Stop de invasie van grote oliemaatschappijen aan de universiteit
Als universiteiten zich willen inzetten voor mensenrechten, moeten ze de banden verbreken met de grote oliebedrijven. Dat stellen promovendi Bruno Bettega Pergher en Mariana Riquito PereiraRead the English version of this article here. . ‘Wat zou jij ervan vinden als enorme installaties in jouw buurt het water en de lucht zodanig vervuilen dat je er ademhalingsziekten en leukemie van krijgt?’
Wij ondernemen actie voor ‘dekolonisatie, democratisering en het ontdoen van fossiele brandstoffen’. Hiermee pleiten we niet alleen voor ‘diversiteit en inclusie’, zoals wel vaker wordt gedaan. Maar voor een bevrijding uit het huidige systeem. Onze universiteiten worden namelijk bezet door de belangen van kapitaal en macht – door concurrerende, onveilige en witte, door mannen gedomineerde ruimtes, door onzekere neoliberale contracten; dit is de dagelijkse gang van zaken binnen veel universiteiten. Wij strijden voor een andere visie op dat wat universiteiten kunnen zijn. Laten we kijken naar de rol van grote bedrijven die de aarde uitputten, zoals Shell.
Klimaatrechtvaardigheid
Lokale inheemse gemeenschappen over de hele wereld doen het meeste om klimaatverandering tegen te gaan. Als we aandachtig naar deze groepen luisteren, wordt het duidelijk dat hun belangen in strijd zijn met die van bedrijven die vooral winst willen maken. Dan gaat het vooral om grote oliebedrijven. Het leven van veel mensen wordt ontwricht door Shell. Het bedrijft ondermijnt de gezondheid, het welzijn, de bestaansmiddelen, de landrechten, de ecosystemen en in het algemeen het recht van zelfbeschikking. Van Groningen tot het land van de Mapuche in Argentinië tot Ogoniland in Nigeria, overal worstelt de bevolking met de aanwezigheid (of dreiging) van winningsprojecten zoals die van grote oliemaatschappijen op hun (voorouderlijke) land en wateren.
Denk eens aan de plek waar je woont. Wat zou jij ervan vinden als enorme installaties in jouw buurt het water en de lucht zodanig vervuilen dat je er ademhalingsziekten en leukemie van krijgt? Zou je accepteren dat de meeste vissen omkomen en de bodem zodanig wordt vervuild dat die onvruchtbaar wordt? Waarschijnlijk niet. Hoe kunnen we dan zwijgen als dit ergens anders wel gebeurt?
Bezettingen
Universiteiten moeten al hun banden met grote oliebedrijven en andere ecologisch schadelijke bedrijven verbreken. Tenminste, als ze zich werkelijk inzetten voor een toekomst voor iedereen en trouw zijn aan hun doel om mensenrechten te verdedigen. Kunnen universiteiten claimen dat ze progressief zijn, als ze een van de meest onrechtvaardige industrieën aller tijden legitimeren en ermee samenwerken?
We zijn betrokken bij studenten en medewerkers van de UvA en praten al meer dan twee jaar met studenten, medewerkers en bestuurders van de UvA en andere universiteiten. Onder andere met een petitie voor de UvA om te stoppen met fossiele samenwerkingen en de recente bevrijdingsstrijd op universiteiten door middel van bezettingen in Nederland is te zien dat duizenden mensen, niet alleen activisten, bereid zijn te vechten om de banden met grote oliebedrijven te verbreken. Dit geldt ook voor andere landen.
De studenten, docenten en andere die demonstreerden tegen de samenwerkingen werden met geweld behandeld. Colleges van verschillende universiteiten schakelden vaak de politie in. Meestal al na een paar uur. In Amsterdam was de ontruiming op 16 januari bijzonder gewelddadig, de Mobiele Eenheid viel binnen: vijftig agenten, minstens acht busjes, twee auto’s en een helikopter kwamen aan de inval te pas. Demonstranten zaten onder de blauwe plekken en iemand moest naar het ziekenhuis.
