Commentaar | Deadlinestress
Meer studentikoos dan een deadline missen kun je het niet krijgen. Dat is ook gebeurd bij studentenpartij UvASociaal, één van de grootste studentenpartijen, die haar kieslijsten te laat aanleverde. De consequentie: het centraal stembureau van de UvA heeft besloten dat de partij niet mee mag doen aan de studentenraadsverkiezingen voor 16 mei.
In eerste instantie was voorzitter Sofiya Koba van de partij te laat met het inleveren van de kieslijsten wegens overmacht. Maar helaas hebben haar collega's het vanaf toen niet goed op kunnen pakken, waardoor de lijsten elektronisch en veel te laat werden aangeleverd.
Een aantal jaar geleden zijn studentenpartijen List Sefa en de niet meer bestaande partij Mei wegens een soortgelijke situatie uitgesloten van deelname aan de verkiezingen. Dat het stembureau de drastische beslissing heeft genomen om nu ook UvASociaal uit te sluiten is begrijpelijk, hoe emotioneel de eraan voorafgaande gebeurtenissen die leidden tot te late inlevering ook zijn. Een van de andere bestuursleden had de taak moeten overnemen of UvASociaal had niet tot het laatste moment moeten wachten met inleveren. Dan had men nu niet met de gebakken peren gezeten.
Want daar ligt ook gelijk het pijnpunt. Studenten zijn weleens te laat met deadlines. Een besluit iets op het laatste moment in te leveren zorgt er ook voor dat er een grote kans bestaat een deadline te missen. Elke schijnbaar triviale zaak kan er tussenkomen en de deadline wordt niet gehaald waarna een plan, een paper of een kieslijst zomaar in de prullenbak kan belanden.
Maar toch is het te makkelijk om de student te betichten van ‘luiheid’. Want is het missen van een deadline niet eerder een product van de maatschappij dan van het individu? Studenten lijken gebukt te gaan onder de prestatiemaatschappij. Als hun cijfers ook maar iets hoger zijn dan het gemiddelde worden ze gelijk aangespoord om mee te doen met het honoursprogramma. Daarnaast is het een must om een bijbaantje te hebben, en studiegerelateerde stages en andere extracurriculaire activiteiten worden aantrekkelijk gevonden door toekomstige werkgevers. Vermoedelijk hebben de bestuursleden van UvASociaal, zoals veel jonge mensen, (te) veel hooi op hun vork genomen.
Het UvA-stembureau kan alleen niks met macro-verklaringen over de prestatiemaatschappij die tot micro-gevolg hebben dat een deadline wordt gemist, hoe sneu het ook is voor studenten en hoe tragisch het voorval ook was waarmee het bestuurslid van UvASociaal werd geconfronteerd.
Daarom kan het geen kwaad voor studenten om manieren te vinden om te navigeren in de prestatiemaatschappij. Onderzoeken waar ze écht tijd voor hebben en wat ze écht goed willen doen, en die extracurriculaire activiteiten laten zitten. En dan goed doen waarvoor je kiest, in plaats van heel veel half te doen. Dit zou een hoop stress en paniek van niet gehaalde deadlines kunnen chelen.
