Een doorzetter vol energie die begaan was met alles. In werkomstandigheden soms hard, maar daarbuiten juist heel bescheiden. Zo typeert zijn zoon Max (26), onlangs afgestudeerd aan de HvA, AMC-onderzoeker Joep Lange, die omkwam bij de vliegramp boven Oekraïne. Samen met zijn partner en rechterhand Jacqueline van Tongeren was hij op weg naar de internationale aidsconferentie in Melbourne. Hij laat vijf kinderen achter. ‘Hij is eigenlijk gestorven zoals hij heeft geleefd. Altijd aan het werk en heel veel op reis.’
Max wist als een van de eersten dat zijn vader tot de slachtoffers behoorde. ‘Ik wist dat mijn vader die donderdag zou gaan vliegen, dus toen ik het nieuws hoorde, vreesde ik meteen het ergste.’ De familie wacht nu tot het lichaam geïdentificeerd is. ‘Voor zover ik het weet, kan dat weken, maar ook maanden duren. We hopen allemaal dat het snel gebeurt, zodat de begrafenis kan plaatsvinden.’
Workaholic
Na een jaar als uitwisselingsstudent in Florida te hebben gewoond, studeerde Joep Lange geneeskunde aan de UvA. Vanaf 1983 werkte hij als internist en wetenschapper bij het AMC aan de bestrijding van hiv en aids. Op een driejarige periode als aidsonderzoeker in Afrika na, is Lange altijd bij de universiteit gebleven. In 1987 promoveerde hij er en in 1995 werd hij benoemd tot hoogleraar infectieziekten.
Lange stond bekend als een echte workaholic. ‘Als hij niet op reis was, zat hij wel thuis achter de computer te werken. Ik was hem niet anders gewend. De laatste jaren had hij in Jacqueline iemand die net zo betrokken was. Samen waren ze altijd aan het werk’, vertelt Max. ‘Vlak voor zijn dood waren we nog samen op vakantie in Frankrijk. Zelfs daar was hij voortdurend bezig.’ Ook als hij even geen werk had, zat hij zelden stil. ‘Mijn vader was een fanatiek sporter. Hij stond regelmatig voorafgaand aan het werk om 5 à 6 uur op om baantjes te trekken.’
Coca Cola
In 2002 beleefde Lange een van zijn professionele hoogtepunten, toen hij werd verkozen tot voorzitter van de International Aids Society. Even daarvoor had hij de stichting PharmAccess opgericht, die als doel heeft iedereen ter wereld toegang te geven tot betaalbare aidsmedicijnen. In het kader daarvan deed hij de beroemde uitspraak: ‘Als het lukt om Coca Cola en bier naar elk afgelegen gehucht in Afrika te krijgen, dan moet het ook mogelijk zijn om hetzelfde te doen met medicijnen.’
Lange nam geen blad voor de mond en daarmee joeg hij nogal eens mensen tegen zich in het harnas. ‘Mijn vader had een rechte rug en accepteerde geen nee,’ zegt Max. ‘Toch was hij heel bescheiden. Hij praatte thuis veel over zijn werk, maar nooit opschepperig. Ik lees nu in de media dat hij dingen heeft bereikt waar ik niet eens weet van had.'
Afrika
Lange stond in 2009 aan de basis van het Amsterdam Institute for Global Health and Development (AIGHD), een samenwerkingsverband van onder andere het AMC, de UvA en de VU. De week van de oprichting hield hij een gastblog bij voor Folia.
Door zijn functie bij het AIGHD verbreedde Lange de afgelopen jaren zijn horizon. Hij hield zich niet meer alleen bezig met de bestrijding van hiv en aids, maar met gezondheidszorg in het algemeen. Hij probeerde met name een brug te slaan tussen onderzoek en bedrijfsleven, waarbij het toegankelijk maken van betaalbare zorg over de hele wereld zijn belangrijkste missie bleef.
Een van zijn laatste projecten was een bijdrage aan een boekje over onderzoek in Afrika, waarin hij vertelt onder de indruk te zijn van de economische vooruitgang op dat continent. Op eerdergenoemde gastblog liet Lange zich al ontvallen dat hij soms dacht in Afrika ‘beter af te zijn dan hier.’ Toch is hij van al zijn reizen altijd weer teruggekeerd naar Amsterdam. Tot die laatste, fatale vlucht.