Klimaatvernietigers, schenders van mensenrechten en inheemse rechten zijn welkom op onze universiteiten, terwijl mensen die anders denken, ook studenten en docenten, met onderdrukking en hypocrisie worden geconfronteerd. Onze universiteiten moeten meer zijn dan een marionet voor de markt, we moeten mensen en de planeet dienen. En niet de belangen van bedrijven zoals Shell.
Crises
De wereldwijde uitdagingen waar we voor staan houden niet op bij grote oliebedrijven. We leven momenteel midden in een klimaat-, ecologische, sociale, politieke en economische crisis. Dat komt omdat ons huidige sociaaleconomische systeem gebouwd is om winst te verkiezen boven mens en planeet. Winst op de korte termijn is zo belangrijk dat het ten koste gaat van het welzijn van mensen, de rechten van werknemers, democratische vrijheden en regimes, het recht van mensen op zelfbeschikking en het behoud van de natuur in de wereld.
Historisch gezien worden bepaalde mensen en gebieden beschouwd als inferieur en vervangbaar. Die sommige mensen zijn vrouwen, bepaalde bevolkingsgroepen, inheemse volkeren, arme en gemarginaliseerde gemeenschappen, enzovoorts. Zij zijn dus uitgebuit en vernietigd ten koste van de groei en welvaart van anderen. Dit heeft geleid tot de ineenstorting van lokale gemeenschappen, de onderontwikkeling van gemarginaliseerde (arme) landen, hongersnood en de voortdurende toename van sociale ongelijkheid. En tot slot uiteraard, de klimaat- en ecologische verwoesting.
We worden geacht te geloven dat oneindige groei bereikt kan worden op een klimaatvriendelijke manier. In werkelijkheid is dat onmogelijk, groen kapitalisme bestaat niet. Oneindige economische groei gaat niet samen met ecologische en klimatologische stabiliteit.
Solidariteit
We hebben solidariteit nodig, wederzijdse hulp en zorg die grenzen, generaties en soorten overstijgt. We moeten het recht op zelfbeschikking van mensen in álle landen waarborgen. We moeten prioriteit geven aan leven in plaats van aan winst. En we moeten het ritme en evenwicht van het leven respecteren. Daarvoor zijn systemen nodig die samenwerking bevorderen in plaats van concurrentie ondersteunen. ‘Een wereld waarin vele werelden passen,’ zoals de ZapatistasDe Zapatistas zijn een anti-neoliberale, prodemocratische groep die onder meer strijdt tegen de achterstelling van de inheemse bevolking in Mexico. ons leren.
Wij zijn diep geïnspireerd door en solidair met de strijd voor klimaatrechtvaardigheid, waarin gemeenschappen zich organiseren om zich te verzetten tegen de totaliserende wil van het kapitalisme, door te blijven leven in wederkerigheid met de aarde, door alternatieve manieren van zijn, leven en dromen te creëren en voortzetten. Wij zetten ons in voor hun, niet voor de grote oliebedrijven. Wij staan achter klimaat- en milieubewegingen, achter inheemse volkeren en landverdedigers, achter iedereen die leven boven winst stelt. Wij roepen universiteiten op hetzelfde te doen en te stoppen met het legitimeren van de catastrofale schade van grote oliemaatschappijen en de winningsindustrieën. Schop indringers eruit.
Wij geloven dat we door zelforganisatie en de ontwrichting van het kapitalisme en zijn belangrijkste spelers, zoals grote oliebedrijven, de macht kunnen terugnemen en een leefbare toekomst kunnen opbouwen.
Zorg, verstoor, saboteer, bevrijd.
Bruno Bottega Pergher is een promovendus in chemische technologie and Mariana Riquito Pereira is een promovenda in sociale wetenschappen.
