Mode met een boodschap bij de Amfi 3D Hypercraft Show
Deze week kwam de minor 3D Hypercraft van Amfi tot een hoogtepunt in de Zuiderkerk. Negentien studenten toonden hun creaties, die ze niet op de traditionele manier ontwierpen, maar digitaal. Myrna Slagt (22) greep deze kans om het publiek een boodschap mee te geven: ‘Modellen hoeven niet maat 32 te hebben.’
Het is fris in de Zuiderkerk, ondanks de felle studiolichten en de vierhonderd man die gekomen zijn voor de 3D Hypercraft modeshow van Amsterdam Fashion Institute (Amfi). Je zal maar in lingerie over de catwalk moeten. Hoewel ze eigenlijk helemaal geen professioneel model zijn en niet dezelfde maat hebben als de andere jongens en meiden die vandaag de kleding showen, schrikken Myrna’s modellen daar niet voor terug. Myrna heeft namelijk een visie en daar staan haar modellen vierkant achter: ‘We moeten af van het stereotiepe beeld van dunne modellen.’
‘Iedere vrouw is mooi, ongeacht haar maat of gezicht. Dat wil ik laten zien.’ Daarom koos Myrna modellen met ‘normale maten’ om haar collectie te tonen. Dat idee ontstond in een gesprek met een van haar docenten. ‘Ik vertelde hem dat ik kleding ontwerp die ik zelf nooit aan doe. Trek ik mijn eigen ontwerpen aan dan krijg ik ze namelijk simpelweg niet dicht.’ Daarom besloot ze het proces van kleding ontwerpen om te draaien. Niet de kleinste maat ontwerpen en hiervan later voor de winkel grotere versies maken, maar andersom; beginnen bij de meest gangbare maat.
Bodyscan
Daarbij komt de 3D Hypercraft-minor goed van pas, want deze draait om het digitaal ontwerpen van kleding. Niet meer eerst uittekenen, dan maken, dan passen en steeds weer verstellen omdat het toch niet past. Nee, de studenten ontwerpen de kledingstukken in een computerprogramma. ‘We maken een bodyscan van onze modellen. Daardoor komt hun lichaam waarheidsgetrouw in 3D in ons computerprogramma en kunnen we de kleding precies op maat ontwerpen,’ vertelt Myrna. ‘Het is een stap richting de toekomst van de mode-industrie. Virtueel kleding ontwerpen is sneller, goedkoper en duurzamer. De kleding hoeft bijvoorbeeld niet een aantal keer heen en weer tussen de ontwerper en de producent – die vaak in een ander land zit.’
Myrna’s keus voor een lingeriecollectie komt niet uit de lucht vallen. ‘Met een maatje meer is het lastig sexy ondergoed te vinden.’ Maar kiezen voor modellen die niet maat 32 of 34 hebben – ook wel plus size-modellen genoemd – was niet gemakkelijk. ‘Modellenbureaus hebben een schrikbarend klein aanbod van modellen met normale maten. En buiten de modellenwereld was het ook lastig ze te vinden. De meerderheid van de bevolking heeft de maat die ik zocht, maar het grootste deel van hen is te onzeker over hun lichaam om ermee over een catwalk te gaan.’
Motivatie
Toen ze haar modellen uiteindelijk via-via vond, merkten zij vaak dat ze anders waren dan de rest. ‘Het was voor hen best vreemd steeds tussen allemaal dunne meiden te staan. Ze voelden zich echt anders. Daar hebben we veel over gepraat. Ook vroegen mensen steeds verbaasd aan mij: “Zijn dat jouw modellen?”’ Maar dat is voor Myrna en haar modellen juist een motivatie. ‘We wilden bewijzen dat je niet alleen model kan zijn als je dun bent.’
Zo gezegd, zo gedaan. Na het filmpje dat van elke ontwerper wordt vertoond, komen Myrna’s modellen vol zelfvertrouwen in hun weinig verhullende lingerie de catwalk op gebeend. De zenuwen die ze vooraf hadden zijn niet te zien. Door de kerk klinkt muziek en hun eerder ingesproken citaten: ‘Everybody is beautiftul, even if you don’t have size zero.’ ‘I’m good the way I am and I’m happy the way I look.’ ‘At first I thought I would feel insecure, but I felt the opposite: strong and sexy.’ Als ze de catwalk weer aflopen, voelt het toch een beetje als een overwinning. En het publiek, dat lijkt net een beetje harder te klappen dan bij de rest.
Bekijk hieronder het filmpje van Myrna dat tijdens haar catwalkpresentatie werd vertoond.
