Ik was vast en zeker een van de enige mensen in heel Nederland die niet besefte dat er op vrijdag 13 juni een belangrijke voetbalwedstrijd zou zijn. Het drong (beschamend genoeg) pas tot me door toen ik halverwege de middag eindelijk tot het inzicht kwam dat het geen toeval kon zijn dat er zóveel mensen op straat in het oranje gekleed waren.
Terwijl er die avond wel een soort verleiding was om de tv aan te zetten en mee te doen aan dit nationale cultuurmoment, besloot ik uiteindelijk toch maar liever een speelfilm op te zetten, en maakte ik de doelpunten alleen mee door de uitbarstingen van gejuich en trompetgeschal in mijn buurt.
Ter gelegenheid van het WK daarom deze twee weken de beste sportfilms, zowel voor degenen die er echt geen genoeg van kunnen krijgen, als voor degene die een passend alternatief zoekt voor dagelijkse voetbalwedstrijden.
DodgeBall: A True Underdog Story (2004)
Alle bekende cliché's van de sportfilm moeten het ontgelden in deze meesterlijke satire: het kneuzenteam dat het moet opnemen tegen een schijnbaar onverslaanbare tegenstander; de door de wol geverfde coach die de spelers op onorthodoxe wijze de diepste geheimen van het spel aanleert; de grote tegenslag waardoor alles bij voorbaat verloren lijkt; en natuurlijk de climax tijdens een groots en buitengewoon spannend sportevenement.
Maar DodgeBall is niet alleen maar parodie: de oprechte genegenheid die de film heeft voor zijn bizarre personages en de virtuoze opbouw naar het slotduel maken van deze film een effectief, ontroerend en verrassend spannend sportdrama.
Field of Dreams (1989)
In Amerika was het een enorm kassucces, maar in landen waar honkbal een minder geliefde sport is, werd dit bovennatuurlijke plattelandsdrama nauwelijks gezien. En dat is jammer, want of je van honkbal houdt of niet, Field of Dreams biedt een kijkervaring met bijna universele aantrekkingskracht.
In deze film gaat het niet om wedstrijden of spelregels, maar om de emotionele betekenis van sport als ritueel tussen vader en zoon. Maïsboer Ray Kinsella (Kevin Costner op het hoogtepunt van zijn carrière) hoort een mysterieuze stem zeggen: 'If you build it, he will come,' en hij vat de woorden op als instructie om een enorm honkbalveld op zijn erf aan te leggen. Hierna volgt een ontroerende reis waarin hij langzaam maar zeker zijn eigen verleden verkent, culminerend in een eindscène die zelfs de stoerste voetbalfanaat niet onberoerd zal laten.
Rocky III (1982)
De Rocky-films --het zijn er inmiddels zes-- behoren tot de bekendste en meest voor de hand liggende sportfilms. Voor de meeste afleveringen in de reeks valt wel iets te zeggen: de eerste is een aandoenlijk en kleinschalig sociaal-realistisch drama, Rocky IV is een lachwekkend over-the-top Koude Oorlog-spektakel, en Rocky Balboa was een laatkomer die vriend en vijand enorm meeviel. Maar Rocky III beheerst van al deze Stallone-vehikels niet alleen het best de gouden formule van de underdog die het opneemt tegen een onverslaanbare vijand (de fenomenale Mr. T in zijn filmdebuut): hij wordt ook voortgestuwd door de onvergetelijke jaren '80-hit 'Eye of the Tiger.'
Volgende week, in mijn laatste filmblog van het jaar, nog drie gouden sportfilms!
Terwijl er die avond wel een soort verleiding was om de tv aan te zetten en mee te doen aan dit nationale cultuurmoment, besloot ik uiteindelijk toch maar liever een speelfilm op te zetten, en maakte ik de doelpunten alleen mee door de uitbarstingen van gejuich en trompetgeschal in mijn buurt.
Ter gelegenheid van het WK daarom deze twee weken de beste sportfilms, zowel voor degenen die er echt geen genoeg van kunnen krijgen, als voor degene die een passend alternatief zoekt voor dagelijkse voetbalwedstrijden.
DodgeBall: A True Underdog Story (2004)
Alle bekende cliché's van de sportfilm moeten het ontgelden in deze meesterlijke satire: het kneuzenteam dat het moet opnemen tegen een schijnbaar onverslaanbare tegenstander; de door de wol geverfde coach die de spelers op onorthodoxe wijze de diepste geheimen van het spel aanleert; de grote tegenslag waardoor alles bij voorbaat verloren lijkt; en natuurlijk de climax tijdens een groots en buitengewoon spannend sportevenement.
Maar DodgeBall is niet alleen maar parodie: de oprechte genegenheid die de film heeft voor zijn bizarre personages en de virtuoze opbouw naar het slotduel maken van deze film een effectief, ontroerend en verrassend spannend sportdrama.
Field of Dreams (1989)
In Amerika was het een enorm kassucces, maar in landen waar honkbal een minder geliefde sport is, werd dit bovennatuurlijke plattelandsdrama nauwelijks gezien. En dat is jammer, want of je van honkbal houdt of niet, Field of Dreams biedt een kijkervaring met bijna universele aantrekkingskracht.
In deze film gaat het niet om wedstrijden of spelregels, maar om de emotionele betekenis van sport als ritueel tussen vader en zoon. Maïsboer Ray Kinsella (Kevin Costner op het hoogtepunt van zijn carrière) hoort een mysterieuze stem zeggen: 'If you build it, he will come,' en hij vat de woorden op als instructie om een enorm honkbalveld op zijn erf aan te leggen. Hierna volgt een ontroerende reis waarin hij langzaam maar zeker zijn eigen verleden verkent, culminerend in een eindscène die zelfs de stoerste voetbalfanaat niet onberoerd zal laten.
Rocky III (1982)
De Rocky-films --het zijn er inmiddels zes-- behoren tot de bekendste en meest voor de hand liggende sportfilms. Voor de meeste afleveringen in de reeks valt wel iets te zeggen: de eerste is een aandoenlijk en kleinschalig sociaal-realistisch drama, Rocky IV is een lachwekkend over-the-top Koude Oorlog-spektakel, en Rocky Balboa was een laatkomer die vriend en vijand enorm meeviel. Maar Rocky III beheerst van al deze Stallone-vehikels niet alleen het best de gouden formule van de underdog die het opneemt tegen een onverslaanbare vijand (de fenomenale Mr. T in zijn filmdebuut): hij wordt ook voortgestuwd door de onvergetelijke jaren '80-hit 'Eye of the Tiger.'
Volgende week, in mijn laatste filmblog van het jaar, nog drie gouden sportfilms!
