‘Iedere student zou moeten meelopen in de klimaatmars’
Aanstaande zondag vindt op de Dam de klimaatmars plaats. Studenten hebben een morele verplichting om mee te lopen, vindt student Jimmy Thomson. ‘Het einde van slavernij en de apartheid leken ooit ook onmogelijk, maar grote groepen mensen kunnen verandering teweegbrengen.’
Studenten zouden anderen moeten informeren over de klimaatcrisis waarin we momenteel verkeren. We hebben de verantwoordelijkheid om onszelf te redden van een mogelijk horrorscenario, om te zorgen dat wij, maar ook onze vrienden, familie en ongeboren nakomelingen veilig op deze wereld kunnen leven, moeten we samenkomen en een standpunt innemen. Tijdens de klimaatmars hebben we samen de macht om de regering naar ons te doen luisteren en kunnen we van haar eisen dat ze zorgt dat we veilig zijn.
Noodzaak
De mars van zondag is noodzakelijk vanwege de toenemende CO2-uitstoot: deze bereikt zijn hoogste punt in meer dan 800.000 jaar. De gevolgen van deze atmosfeervervuiling zijn beangstigend. Uit recent onderzoek blijkt dat het aantal overstromingen wereldwijd sinds 1950 is vervijftienvoudigd, gevallen van extreem weer zijn vertwintigvoudigd en er vandaag de dag zeven keer zo veel bosbranden zijn. Dit betekende alleen al in het afgelopen jaar dat 28,9 miljoen mensen onmiddellijke medische hulp nodig hadden door het extreme weer.
Volgens voorspellingen zal de aarde aan het einde van deze eeuw met 3,2 graden Celsius opgewarmd zijn. Ter vergelijking: het Amazonegebied zal bij 3 graden opwarming al veranderen in een savanne. Het gebrek aan water bij de droge bomen zal leiden tot bosbranden, die ervoor zorgen dat de Amazone een CO2-producent wordt, in plaats van een voorziener van zuurstof. De temperaturen zullen alleen maar stijgen, want klimaatverandering is geen lineair, maar een exponentieel proces. Dit kan allemaal nog tijdens ons leven gebeuren. Wil jij achterover leunen terwijl je nu nog iets kunt veranderen?
De grootste crisis
Klimaatverandering is zonder twijfel de grootste uitdaging in de geschiedenis van de mens. Desondanks is er in dertig jaar nauwelijks actie ondernomen om het proces tegen te gaan. Volgens wetenschapper Hans Schellnhuber is ‘klimaatverandering het einde aan het naderen. Dit probleem draait om het overleven van onze beschaving.’ Met het oog op maatschappelijke crises en dreigingen zou je denken dat overheden er alles aan zouden doen om klimaatverandering tegen te gaan. Het tegendeel blijkt waar.
Het percentage CO2 in de lucht is vandaag de dag 60 procent hoger dan in 1990: alleen al in het afgelopen jaar was er sprake van een toename van 3 procent. Overheden doen momenteel te weinig, ook in Nederland. Hoewel de Nederlandse regering zich presenteert als voorloper op het gebied van klimaatbeleid, levert Nederland, op Luxemburg na, de minste duurzame energie van Europa. Wij moeten de Nederlandse regering dwingen om hier iets aan te veranderen.
Wat de geschiedenis ons leert
Het grootste probleem bij klimaatverandering is het feit dat we niet langer onze kop in het zand kunnen steken en denken dat iemand anders het wel voor ons oplost. Ieder van ons draagt verantwoordelijkheid en moet zijn stem laten horen. Hoewel onze levenskeuzes – zoals het eten van minder vlees of het dragen van duurzame kleding – belangrijk zijn, gaan die op zichzelf het probleem niet oplossen. Alleen door gezamenlijke actie kunnen we regeringen dwingen om diegene die de klimaatverandering veroorzaakt hebben, verantwoordelijk te houden. Zij moeten het probleem oplossen, want slechts honderd bedrijven zijn samen verantwoordelijk voor 71 procent van de wereldwijde uitstoot. Het zou toch logisch zijn dat ze hiervoor betalen?
Gedurende de hele geschiedenis hebben grote groepen mensen verandering kunnen veroorzaken. Het einde van slavernij en de apartheid leken ooit onmogelijk, maar zijn toch gerealiseerd. Het is nu de beurt aan ons om in hun voetstappen te treden en de toekomst te veranderen. Als jonge mensen is er voor ons meer noodzaak dan voor de oudere generatie. De vraag is een morele kwestie: doen we alles wat we kunnen om de ergste klimaatcrisis te voorkomen?
Er gloort hoop. Wij bepalen het einde van dit verhaal. Aanstaande zondag kunnen we samen een nieuwe verhaallijn schrijven, waarin we de samenleving een ander hoofdstuk in sturen. Als studenten moeten we ons privilege gebruiken en onze stemmen laten horen. Hoewel deze klimaatmars ons maar een klein stapje dichter bij verandering brengt, is het een belangrijke stap. Door samen deze mars te lopen kunnen wij als studenten de mensheid in een rustiger vaarwater brengen en hopen voor een mooiere toekomst voor de planeet en diens bewoners.
Jimmy Thomson studeert antropologie aan de UvA.
