Stella’s waslijst | ‘Ik studeer straks af met perfect gebruinde benen’
Faalangst, prestatiedruk en keuzestress: hoe leuk is studeren nog? En dan heb je ook nog eens een waslijst aan praktische dingen te leren op weg naar die verdomde volwassenheid. Stella en Eva schrijven het om en om van zich af. Dit keer: naar buiten, studeren, of de twee combineren?
Het is weer die tijd van het academisch jaar. Die tijd waarin je verscheurd wordt tussen twee werelden. Waarin je opnieuw getergd wordt door dat ene dilemma waarbij je tegen beter weten in toch keer op keer verkeerd kiest. Waarin je bij het kiezen tussen het nuttige en het aangename, ze toch altijd weer probeert te combineren en vrijwel altijd faalt.
Ik heb het over die tijd van zonnig weer en tentamenweken.
Het is gemeen maar waar: elk jaar, nét wanneer de zon haar zachte gezicht weer laat zien, moet je voor een tentamen leren, heb je een essaydeadline of – de overtreffende trap – ligt er een afstudeerscriptie op je te wachten die zichzelf niet schrijft.
Noem het een gebrek aan wilskracht, maar ik blijf de keuze tussen binnen aan je studie zitten en buiten van het weer genieten nog steeds zó lastig vinden, dat ik elk jaar weer blijf zoeken naar manieren om het tegelijk te kunnen doen. Ik heb al de gekste plekken en posities geprobeerd, van simpelweg mijn bureau op mijn balkon zetten tot gewapend met mijn markeerstift en een stapel geprinte artikelen in mijn zwempak aan de waterkant zitten.
Maar alle goede hoop ten spijt, ik loop telkens opnieuw tegen het probleem aan van de knijpende ogen die trachten het beeldscherm te lezen, de onvermijdelijke hitte-uitbarstingen ongeacht hoeveel kledingstukken je uittrekt, en de oncomfortabele houdingen die nek en rug te verduren hebben om toch enigszins te kunnen werken. Om nog maar niet te spreken over wegwaaiende A4-tjes, in-slaap-valgevaar, hooikoorts, kriebelende insecten op je plakkerige zweet- en zonnebrandhuid en afgeleid worden door vogeltjes, hondjes en ballen die jouw kant op worden geschopt.
Het is bij mij zelfs een keer zo erg uit de hand gelopen dat ik mijn essay op een oncomfortabele plastic ligstoel aan het zwembad moest schrijven, omdat ik de deadline niet had gehaald voordat ik op vakantie ging. Ik had natuurlijk in het vakantiehuisje kunnen blijven zitten, maar zoals ik al zei: ik heb nogal moeite om voor die verantwoorde optie te kiezen als zon en zwemmen lonkt.
Wat het verlangen om van het weer te genieten voor studenten in deze periode erger maakt, is dat de dagen nog relatief zeldzaam zijn. Mensen die werken kunnen tenminste nog hopen dat die dagen in het weekend vallen. Die luxe hebben studenten sowieso al niet, want je kunt er gif op innemen dat wij onze weekenddagen hard nodig hebben om die deadline te halen. Als je in juli of augustus een herkansing hebt, weet je toch al dat je gedoemd was tot een ellendige zomer. Maar in mei en juni moet de zon gewoon nog even wachten met schijnen tot wij al onze tentamens hebben gehaald, toch?
Voor mij persoonlijk is de verleiding bovendien altijd groot geweest doordat ik gezegend ben met een groot balkon op het zuiden. In het vroege voor- en najaar is het daar nog wel prima toeven in de volle zon, maar vanaf mei plak je op het warmste uur van de dag na één minuut al in je stoel en in de zomer begint dat al ’s ochtends. En tóch probeer ik elk jaar wel weer een makkelijk taakje te verzinnen dat ik buiten kan doen: bijvoorbeeld een hoofdstuk in een boek lezen of een intro schrijven.
Dit jaar – mijn laatste academische jaar – heb ik het in ieder geval feilloos aangepakt. Comfortabele tuinstoelen met zachte kussentjes voor rug en zitvlak. Een parasol om mijn bovenlijf af te schermen van de zengende zon (mijn benen natuurlijk eronderuit piepend om juist wat zon en kleur te vangen). En een zonnebril en pet ver over mijn ogen getrokken. Dan heb ik het toch beter getroffen dan zij op die houten picknickbankjes buiten op het Science Park: ik krijg al koppijn als ik ze voorovergebogen naar hun scherm zie turen.
Ik voel dat het me dit keer gaat lukken. Ik ga het beste van die twee werelden met elkaar kunnen verenigen: ik studeer straks af met perfect gebruinde benen. En zal je zien dat ik die tentamenweek straks hard mis wanneer ik het hele jaar door gewoon mijn uren aan mijn toekomstige werkgever moet verantwoorden, hoe hard de vogeltjes buiten ook fluiten.
