Studentassessor Dikran Kassabian: ‘Het is heel veel vergaderen’
Dikran Kassabian (25) is sinds een maand de nieuwe studentassessor van de UvA. Van zijn voorgangers werd weinig vernomen, maar Kassabian zal kijken of hij Folia het komende jaar geregeld te woord kan staan over wat hij doet of laat. ‘Het is best hectisch en intens allemaal.’
Dikran, je bent een maand geleden begonnen als studentassessor. Hoe bevalt het?
‘Goed, maar het is best hectisch en intens allemaal. Ik heb de afgelopen weken een hoop kennismakingsgesprekken gehad met allerlei overlegcircuits binnen de UvA. Het is heel veel vergaderen. Ik woon de vergaderingen van de onderwijsdirecteuren bij, ik woon elke dinsdag ochtend van half tien tot één de vergaderingen van het CvB bij, dan nog elke donderdag de plenaire vergadering van de centrale studentenraad, dan elke maand het centraal bestuurlijk overleg van het UvA-bestuur met de decanen. O ja, en natuurlijk de gemeenschappelijke vergadering van de centrale studentenraad en de centrale ondernemingsraad en dan schuif ik nog geregeld bij andere werkgroepen aan, zoals het campusoverleg of overleggen over duurzaamheid of sociale veiligheid. Ik heb toegang tot heel veel, ook gevoelige beleidsstukken, maar niet alle. Het gaat vaak om informatie waar ik discreet mee moet omgaan. Ik volg daarnaast maar een paar vakken, want het is eigenlijk een fulltime baan.’
De meeste studenten hebben geen notie wie de assessor is en/of wat hij doet. Hoe komt dat denk je?
‘Dat geldt voor veel medezeggenschapsorganen, ook voor de centrale studentenraad bijvoorbeeld. Ik probeer die zichtbaarheid te vergroten door als assessor naar buiten te treden, bijvoorbeeld door middel van dit interview, maar ook door via de sociale media informatie met studenten te delen. Ik heb al veel reacties van studenten gekregen.’
Waarom solliciteerde je als assessor?
‘Dit is het derde jaar dat ik aan de UvA studeer. Hier doe ik politicologie en aan de TU Delft studeer ik ook nog civiele techniek. Ik vind medezeggenschap heel belangrijk en daarnaast ben ik geïnteresseerd in besluitvormingsprocessen. Die twee komen mooi samen in deze functie. Ook al mag ik niet meebeslissen tijdens de vergaderingen die ik bijwoon, toch is het belangrijk dat het studentenperspectief ook aan de bestuurstafel wordt gehoord. Overigens valt mij op dat bestuurders soms al proactief aan het standpunt van studenten denken, ik hoef het dan niet eens in te brengen.’
Hoe is het om weer terug te zijn op de campus?
‘Iedereen is natuurlijk blij dat we weer op de campus zijn, maar hoewel we grotendeels terug zijn bij het “oude normaal”, zit corona nog steeds in ons achterhoofd en zijn er nog steeds zorgen over hoe we de winter doorkomen: op de campus of toch weer thuis online. De transitie van online naar fysiek is een onderwerp waar ik met studenten en met de studentenraad veel over spreek en zal blijven spreken.’
Je studeert ook in Delft. Kunnen we aan de UvA iets van de Delftse studentenpolitiek leren?
‘Het is eigenlijk moeilijk te vergelijken. Delft is een echte studentenstad. Studenten zijn daar met studentenpartijen prominent aanwezig, niet alleen op de campus, maar ook in de gemeentepolitiek, waar partij Stip zich in de gemeenteraad exclusief focust op studenten en jongeren. De stad is ook veel kleiner, waardoor de communicatielijntjes korter zijn. Amsterdam is veel groter, heeft een diversere studentenpopulatie en mede daardoor een andere studenten- en bestuurscultuur.’
Je zei bij je aantreden dat je er alles aan gaat doen de positie van de studentenraad te versterken. Hoe ga je dat doen, immers: de studentenraad wordt maar door een kwart van de studenten gekozen.
‘Het is best lastig om de positie en de zichtbaarheid van de studentenraad te versterken. Ik denk niet dat het om desinteresse gaat van studenten, maar wel dat er campagne moet worden gevoerd op vijf verschillende campussen. Maar het is niet mijn taak de zichtbaarheid van de studentenraad te versterken. Ik wil gewoon goed met hen communiceren.’
Waar gaat je focus op liggen het komen jaar?
‘Diversiteit, sociale veiligheid en internationalisering lijken me de grootste uitdagingen van dit moment en daar wordt binnen de bestuurlijke overleggen van de UvA ook veel over gesproken. Onbeperkte groei van het aantal studenten lijkt me niet goed en niet mogelijk. We moeten focussen op beperkte, maar eerlijke groei, waarbij iedereen gelijke kansen heeft om te beginnen aan een studie aan de UvA. Ik wil meedenken over hoe we de UvA inclusiever kunnen maken en over de diversiteit van ideeën en opvattingen. Ik ben nu aan het verkennen hoe dat het beste kan. Een bewustwordingscampagne is de eerste stap: problemen benoemen en het gesprek voeren.’
