Eva’s waslijst | ‘In uitgaan was ik al nooit goed, en nu moet ik ook voor thuisblijven mijn best doen’
Faalangst, prestatiedruk en keuzestress: hoe leuk is studeren nog? En dan heb je ook nog eens een waslijst aan praktische dingen te leren op weg naar die verdomde volwassenheid. Stella en Eva schrijven het om en om van zich af. Dit keer: ‘Zelfs eenzaamheid mag exhibitionistisch zijn.’
We vonden dat we wat meer de deur uit moesten, mijn vriend en ik. In lange relaties krijg je dat snel, zeker als je allebei van thuis zijn houdt. Dat gevoel dat je genoeg hebt aan elkaar, aan koken voor de ander, avondenlang aan elkaar zitten, favoriete films Netflixen. Samen op de bank, samen in bed. En voor je het weet kom je in het geheel niet meer buiten, en lig je in plaats daarvan dag in dag uit samen in joggingbroek onaantrekkelijk te wezen. We moesten maar weer eens serieus op date.
Dapper boekten we wat tickets voor avondjes uit. Een, twee, drie weken de toekomst in. Vorige week woensdag waren we vastbesloten naar een comedycafé te gaan. Maar toen het eenmaal tijd was te vertrekken, waren we allebei toch veel te moe. En het regende. En dus zijn we weer binnen gebleven en hebben we geprobeerd van Youtubefilmpjes te leren walsen.
Thuisblijven was lang niet cool, en dat was balen voor mij. Mijn lievelingsdingen vinden het makkelijkst thuis plaats. Lezen, schrijven, seks. In de Betuwe, waar ik ben opgegroeid, was maar één echte uitgaansgelegenheid: Club Rodenburg. Wilde ik uit (wat, een uitzondering daargelaten, nooit het geval was) dan moest ik met de auto gebracht en gehaald worden. Het was te gevaarlijk om ‘s avonds laat kilometers door lege weilanden naar huis te fietsen. Vond ik niet erg, want het was een welkom excuus voor waarom ik er nooit te vinden was.
1. Was je uitgenodigd voor een (verjaardags)feestje, maar heb je eigenlijk toch geen zin om te gaan? Niets is zo vervelend voor een jarige als op het laatste moment te horen dat de gasten toch niet komen. Sleep jezelf er toch maar heen, desnoods blijf je maar een uurtje.
2. Er is een verschil tussen huismussen en bankhangers. Als je thuis toch echt gelukkiger bent dan elders, skip dan eens een avondje Netflix en probeer een gekke hobby. Hier een Saturday Night Live-filmpje voor inspiratie.
3. Houd je van self care? Boekhandels puilen uit van de goedbedoelde boeken over de beste massages en treat yourself-momentjes, en ook Gwyneth Paltrows beruchte website Goop staat vol tips over de mooiste yoga-/meditatiekamers. Maar die shit is hartstikke duur! Self care mag ook best gewoon een kroket van de Febo zijn. Als je er maar gelukkig van wordt.
Tegenwoordig ligt het anders. Cultuur en samenzijn vinden grotendeels online plaats, en als je online bent maakt het geen ruk uit waar je fysiek bent. Mijn leeftijdsgenoten plaatsen massaal foto’s van hun uitgestrekte benen in pyjama en warme sokken op de bank, delen memes over de geneugten van de introversie, en twitteren passievol over Expeditie Robinson.
In een artikel van het medium Quartz wordt de wens van millennials (we zijn tegenwoordig al bij generatie Z, maar soit) om thuis te hangen, gewijd aan het feit dat we oververmoeid en overprikkeld zijn. En bovendien te blut om honderdjes stuk te slaan aan de bar. Maar binnenblijven heeft zijn eigen economie en prestatiecultuur. Denk bijvoorbeeld aan de dure dikke sokken met de tekst ‘staying in’ erop die je op elke straathoek kunt kopen. Wie haar huismusserij wil instagrammen, koopt een bath bomb met glitter, truffelpepernoten en een willekeurig kussentje van de Dille & Kamille. Zelfs eenzaamheid mag exhibitionistisch zijn.
Lena Dunham twitterde ooit dat ze ‘whatever the opposite of FOMO is’ voelde, als het ging om het festival Coachella. Maar als binnenblijven het nieuwe uitgaan is, heb ik last van zowel FOMO als het tegenovergestelde. In uitgaan was ik al nooit goed, en nu is thuisblijven ook al iets geworden waar ik mijn best voor moet doen. Ben ik weer niet cool.
