Han van der Maas | Het leven is te kort om slechte coke te snuiven
Deze zomer waren we op een door de ANWB georganiseerde actieve cokewandelvakantie door Colombia. Op de meeste verrassende plekken kon je een cocaplantage tegenkomen waar we hartelijk werden ontvangen en van de beste cocaïne mochten proeven.
De diversiteit en rijkheid aan coke in de verschillende streken van dit prachtige land deden ons versteld staan. Gelukkig was er een ervaren reisleider mee die ons de fijne kneepjes van het cokesnuiven kon bijbrengen. Het leven is te kort om slechte coke te snuiven!
Die reis is uiteraard niet te boeken. Wel worden er ontelbare wijnreizen aangeprezen met slogans zoals hierboven vermeld. De inconsistentie in onze beleving van deze twee harddrugs blijft me verbazen. Alcohol is volgens verschillende wetenschappelijke classificaties ongeveer even schadelijk als cocaïne. De overlast door alcoholmisbruik is aanzienlijk groter, denk aan huiselijk geweld en verkeersongelukken.
Dat weten we wel, maar we verdisconteren het niet. Niets afschuwelijker dan een junk in een steegje maar een dronkenlap die van zijn fiets valt vinden we grappig en aandoenlijk. De cocaïnedealer staat op de maatschappelijke ladder ergens bij de kinderverkrachters en huurmoordenaars, terwijl de wijnhandelaar de status van een boekhandelaar heeft. Op de culturele ‘kijk mij nou’-ladder doet een wijncursus niet onder voor een jaarabonnement van het Concertgebouw. Slap geouwehoer over bijzondere wijnen, Belgisch bier of dure whisky’s legitimeert massaal misbruik van deze harddrug en is daarom minder grappig dan het lijkt.
Een beetje grappig is het natuurlijk wel. Uit dubbelblinde studies blijkt keer op keer dat niemand in staat is goedkope en dure wijn te onderscheiden (zie bijvoorbeeld het ontluisterende Guardian-artikel: ‘Wine-tasting: it's junk science’). Wijnfraude, als het al aan het licht komt, wordt vrijwel altijd ontdekt door douaniers of belastinginspecteurs en dat is niet omdat ze zo goed kunnen proeven. Coke is gewoon coke en alcohol is gewoon alcohol. Prima dat je dronken wilt worden, maar maak het niet mooier dan dat het is.
Wat geeft nu de ene harddruggebruiker het recht de andere zijn plezier te ontzeggen? Waarom, van links tot rechts, is men tegen de legalisering van coke? We hebben vrijwel geen last van cokegebruikers. Ze gaan soms dood, maar dat geldt bijvoorbeeld ook voor motorrijders. Ik heb wel last van de georganiseerde misdaad die dankzij het cokeverbod enorm is gegroeid, liquidaties in mijn buurt uitvoert en de politie van belangrijker werk afhoudt. Aangiftes van verkrachting worden niet eens in behandeling genomen omdat we, blijkbaar, coke snuiven erger vinden dan verkrachten. De war on drugs gijzelt de toekomst van Zuid-Amerika, waarin meer doden vallen dan in welke ‘echte’ oorlog dan ook.
Ook in Nederland worden journalisten, familieleden van getuigen en advocaten bedreigd en vermoord. Dat de moord op Peter R. de Vries, een verklaard voorstander van legalisering, wordt misbruikt om nog meer geld vrij te maken voor de justitiële aanpak van het drugsprobleem is een gotspe.
U merkt het, ik maak me kwaad. Ik ben geradicaliseerd. Het is tijd voor een exquise, goed afgeronde, maar toch frisse Bordeaux met een mooie lange afdronk van €3.40.
Han van der Maas is hoogleraar psychologische methodenleer.
