Niks meer missen?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief!
Foto: Daniël Rommens
opinie

Eva’s waslijst | ‘Ik wilde de hele dag aan mijn scriptie, maar kocht een uitbreiding voor De Sims’

Eva Hofman,
24 maart 2020 - 11:03

Faalangst, prestatiedruk en keuzestress: hoe leuk is studeren nog? En dan heb je ook nog eens een waslijst aan praktische dingen te leren op weg naar die verdomde volwassenheid. Stella en Eva schrijven het om en om van zich af. Dit keer: concentratie in isolatie.

‘De conclusie is dat iedereen dom is behalve wij. En eigenlijk wij ook,’ grapte ik aan het einde van een skypegesprek met een goede vriendin. We hadden net anderhalf uur lang zitten zeiken. Op onverschillige strandgangers, maar ook op de betweters die iedereen die een stap buiten de deur zet veroordelen. Op de twitterpoëten die schrijven dat we door een pandemie in ieder geval figuurlijk wat dichter bij elkaar zijn gekomen, op de onheilsprofeten, op de lifecoaches die vinden dat nu het moment is om je leven te beteren. Op media die nu al voorspellingen publiceren over de wereld na deze crisis. Op iedereen die momenteel denkt iets te zeggen te hebben, zonder daarvoor te zijn aangewezen of opgeleid.

‘Ik zou mijn Russisch oppoetsen, aan de scriptie, een half uurtje yoga doen, gezond koken en de rest van de avond iets indrukwekkends lezen’

Ik heb hierover niets zinnigs te zeggen. Midden in een val is wellicht niet het moment om te gaan reflecteren. Ik kan het moeilijk hebben over de wereld na de crisis terwijl ik niet eens genoeg kennis heb over de wereld tijdens de crisis.

 

Gelijk toen ik (vervroegd) terugkwam van mijn scriptieonderzoek in de Verenigde Staten ben ik thuis met ziekteverschijnselen in isolatie gegaan. Ik had twee makkelijke taken: columns tikken en mijn scriptie afmaken. Misschien zou het zelfs wel goed voor mij zijn om me twee weken af te zonderen, hoopte ik. Het dagschema had ik al klaar. Elke ochtend zou ik beginnen met drie pagina’s volschrijven met ideeën en gedachten. Daarna zou ik mijn Russisch een half uurtje oppoetsen en dan van negen tot vijf aan de scriptie, waarna ik een half uurtje yoga zou doen, gezond zou koken en de rest van de avond iets indrukwekkends zou lezen. Misdaad en straf of zo.

 

Haha.

‘Terwijl ik mijn Sim liet zwoegen voor de ene tien na de andere, zat ik zelf thuis een spelletje te spelen’

Wat ik werkelijk heb gedaan, is een uitbreiding kopen voor De Sims. De digitale poppetjes kunnen nu naar de universiteit. De ironie daarvan kwam pas vol bij mij binnen toen ik mijn alter ego een te zware werklast had gegeven, waardoor ze de hele dag alleen maar huiswerk aan het maken was en essays moest schrijven. De gedachten ‘ze geniet helemaal niet van haar jeugd’, ‘ze zit nu al vast aan een loopbaan’ en ‘ze is straks hartstikke oud als ze aan haar werkende leven begint’ volgden elkaar in rap tempo op. Het zorgde voor een bui van introspectie die ik niemand gun.

 

Terwijl ik mijn Sim liet zwoegen voor de ene tien na de andere, zat ik zelf thuis een spelletje te spelen. In ieder geval ben ik niet buiten, of politie aan het spelen op Twitter, dacht ik. In ieder geval ben ik geen steigerhoutpoëzie of vage voorspellingen aan het schrijven. Misschien lijk ik nog het meest op de lifecoach, met mijn grootse plannen. Maar dan niet een heel succesvolle. Want hoewel ik mijn Sim in ieder geval aan strakke deadlines houd, heb ik zelf amper een woord op papier gezet.

 

Ik heb geen tips, behalve dat het het beste is om zo veel mogelijk naar de verantwoordelijke instanties te luisteren. Als je net als ik het geluk hebt dat je enige taak is om thuis te zitten, dacht je misschien ook dat quarantaine het perfecte moment is om achterstallig huiswerk af te maken. Mensen betalen in normale tijden immers goed geld voor afzondering. Maar dit is geen normale tijd, en het is niet gek om afgeleid te raken door grote zorgen om geliefden, door het nieuws, door ongerustheid over je eigen toekomst. Doe daarom gewoon wat je kunt doen. Als het even niet lukt, raad ik elk spelletje aan behalve De Sims Studentenleven.

Lees meer over