreerde wapens aan de armen. ‘Je kan je voorstellen, als die dingen zo slim zijn, dan hoef je ze alleen nog maar een lichaam te geven, met een geweer erop en tang, tang, tang, de robots maken ons allemaal dood.’
Abbink schetst maar even wat sommige mensen vrezen. Hij niet. Hij zelf ziet vooral de vele mogelijkheden, die hij in een robotlab aan de TU Delft verder door ontwikkelt. Met robots is het, als je het hem vraagt, goed samen werken. Zo is hij druk met het zoeken naar ‘een lijntje’ tussen de bestuurder en de intelligente auto. De zelfbesturende auto heeft nog altijd een oplettende bestuurder nodig. Meekijken moet, maar Abbink zoekt ook naar een meer intuïtieve connectie. Een fysieke interactie. De bestuurder moet de auto ‘voelen’, zoals een ruiter zijn paard.
Overigens is iedereen het doemscenario van de androïderevolutie acuut vergeten als Abbink zijn zeven robots het podium op dirigeert. Hij laat drie aaibare dwergrobots de Macarena dansen, zorgrobot Lea komt hem een flesje water brengen, hij demonstreert een vliegend nepinsect, dat behalve aardig zoemt, ook in de toekomst misschien bij rampen kan worden ingezet om slachtoffers te zoeken. Dan komt er een student het podium op die in een staalconstructie is gehesen. Hij draagt een zogeheten tilhulp. ‘Kijk, deze doos krijg ik nauwelijks van de grond,’ zegt Abbink, terwijl hij aan een zwarte box sjort. De man met tilhulp doet het nog net niet met zijn pink. Zo zie je maar: ‘Met dit apparaat word je een soort Iron Man.’
Biologische oorlogsvoering
Na dit hoogstandje laat Abbink zijn hele circus het podium afwandelen, rollen en vliegen. Abbink heeft weliswaar het meeste show-waar meegenomen naar de schouwburg, maar hij is niet de enige die zijn halve inboedel uit het lab heeft meegetorst. Zo is daar evolutionair ecoloog Louise Vet die een complete stellage op het podium heeft uitgestald, die haar verhaal over biologische oorlogsvoering tussen schimmels en bacteriën en daarmee het onstaan van antibiotica inzichtelijk maakt.
Universiteitshoogleraar Robbert Dijkgraaf, die het vermaarde Institute for Advanced Study in Princeton in de Verenigde Staten leidt, nam ook wat mee: een prijs, de Robbert Dijkgraaf Essayprijs, omdat het ‘ook belangrijk is dat wetenschappers ook schrijven wat ze doen en wat hen drijft’. Dit jaar ging die eer, plus het bijbehorende kunstwerk, naar de Vlaamse filosoof Sylvia WenmackersLees haar essay woensdag in Folia..
Maar een van de meest opmerkelijke momenten van het Gala van de Wetenschap komt weer van de robotwetenschapper. Met zijn metalband Cultura Tres laat hij de mond van menig bezoeker openvallen. Als hij achter het drumstel vandaan stapt, trekt hij, zoals het een onderzoeker betaamt een conclusie. Twee eigenlijk. Een: ‘Dit is het raarste optreden ooit.’ En twee: ‘Dit doet een robot me niet na!’
Tekst: Malika Sevil/Het Parool
En vooruit, alvast een voorproefje van de robotbloopers
