Wiskundig plan maakt Science Park Run weer spannend
Een divers deelnemersveld kenmerkt elk jaar de Science Park Run. Een mengelmoes van 72 beginnelingen, halflamme studenten én nationale toppers waagden zich dit weekend weer aan de 4x5 kilometer-estafette door het Flevopark.
Door de enorme verschillen in looptempo is de Science Park Run zelden spannend. Althans, op papier. In de praktijk wil de wedstrijd nog weleens een verrassende wending nemen. Zo werd vorig jaar het team van een snelle grootmoeder tot een van de winnaars uitgeroepen.
Uit analyse van de individuele looptijden bleek achteraf echter dat de ervaren loopster ofwel een wereldrecord had neergezet, ofwel een ruim stuk had afgesneden.
Drie jaar eerder had een milieubewuste Amsterdamse vrouw, tot consternatie van de organisatie, alle zorgvuldig aangebrachte bewegwijzering uit het Flevopark verwijderd. Plastic hoorde niet thuis in de natuur, vond de dame.
Fire Breathing Rubber Duckies
Van chaos of gekkigheid was dit weekend geen sprake bij de Science Park Run, als we tenminste de creatieve teamnamen (Usain Holt, Fire Breathing Rubber Duckies) buiten beschouwing laten. Toch was de loop zelden zo spannend als zaterdag. Met dank aan een plan van UvA-student theoretische natuurkunde Luuk Wagenaar (23) en zijn kompanen.
‘We hebben de beste leden van onze loopgroep gerankschikt op snelheid,’ onthulde Luuk. ‘Vervolgens hebben we de lopers op evenredige wijze verdeeld over vier verschillende teams. In de volgorde 1, 2, 3, 4, 8, 7, 6, 5, 9, 10, 11, 12, 16, 15, 14, 13. Dus team één had nummer 1, 8, 9 en 16, team twee 2, 7, 10 en 15, enzovoorts.’
Een mathematische zekerheid voor spanning? Dat moest blijken. Luuk zelf, nummer 1 van de lijst en lopend voor de genoemde Duckies voltooide de vijf kilometer in de supertijd van 15:45. Dat is een gemiddelde snelheid van 19 (!) km/u.
Maar exact volgens plan, waren zijn teamgenoten minder snel. Bij het volgende wisselmoment ging team Taitanzu ni au nipt aan de leiding. Zeventien minuten later leken juist de Science Park Legends op weg naar goud. In het Flevopark regende het zaterdag pijpenstelen én inhaalacties.
De Science Park Run 2017 werd beslist in de laatste honderd meters, toen ‘Mister AquilaAquila is de studentenatletiekvereniging.’ Tom Kleist (van de Science Park Legends) werd gepasseerd door VU-student Thijs van Aalten van Taitanzu ni au.
De uitgebluste Rubber Duckies moesten genoeg nemen met brons. Luuk Wagenaar leek ermee te kunnen leven. Juist als toploper is hij het gewend te verliezen. Experts hebben immers vaker verloren dan beginners ooit hebben meegedaan. Op het NK indoor atletiek eindigde Luuk eerder dit jaar nog als tweede op de 800 meter.
Bovendien heeft zijn studie hem inmiddels wat bescheidenheid bijgebracht, biechtte Luuk na afloop op. ‘Op de middelbare school denk je dat je de beste en slimste bent, maar die illusie raak je snel kwijt, zodra je theoretische natuurkunde besluit te studeren en je je nieuwe klasgenoten leert kennen.’
Een kleine troost, desondanks, zaterdag tijdens de prijsuitreiking: dit keer hoefde hij niet aan te zien dat een grootmoeder wél goud om haar nek kreeg.