Max Lange was stagiair bij Folia in 2012. Onlangs studeerde hij af bij Media, Informatie en Communicatie aan de HvA.
Max wist als een van de eersten dat zijn vader tot de slachtoffers behoorde. ‘Ik wist dat mijn vader die donderdag zou gaan vliegen, dus toen ik het nieuws hoorde, vreesde ik meteen het ergste.’ De familie wacht nu tot het lichaam geïdentificeerd is. ‘Voor zover ik het weet, kan dat weken, maar ook maanden duren. We hopen allemaal dat het snel gebeurt, zodat de begrafenis kan plaatsvinden.’
Workaholic
Na een jaar als uitwisselingsstudent in Florida te hebben gewoond, studeerde Joep Lange geneeskunde aan de UvA. Vanaf 1983 werkte hij als internist en wetenschapper bij het AMC aan de bestrijding van hiv en aids. Op een driejarige periode als aidsonderzoeker in Afrika na, is Lange altijd bij de universiteit gebleven. In 1987 promoveerde hij er en in 1995 werd hij benoemd tot hoogleraar infectieziekten.
Lange stond bekend als een echte workaholic. ‘Als hij niet op reis was, zat hij wel thuis achter de computer te werken. Ik was hem niet anders gewend. De laatste jaren had hij in Jacqueline iemand die net zo betrokken was. Samen waren ze altijd aan het werk’, vertelt Max. ‘Vlak voor zijn dood waren we nog samen op vakantie in Frankrijk. Zelfs daar was hij voortdurend bezig.’ Ook als hij even geen werk had, zat hij zelden stil. ‘Mijn vader was een fanatiek sporter. Hij stond regelmatig voorafgaand aan het werk om 5 à 6 uur op om baantjes te trekken.’
Coca Cola
In 2002 beleefde Lange een van zijn professionele hoogtepunten, toen hij werd verkozen tot voorzitter van de International Aids Society. Even daarvoor had hij de stichting PharmAccess opgericht, die als doel heeft iedereen ter wereld toegang te geven tot betaalbare aidsmedicijnen. In het kader daarvan deed hij de beroemde uitspraak: ‘Als het lukt om Coca Cola en bier naar elk afgelegen gehucht in Afrika te krijgen, dan moet het ook mogelijk zijn om hetzelfde te doen met medicijnen.’
Lange nam geen blad voor de mond en daarmee joeg hij nogal eens mensen tegen zich in het harnas. ‘Mijn vader had een rechte rug en accepteerde geen nee,’ zegt Max. ‘Toch was hij heel bescheiden. Hij praatte thuis veel over zijn werk, maar nooit opschepperig. Ik lees nu in de media dat hij dingen heeft bereikt waar ik niet eens weet van had.'
Afrika
Lange stond in 2009 aan de basis van het Amsterdam Institute for Global Health and Development (AIGHD), een samenwerkingsverband van onder andere het AMC, de UvA en de VU. De week van de oprichting hield hij een gastblog bij voor Folia.
Door zijn functie bij het AIGHD verbreedde Lange de afgelopen jaren zijn horizon. Hij hield zich niet meer alleen bezig met de bestrijding van hiv en aids, maar met gezondheidszorg in het algemeen. Hij probeerde met name een brug te slaan tussen onderzoek en bedrijfsleven, waarbij het toegankelijk maken van betaalbare zorg over de hele wereld zijn belangrijkste missie bleef.
Een van zijn laatste projecten was een bijdrage aan een boekje over onderzoek in Afrika, waarin hij vertelt onder de indruk te zijn van de economische vooruitgang op dat continent. Op eerdergenoemde gastblog liet Lange zich al ontvallen dat hij soms dacht in Afrika ‘beter af te zijn dan hier.’ Toch is hij van al zijn reizen altijd weer teruggekeerd naar Amsterdam. Tot die laatste, fatale vlucht.
Max Lange was stagiair bij Folia in 2012. Onlangs studeerde hij af bij Media, Informatie en Communicatie aan de HvA.
