Niks meer missen?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief!
Foto: Marc Kolle
opinie

'In stilte ontstaan soms wonderen'

Kiza Magendane,
7 oktober 2015 - 07:00

Met het consequent weigeren een stilteruimte toe te staan ondermijnt de UvA haar eigen diversiteitsbeleid, vindt student Kiza Magendane.

Op een vraag van mij via Twitter waarom de UvA geen gebedsruimte heeft, kreeg ik een verbijsterend antwoord van de UvA zelf. ‘Omdat de UvA een openbare universiteit is.’


Deze redenering is minder logisch dan ze klinkt, vindt ook een groep studenten die onlangs voor de derde keer een lege ruimte op het Roeterseiland inrichtte als stilteruimte. Een seculiere universiteit is geen synoniem voor een exclusieve universiteit. Een stilteruimte kan net zo goed seculier zijn, omdat die ruimte biedt voor bezinning aan iedereen, ongeacht achtergrond of overtuiging. ‘Het is ook voor studenten heel goed als ze af en toe een moment voor zichzelf kunnen nemen. Dat voorkomt depressies en een burn-out. Als iedereen af en toe zijn “tien-minuutje” neemt, is dat hartstikke positief,’ verklaarde een van de initiatiefnemers van de stilteruimte terecht in Folia.


Gemiste kans

De UvA blundert door elke keer de spontaan ingerichte stilteruimtes te ontruimen en via haar woordvoerder te laten weten dat het beleid ten aanzien van stilteruimtes ‘ongewijzigd is’. Daar komt bij dat na elke ontruiming de locaties direct in een soort paniekreactie worden ingericht als een studieruimte. Door deze houding wekt de UvA de indruk dat zij niet wil werken aan een inclusieve academische gemeenschap die voor iedereen een thuis creëert. De reactie en houding van de UvA staan in schril contrast met de eigen woorden van de instelling: ‘De UvA biedt academisch onderwijs aan op alle wetenschapsgebieden en staat open voor alle studenten en medewerkers – ongeacht afkomst, achtergrond of overtuiging,’ is te lezen in de missie op haar website.

'Het is niet verwonderlijk dat er procentueel meer studenten met een migratieachtergrond naar de VU gaan'

Ook vreemd: de UvA neemt geen moeite om het voorbeeld van andere universiteiten zoals Harvard en de Erasmus Universiteit te volgen. Deze en andere eveneens ‘seculiere’ instellingen kennen wel stilteruimtes.

 

Een ander vaak gehoord argument is dat studenten die behoefte hebben aan een stilteruimte beter naar de VU kunnen gaan. Dat is gek. Want waarom zou de UvA minder te bieden willen hebben dan de Vrije Universiteit? Het is niet verwonderlijk dat er procentueel meer studenten met een migratieachtergrond naar de VU gaan. Dat is een gemiste kans, omdat de UvA zegt ook diversiteit na te streven. Waarom propageert de UvA dit, maar voegt zij vervolgens niet de daad bij het woord? Je kunt als universiteit niet steeds diversiteit alleen als marketingterm gebruiken en vervolgens geen condities creëren die dat waarmaken.

'Studenten met een religieuze achtergrond of spirituele behoeften horen geen tweederangsburgers te zijn aan de UvA'

Tweederangsburgers

De UvA faciliteert culturele centra zoals Crea, investeert miljoenen in sportfaciliteiten en stopt ook een hoop geld in studieverenigingen. Een deel van dat geld voor studieverenigingen en studentenraden wordt ook gebruikt om bier te drinken, op constitutieborrels bijvoorbeeld. De UvA maakt dit mede mogelijk, omdat zij heel goed heeft begrepen dat studeren veel meer is dan alleen in de collegebanken zitten

 

Wie een inclusieve gemeenschap voorstaat, kan echter geen borrels voor de ene groep studenten financieren en een andere groep studenten voorhouden dat hun behoefte om op een andere manier te ontspannen niet wordt ingewilligd omdat het een seculiere of openbare universiteit betreft. Een inclusieve academische gemeenschap kan zich niet permitteren om een deel van haar studenten het gevoel te geven dat ze er niet bij horen. Studenten met een religieuze achtergrond of spirituele behoeften horen geen tweederangsburgers te zijn aan de Universiteit van Amsterdam.

 

Al een tijdje is er kritiek op de eenzijdige focus op rendement in het wetenschappelijk onderwijs. Ook in deze discussie zou het goed zijn als de UvA beter naar haar critici luisterde.

 

De academische gemeenschap verdient namelijk meer dan een eenzijdige focus op cijfers, papers en tentamens.

 

Naast een biertje en een theatervoorstelling moet er ruimte zijn voor stilte en bezinning. Want in stilte ontstaan, net als bij constitutieborrels, af en toe wonderen.

Lees meer over