Niks meer missen?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief!
Foto: Daniël Rommens
opinie

Stella’s waslijst | ‘Ik moet ander werk vinden of mijn verwachtingen bijschaven’

Stella Vrijmoed,
22 september 2020 - 09:16

Scriptie succesvol ingeleverd, bul op zak: het ‘echte’ leven kan beginnen. Hoe doe je dat met een wankele arbeidsmarkt, een overspannen huizenmarkt én een ontwrichtende pandemie? Afgestudeerde Stella worstelt zich door haar waslijst met uitdagingen. Deze week: puzzelen met inkomsten en uitgaven.

‘Pap, nu ik je toch spreek…’ begin ik aarzelend. Met onze gebitten net schoon na onze halfjaarlijkse gezamenlijke tandartsdate – we zitten bij dezelfde tandarts – wandelen we nog wat door een Amsterdams park. Mijn vader rakelt herinneringen op, kent de buurt nog van vroeger, maar heeft geen idee dat ik met mijn gedachten totaal ergens anders zit en hem eigenlijk om advies wil vragen.

 

De hele week heb ik vergeefse pogingen gedaan om een overzicht te maken van mijn inkomsten en uitgaven: een enorme klus. Aan de inkomstenkant gaat dat over hoeveel uren ik kan maken bij mijn beide werkgevers, hoe vervolgens die twee roosters in elkaar kunnen passen zonder dat ik op een dag veertien uur kom te werken en of ik dan uiteindelijk genoeg verdien om rond te komen. Ik kan je alvast zeggen: die puzzel is onoplosbaar.

‘Ik wil ervaren hoe het is zonder financieel vangnet’

Als ik kijk naar mijn kostenplaatje aan de andere kant, dan zijn de puzzelstukken al net zo onverenigbaar. Concluderend wil ik eigenlijk veel te veel en krijg ik te weinig overzicht in wat ik écht uit moet geven. Dat kaartje voor die voorstelling, kon ik me dat eigenlijk wel veroorloven? En dat abonnement op die krant, heb ik dat wel echt nodig? Bovendien, hoeveel geld moet ik uittrekken voor onvoorziene zaken, zoals dat nieuwe wiel dat ik op mijn fiets moest laten zetten en die boete die ik kreeg voor zonder licht fietsen?

 

Omdat ik tot dit jaar altijd nog gestudeerd heb, kwamen mijn ouders me in sommige gevallen nog wel eens financieel tegemoet. Dan betaalden ze mijn danslessen of kreeg ik een bijdrage voor de huur in een periode dat ik stage liep voor een magere vergoeding.

 

Maar nu wil ik dat dat anders is. Ik wil ervaren hoe het is zonder financieel vangnet. Helaas kan mijn huidige werksituatie dus niet meer tegemoet komen aan alle wensen en verwachtingen die ik van het leven heb.

‘Ik ben er nog niet aan toe om mensen hun hersens te doorboren met een wattenstaafje’

Kortom, ik moet ander werk vinden of mijn verwachtingen bijschaven. Allebei geen makkelijke opgave. Maar mijn vader heeft er een simpele oplossing voor. ‘Waarom schrijf je je niet in voor een uitzendbureau?’

 

Een uitzendbureau?! Dat klinkt me hopeloos ouderwets in de oren. Maar de volgende dag zie ik mezelf toch een profiel aanmaken op de website van Randstad. Ik scrol wat door de vacatures die me worden aangeraden. Callcentermedewerker – alsjeblieft niet, dat was mijn allereerste baantje in Amsterdam en hoeft voor mij nooit meer. Testafnemer bij de GGD – hmm nee, ik ben er nog niet aan toe om mensen hun hersens te doorboren met een wattenstaafje.

 

Ik vraag me af of ik te kieskeurig ben. Ben ik een verwend vaderskindje dat verwacht gelijk na haar afstuderen een mooie baan in de culturele sector te hebben of te kunnen rondkomen van schrijven?

 

Ik herinner me ineens dat mijn vader tijdens zijn mijmeringen in het park vertelde over zíjn vader: die werkte overdag in Rotterdam en ’s avonds als nachtportier in Amsterdam. Zodat zijn vrouw eindelijk eens nieuwe schoenen voor de kinderen kon kopen. Die gingen vast niet maandelijks naar een balletvoorstelling.

 

Misschien maak ik me weer eens onnodig druk. Ik héb al twee leuke banen in de culturele sector. Al zijn de werktijden niet ideaal en levert het nog niet genoeg geld op, ik ga er in ieder geval met plezier heen. Niet het minst omdat ik soms tíjdens mijn dienst een voorstelling mag zien. Dat is nog eens slim inkomsten- en uitgavenmanagement.

Lees meer over