Niks meer missen?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief!
Het gaat niet goed met de Duitse taal. We zouden jaarlijks miljarden mislopen met het steenkolenduits dat we in Nederland spreken (al valt dat volgens nrc.next wel mee), het aantal mensen dat Duitse taal en cultuur besluit te studeren is minimaal en de taal lijkt maar niet af te komen van de welbekende nazi-connotaties ('Aufmachen, Schwein!')

Genoeg reden dus om een Dag van de Duitse Taal in het leven te roepen, vond de Actiegroep Duits. Want: Duits is eigenlijk een verschrikkelijk mooie taal. De taal van Goethe, van de romantiek.



Nou wil het geval dat de Folia-redactie resideert onder het Duitsland Instituut, een van de organisatoren van de Dag van de Duitse Taal. Gistermiddag om een uurtje of twaalf werden we opgetrommeld om met zijn allen naar buiten te gaan, waar ons koffie en Duitse taartjes te wachten stonden.



Maar voor wat hoort wat. Voordat we ons tegoed mochten doen aan de Duitse lekkernijen (speciaal gehaald bij een Duitse bakker uit Nijmegen) werden we gesommeerd een lied te zingen: 'Eine Kleine Sehnsucht' van Friederich Hollaender.



Daarna mochten we ballonnen de lucht in laten waar je met een kaartje je mooiste Duitse woord aan kon hangen. 'Nederlanders vinden Duits doorgaans een pompeuze taal, maar het is juist een heel fijnzinnige taal, waarmee je prachtige, kleine werelden kunt scheppen,' zei Hanco Jürgens, wetenschappelijk medewerker bij het instituut. Ik dacht terug aan de 'Redemittel' die ik moest leren in mijn middelbareschooltijd, waarbij vooral de zin 'Ich habe Durchfall' me nog helder voor de geest staat.

Een paar uur na de koffie en taart, dompelde ik me alwéér onder in de Duitse taal, en wel in café Brecht aan de Weteringschans. In hetzelfde kader was daar een uiteenlopend programma over de Duitse taal georganiseerd, met als thema sprookjes. Verschillende middelbare schoolklassen brachten een bezoekje aan het Berlijns georiënteerde huiskamercafé.



Bij binnenkomst zat verteller Raoul Thoos midden in zijn verhaal. Aan de glazige blikken van zijn adolescente toehoorders te zien zat er niet genoeg seks in. Jammer. Aan zijn voordracht lag het in elk geval niet: Thoos is een echte verhalenverteller.



Aan de bar sprak ik even met Trixie, docent Duits aan de UvA en organisator van de middag in Brecht. 'Deze dag is in het leven geroepen om de Duitse taal meer onder de aandacht van jongeren te brengen. Duits heeft nog altijd een beetje het imago van een strenge, autoritaire taal, mede gevoed door het nazi-Duits dat je altijd in Hollywood-films hoort,' zegt ze. 'Dat is jammer, want zeker nu Duitsland zo ongeveer de hele economie bij elkaar houdt, is het belang van de taal niet te onderschatten.' Haar favoriete Duitse woord? 'Gabelstaplerfahrer. Vorkheftruckchauffeur. Er zit zo'n prettige cadans in dat woord.'



Dan is het tijd voor de klas om naar huis te gaan; er staat alweer een nieuwe lichting voor de deur. 'Tot over zes jaar op de UvA, jongens!' zegt een van de organisatoren. Of er veel kinderen van deze klas uiteindelijk Duits gaan studeren betwijfel ik. Maar de kans is groot dat ze na vandaag in ieder geval wel hebben geleerd dat Duits meer om het lijf heeft dan de zin 'Ich habe Durchfall'.