Normaliter is de charme van de Roetersrun dat honderden studenten rond oude panden razen. Dit jaar niet. Door de verbouwing van het Roeterseilandcomplex vond de race gisteravond plaats in het verre westen van Amsterdam. Ergens tussen Geuzenveld en Osdorp, waar je meer gras dan stoeptegels vindt. De snelheden waren er niet minder om. De vijf kilometer race werd gewonnen door Sebastiaan Klooster (15.59) en de Duitse Solveig Cunis (17.57).
Als laatste bij de start, als eerste bij de finish
Om zeven voor zeven 's avonds stonden alle hardlopers klaar bij de start. Behalve Solveig (20). De latere winnares zat op dat moment in een bus zenuwachtig om zich heen te kijken. Moest ze nu hier uitstappen? Zou ze nog op tijd komen?
Ze had zich nog zo voorgenomen om er lekker vroeg te zijn. Sterker nog, om zes uur al stond de HvA-studente waar ze dácht dat de start was. 'Ik kreeg daar snel een slecht gevoel. Het was verdacht stil op Science Park,' vertelde Solveig na afloop. 'Dat slechte gevoel werd bevestigd toen ik de organisatie van de race belde. Ik kreeg te horen dat ik écht haast moest maken om nog mee te kunnen doen.'
Haast maken is gelukkig Solveigs specialiteit. Ze arriveerde vijf minuten voor de start, kleedde zich in recordtijd om, hoorde het startsein, en ging door met haast maken. Eén voor één haalde ze de andere lopers in. Met twee minuten voorsprong kwam ze als eerste dame over de meet. 'Ik wilde per se dat er tenminste één ding goed zou gaan vandaag,' was haar treffende commentaar.
Geen oude panden maar gras en bomen bij de Roetersrun 2015 / Foto: Daniël Rommens
Opa en Oma
Toen Solveig over de meet kwam, was Sebastiaan Klooster (24) al geruime tijd binnen. De HvA-docent én VU-student eindigde in 2014 en 2013 als tweede en had nu maar één wens. Winnen. Meteen na de start greep Sebastiaan de leiding. Een kwartier later kwam hij alleen aansnellen. Wie is dat, vroegen mensen in het publiek zich af. Niemand wist het, behalve een oude man. 'Dat is Sebastiaan.' Hoe weet u dat? 'Mijn kleinzoon herken ik heus wel,' sprak opa met een hint van trots. ‘Hij is snel, hè?’
De winnaar zelf bleek niet onder de indruk van zijn eigen tijd. Hij had dan ook niet veel kunnen trainen, bekende hij. ‘Hij heeft een héél zware studie,’ vulde opa aan. Oma, die er ook bij stond, keek haar echtgenoot streng aan en zei: 'Dat vinden ze helemaal niet interessant hoor'. Opa mompelde wat terug en Sebastiaan glimlachte.
De hardlopers konden zich na afloop laten masseren in een speciale tent
Als laatste bij de start, als eerste bij de finish
Om zeven voor zeven 's avonds stonden alle hardlopers klaar bij de start. Behalve Solveig (20). De latere winnares zat op dat moment in een bus zenuwachtig om zich heen te kijken. Moest ze nu hier uitstappen? Zou ze nog op tijd komen?
Ze had zich nog zo voorgenomen om er lekker vroeg te zijn. Sterker nog, om zes uur al stond de HvA-studente waar ze dácht dat de start was. 'Ik kreeg daar snel een slecht gevoel. Het was verdacht stil op Science Park,' vertelde Solveig na afloop. 'Dat slechte gevoel werd bevestigd toen ik de organisatie van de race belde. Ik kreeg te horen dat ik écht haast moest maken om nog mee te kunnen doen.'
Haast maken is gelukkig Solveigs specialiteit. Ze arriveerde vijf minuten voor de start, kleedde zich in recordtijd om, hoorde het startsein, en ging door met haast maken. Eén voor één haalde ze de andere lopers in. Met twee minuten voorsprong kwam ze als eerste dame over de meet. 'Ik wilde per se dat er tenminste één ding goed zou gaan vandaag,' was haar treffende commentaar.
Geen oude panden maar gras en bomen bij de Roetersrun 2015 / Foto: Daniël Rommens
Opa en Oma
Toen Solveig over de meet kwam, was Sebastiaan Klooster (24) al geruime tijd binnen. De HvA-docent én VU-student eindigde in 2014 en 2013 als tweede en had nu maar één wens. Winnen. Meteen na de start greep Sebastiaan de leiding. Een kwartier later kwam hij alleen aansnellen. Wie is dat, vroegen mensen in het publiek zich af. Niemand wist het, behalve een oude man. 'Dat is Sebastiaan.' Hoe weet u dat? 'Mijn kleinzoon herken ik heus wel,' sprak opa met een hint van trots. ‘Hij is snel, hè?’
De winnaar zelf bleek niet onder de indruk van zijn eigen tijd. Hij had dan ook niet veel kunnen trainen, bekende hij. ‘Hij heeft een héél zware studie,’ vulde opa aan. Oma, die er ook bij stond, keek haar echtgenoot streng aan en zei: 'Dat vinden ze helemaal niet interessant hoor'. Opa mompelde wat terug en Sebastiaan glimlachte.
De hardlopers konden zich na afloop laten masseren in een speciale tent
