Eva’s waslijst | ‘Nu ik 24 ben, gaan al mijn vrienden samenwonen’
Faalangst, prestatiedruk en keuzestress: hoe leuk is studeren nog? En dan heb je ook nog eens een waslijst aan praktische dingen te leren op weg naar die verdomde volwassenheid. Stella en Eva schrijven het om en om van zich af. Dit keer: samenwonen is heel gezellig, heel moeilijk, heel spannend en heel saai tegelijk.
We zaten met vijf personen in een kringetje op de hoekbank in een Tilburgs appartement. Ik begroef mijn voeten in een gloednieuw hoogpolig tapijt en liet mijn blik langs de gezichten van mijn schoolvriendinnen glijden. Omdat we allemaal in verschillende steden wonen, zijn we soms maar twee keer per jaar bij elkaar. In dit appartement hadden we vaker zo gezeten, pratend en lachend op een bank, maar toen was het nog een studentenhuis. Sinds een week niet meer. Nu woonde de Tilburgse vriendin er samen met haar vriend. En ineens was dit huis volwassen, net als zijn bewoners. ‘Eens even kijken of de burgers thuis zijn,’ hadden we gegrapt bij het aanbellen.
‘Als je dertig wordt krijgen ineens al je vrienden baby’s,’ hoor ik dertigers vaak verzuchten. Maar nu ik vierentwintig ben, gaan al mijn vrienden samenwonen. Niet zo gek ook, we zijn tegelijk aan onze studies begonnen en zijn nu allemaal bijna afgestudeerd. We beginnen aan carrières en maken beslissingen die allemaal plots erg zwaar wegen. En voor veel van ons geldt dat we op de universiteit geliefden hebben ontmoet met wie we nu al heel lang samen zijn. De tijd is rijp.
- Het is een stom gesprek, maar probeer van te voren te bedenken wie het huis mag houden als jullie onverhoopt uit elkaar gaan, en op welke termijn de ander dan zou moeten uittrekken.
- Check of je in dezelfde levensfase zit. Ben jij aan het studeren en ga je elke nacht uit, terwijl je partner juist Dolly Parton’s ‘9 To 5’ leeft? Dat kan! Maar het zorgt er misschien wel voor dat je elkaar weinig écht ziet.
- Over écht zien gesproken: blijf samen leuke dingen doen. Als je ervan uitgaat dat je elkaar toch wel ziet wanneer jullie samen thuis zijn, kan je relatie heel snel versloffen.
- Je kunt altijd terug. Samenwonen betekent niet dat je ook binnenkort moet trouwen, een ‘studeerkamer’ is niet voor iedereen een toekomstige babykamer en besluiten weer apart te gaan wonen is niet hetzelfde als falen. Daar ga je (gelukkig) helemaal zelf over.
Ik heb samengewoond, jaren zelfs, en ben in alle valkuilen gelopen die daarbij komen kijken. Afgelopen zomer ging die verkering uit en moest ik plots vertrekken uit het appartement dat weliswaar niet op mijn naam stond, maar wel voelde als het mijne. En hoewel dat op heel veel manieren heel erg naar was, bleek het ook erg lekker om weer mijn eigen plan te trekken en mijn eigen ruimtes in te richten. We zijn nu weer bij elkaar, maar het samenwonen stellen we heel bewust nog een tijdje uit.
Ik zat dus op die bank in Tilburg met al mijn wijsheden over valkuilen, en besloot mijn mond te houden terwijl twee van mijn vriendinnen vertelden over hun eerste paar weken cohabitatie. ‘Ik dacht: we gaan elkaar vast heel vaak zien nu,’ zei een van hen. ‘Maar we zien elkaar eigenlijk vooral pas als we gaan slapen.’ Ik knikte herkennend. ‘Jij had vast heel veel seks toen je net ging samenwonen, toch?’ Ik schudde mijn hoofd en luisterde verder naar verliefde verhalen over de gezamenlijke meubeljacht.
Samenwonen is heel gezellig, heel moeilijk, heel spannend en heel saai tegelijk. Daarom kun je het maar beter doen met iemand van wie je heel veel houdt, en zelfs dan kan het zijn dat het gewoon niet bij je past. Het was een sprong in het diepe, wisten mijn vriendje en ik toen we besloten het gewoon maar te doen. Het allerengst vond ik toen het idee dat het vanaf dan ‘alles of niets’ zou zijn: samenwonen of uit elkaar. Dat je een relatie helemaal kunt vormgeven zoals je zelf wilt, leerde ik pas later. Het was het enige echte advies dat ik mijn vriendinnen kon geven. ‘Je kunt altijd terug.’
