De Amerikaanse politieserie The Wire staat bij critici en liefhebbers van kwaliteitstelevisie bekend als het beste wat hedendaagse tv te bieden heeft. De vijf seizoenen die tussen 2002 en 2008 door kabelzender HBO werden uitgezonden, werden matig bekeken, maar bereikten uiteindelijk toch een enorm publiek toen ze eenmaal als dvd-boxen begonnen te circuleren. Inmiddels zijn er niet alleen talloze academische publicaties aan gewijd, maar is de serie bij meerdere topuniversiteiten gebruikt als studiemateriaal. Na Harvard, Duke en York is nu de UvA aan de beurt, en staat dit semester een keuzevak politicologie geheel in het teken van The Wire.
Vakken die specifiek gaan over één tv-serie komen niet vaak voor, zelfs niet bij opleidingen als mediastudies. Maar The Wire is dan ook niet zomaar een tv-serie. Nog veel meer dan bij andere veelgeprezen producties als The Sopranos of Breaking Bad gaat het bij deze reeks eerder om een maatschappelijk totaalbeeld dan om de lotgevallen van een handvol personages. De werkelijke hoofdpersoon van de stad is dan ook niet de onconventionele rechercheur Jimmy McNulty, noch blijkt het allemaal te gaan om de drugsbende van Avon Barksdale en Stringer Bell, waar de plot in eerste instantie om draait. The Wire geeft eerder een portret van een complete stad.
De serie bouwt in de loop van zestig afleveringen een complex en buitengewoon gelaagd portret van de Amerikaanse stad Baltimore, waarbij elk seizoen zich op een specifiek instituut richt: het eerste seizoen introduceert de wisselwerking tussen politiemacht en drugsbendes; het tweede toont de gevolgen van een teruglopende industrie; het derde richt zich op de politiek; in het vierde seizoen komt het onderwijs aan bod; en het vijfde en laatste seizoen belicht de rol van de media. Op deze manier krijg je onder het mom van een spannend politieverhaal een antropologische studie van de hedendaagse stad mee, met een buitengewoon rijke en gelaagde kijkervaring als resultaat.
Geen wonder daarom dat universitaire opleidingen heil zien in het opgeven van dit soort huiswerk. The Wire is dan wel geen documentaire, maar schetst wel een ongekend realistisch portret van complexe vraagstukken die op deze manier een stuk toegankelijker worden. Het is immers één ding om statistieken te lezen over de problematiek rondom drugsverslaving in de grote steden, maar heel iets anders om mee te leven met een personage als Bubbles. Doordat schrijver David Simon een geraffineerde balans weet te vinden tussen klassiek drama en sociaal realisme, kan The Wire bij studenten dan ook politieke, sociale en culturele discussiepunten aanjagen.
Het UvA-vak dat dit semester voor het eerst wordt gegeven, onder coördinatie van politicoloog Rob van Es, laat zien op hoeveel verschillende manieren The Wire bruikbaar kan zijn bij de benadering van diverse academische onderwerpen. Elke week geven twee docenten vanuit hun eigen discipline een wetenschappelijk perspectief op de serie, waarna ze gezamenlijk met de zaal in discussie gaan. Aanmelden voor het vak heeft overigens allang geen zin meer, want het liep bij de inschrijving behoorlijk storm. Maar wie dit jaar te laat was, kan het volgend jaar opnieuw proberen, want dan zal het UvA-vak The Wire wegens overweldigende belangstelling in ieder geval nog een keer worden gegeven.
Vakken die specifiek gaan over één tv-serie komen niet vaak voor, zelfs niet bij opleidingen als mediastudies. Maar The Wire is dan ook niet zomaar een tv-serie. Nog veel meer dan bij andere veelgeprezen producties als The Sopranos of Breaking Bad gaat het bij deze reeks eerder om een maatschappelijk totaalbeeld dan om de lotgevallen van een handvol personages. De werkelijke hoofdpersoon van de stad is dan ook niet de onconventionele rechercheur Jimmy McNulty, noch blijkt het allemaal te gaan om de drugsbende van Avon Barksdale en Stringer Bell, waar de plot in eerste instantie om draait. The Wire geeft eerder een portret van een complete stad.
De serie bouwt in de loop van zestig afleveringen een complex en buitengewoon gelaagd portret van de Amerikaanse stad Baltimore, waarbij elk seizoen zich op een specifiek instituut richt: het eerste seizoen introduceert de wisselwerking tussen politiemacht en drugsbendes; het tweede toont de gevolgen van een teruglopende industrie; het derde richt zich op de politiek; in het vierde seizoen komt het onderwijs aan bod; en het vijfde en laatste seizoen belicht de rol van de media. Op deze manier krijg je onder het mom van een spannend politieverhaal een antropologische studie van de hedendaagse stad mee, met een buitengewoon rijke en gelaagde kijkervaring als resultaat.
Geen wonder daarom dat universitaire opleidingen heil zien in het opgeven van dit soort huiswerk. The Wire is dan wel geen documentaire, maar schetst wel een ongekend realistisch portret van complexe vraagstukken die op deze manier een stuk toegankelijker worden. Het is immers één ding om statistieken te lezen over de problematiek rondom drugsverslaving in de grote steden, maar heel iets anders om mee te leven met een personage als Bubbles. Doordat schrijver David Simon een geraffineerde balans weet te vinden tussen klassiek drama en sociaal realisme, kan The Wire bij studenten dan ook politieke, sociale en culturele discussiepunten aanjagen.
Het UvA-vak dat dit semester voor het eerst wordt gegeven, onder coördinatie van politicoloog Rob van Es, laat zien op hoeveel verschillende manieren The Wire bruikbaar kan zijn bij de benadering van diverse academische onderwerpen. Elke week geven twee docenten vanuit hun eigen discipline een wetenschappelijk perspectief op de serie, waarna ze gezamenlijk met de zaal in discussie gaan. Aanmelden voor het vak heeft overigens allang geen zin meer, want het liep bij de inschrijving behoorlijk storm. Maar wie dit jaar te laat was, kan het volgend jaar opnieuw proberen, want dan zal het UvA-vak The Wire wegens overweldigende belangstelling in ieder geval nog een keer worden gegeven.
