Op z'n Duits | Truttige heterospanning
Als cisgenderqueer heterovrouw ga ik graag uit met mijn gay vrienden. Het Hoerenbal in Church is mijn lievelings: ik kan daar naar alle mannen lachen zonder dat ze seks van me willen. Er zwiebelt regelmatig een piemel voor je neus, maar dat vlees is niet intimiderend als het eigenlijk niet voor jou bedoeld is.
Wie lekker open-minded is en van dansen houdt, komt goed aan de genderneutrale trekken in onze stad. Er zijn allerlei evenementen speciaal voor mensen die ‘zichzelf willen zijn’ – de inclusieve aanduiding voor wat je ook ‘LHBTQIA*’ zou kunnen noemen of ‘niet-geneigd tot heteronormativiteit’. Rumour Has It, UltraSexi en Is Burning zijn voorbeelden van feesten die niet specifiek gay zijn en waar zowel holebi’s als hetero’s gelijkgestemden aan de haak slaan en uitgebreid gaan staan tongen op de dansvloer.
Tegelijkertijd gaat het slecht met homohoreca. Op de Zeedijk – voorheen voorloper van seksuele variatie – zitten nog maar twee gay cafés (The Queens Head en ‘t Mandje) en de Reguliers is een schim van wat het vroeger was. Voor lesbo’s is het aanbod nog schraler: dit jaar sloot de Vivelavie haar deuren en bleef alleen Sarein over. Dat wordt soms gewijd aan animo: jonge homo’s en lesbo’s zouden minder behoefte hebben om met alleen homo’s en lesbo’s bier te drinken. (Ik denk dat het vooral te maken heeft met geld: het is heel kostbaar om in Amsterdam een kroeg te openen. Eigenaren doen daarom aan risicomijding en als gevolg lijken alle tentjes op elkaar, de heteroseksuele eenheidsworst van het Beukenplein en Oud-West.)
Vroeger waren er veel plekken waar het streng verboden was voor hetero’s. De Cockring aan de Warmoesstraat kwam ik echt niet in. Dankzij de economische crisis en de huidige nadruk op insluiting is dat verleden tijd. Er is echter één bastion dat als een klein Gallisch dorpje moedig weerstand biedt: De Trut. Deze ‘niet-commerciële potten en flikkerdiscotheek’ is alleen op zondag open. Als ze aan de deur vermoeden dat je hetero bent, word je geweigerd. Hinderlijk heteroseksueel gedrag wordt direct afgestraft en in De Trut worden vrijwel alle uitingen van heteroseksualiteit als hinderlijk gezien. De Trut wil namelijk een veilige plek zijn, een plek waar je als niet-hetero echt de baas bent.
Sommige hetero’s hekelen het fundamentalisme waarmee De Trut haar grenzen bewaakt, bij andere werkt het als stroop. Niets is zo aantrekkelijk als iets dat niet mag en de norm pikt het niet als hij wordt buitengesloten. De Trut trekt dan ook genoeg hetero’s aan, niet in de laatste plaats omdat het bier er goedkoop is en er zondagnacht weinig anders te doen is. Enkelen hopen er wat coolheidspunten of een trio te scoren. Met een heterodate naar De Trut is ook een ideale manier om seksuele spanning op te bouwen. ‘Je mag me hier binnen niet aanraken’ fluisterde een vriend van me er tegen het meisje dat hij net via Happen had gestrikt. Dat lukte haar niet en de grensbewakers waren alert.
Mijn vriend werd eruit geschopt. Maar, zo verzekerde hij me, dat was niet erg. Het meisje ging mee naar huis en dankzij hun daad hadden de fundamentalisten ook een pleziertje.
