‘ICT-problemen bij vakaanmelding mogen keuzeruimte niet beperken’
De problemen bij de vakaanmelding zouden een aanleiding kunnen zijn om de keuzeruimte voor studenten te beperken, vreest studentenraadslid Tjibbe Valkenburg. Hij vindt dat geen goede oplossing. ‘De ICT zou zich moeten schikken naar de faculteit, naar het onderwijs en naar de student.’
Het kan weinigen zijn ontgaan. De tweejaarlijkse vakaanmelding bij een aantal faculteiten ging door een technische storing in het geheel niet door. Een vervelende gebeurtenis voor de duizenden studenten die braaf om 8.00 uur klaar zaten om zich aan te melden. Precies een week later vond de tweede poging plaats. De problemen waren verholpen en dit maal slonk de rij met wachtenden wel vrij vlot.
Niet de eerste keer
Voor de zomer was het eveneens raak bij de aanmelding voor een selectieve master, waarvan de deadline op vrijdagavond viel. Toen er problemen ontstonden was het bij de leverancier blijkbaar al weekend, evenals bij de UvA. Studenten die de studentenraad sprak gaven aan zwaar gestrest te zijn geweest over niet alleen de onbereikbaarheid, maar vooral het ontbreken van elke communicatie.
De afdeling communicatie was er vorige week echter snel en efficiënt bij. De mededeling die studenten initieel via SIS te zien kregen was echter alleen in het Nederlands, jammerlijk voor een tweetalige faculteit waar de instroom dit jaar voor een derde uit internationale studenten bestaat. Nu het stof is neergedaald is het tijd voor reflectie. Daarbij vrees ik echter voor een tendens die mijns inziens niet wenselijk is, na dit probleem dat bij uitstek technisch was. In de communicatie vanuit de faculteit werd gesteld: ‘Net als jullie vinden wij de lange wachttijden niet acceptabel. Na deze vakaanmeldperiode zal de UvA dan ook op zoek gaan naar een structurele oplossing.’
Focus op techniek
De structurele oplossing die hier wordt aangehaald kan meer inhouden dan enkel een verbetering van de techniek, maar zet ook de deur open voor een mogelijk onderwijstechnische ingreep. Want is de vrijheid die studenten wordt toegekend nu wel werkelijk nodig? Moet er niet gesneden worden in de vrije keuze en moeten studenten niet meer gekaderd worden in een vast curriculum? Dat zou immers de druk op het vakaanmeldingsproces kunnen verlichten. De discussie zou volgens mij echter moeten gaan over het falen van de techniek tijdens het moment suprême. Laat de bestuurlijke focus liggen op de techniek van het vakaanmeldingsproces en laat opmerkingen over het onderwijs aspect een aparte discussie zijn, niet opgeworpen door het falen van de ICT.
Want de keuzevrijheid staat al geruime tijd onder druk. Het aanbod van minoren en keuzevakken verschraalt en de werkdrukverlichting voor docenten lijkt voornamelijk te worden behaald door het schrappen van keuzevakken. Tuurlijk, een vermindering van het keuzeaanbod brengt voordelen met zich mee in de praktische uitvoerbaarheid van het onderwijsaanbod. Toch is de keuzevrijheid voor veel studenten een belangrijke kracht van de Faculteit der Geesteswetenschappen, in tegenstelling tot faculteiten die de student een zeer vast programma bieden.
Studenten nemen het voor lief
Dat betekent wel dat er een systeem moet zijn om dit alles te reguleren. De wijze waarop de vakaanmelding nu is ingericht heeft ongelukkige aspecten. Ideaal is het systeem van de urenlange wachttijden niet, maar het is een tweejaarlijkse gebeurtenis die de student wel een enorme vrijheid biedt in het vormgeven van het eigen studieprogramma. En juist daarom nemen studenten het voor lief. Natuurlijk kan er altijd iets fout gaan. Maar de tweede poging van de vakaanmelding werd deze week gewoon met succes volbracht. Het is dus wel degelijk mogelijk om een vakaanmelding op deze schaal en op deze wijze te faciliteren.
De ICT zou zich moeten schikken naar de faculteit, naar het onderwijs en naar de student. Haar dienende rol in de organisatie mag zich niet ontwikkelen tot die van een actor in het onderwijsbeleid. Het is altijd goed om proactief te zijn. Daarom is het ook mooi dat de UvA het proces van de vakaanmelding nog eens tegen het licht houdt. Maar laat de bestuurlijke focus gericht zijn op de technische aspecten, de robuustheid van het systeem, en de ontwikkelingsplannen om een betere digitale ervaring voor studenten te creëren. De structurele oplossing zou niet mogen betekenen dat de faculteit de keuze wordt ontnomen om studenten een zekere mate van vrijheid en een optie tot specialisatie in de bachelor te bieden. Want juist dat is een belangrijke roep vanuit studenten en essentieel aan een wetenschappelijke opleiding.
Tjibbe Valkenburg studeert kunstgeschiedenis aan de UvA en zit namens Partij TOF in de studentenraad van de Faculteit der Geesteswetenschappen. Hij schrijft het artikel op persoonlijke titel.
