Op uitwisseling tijdens de coronacrisis; naar huis of niet?
.jpg)
Sommige UvA-studenten in het buitenland moesten halsoverkop hun uitwisseling tot een einde brengen en naar huis komen. Anderen kozen ervoor om in het buitenland te blijven. We spreken Marinka in Bergen, Lucas in Jeruzalem en Emily in Edinburgh. ‘Eerlijk gezegd vind ik het heel kut om terug te zijn.’
Marinka Huntjens (22)
Was op uitwisseling in Bergen, Noorwegen
Waarom ben je teruggekomen?
‘Ik ben zaterdagavond teruggekomen. Het beleid in Noorwegen was lange tijd heel nuchter. Misschien wel te nuchter, want het aantal besmettingen verdubbelde heel snel op de kleine bevolking die Noorwegen heeft. Donderdagochtend leek alles nog oké, totdat er ineens geruchten kwamen over dat de universiteiten zouden sluiten. Het was niet door mijn hoofd geschoten om naar huis te gaan, totdat de universiteit officieel bekend maakte dat ze dicht ging. Studenten waren plotseling massaal vliegtickets naar huis aan het boeken. Je moest er ook snel bij zijn want de prijzen gingen met de minuut omhoog. Een enkeltje was eerst 150 euro, nog geen twintig minuten later 350 en dit weekend 800 euro. Een medestudent van me kon helemaal niet naar huis, want ze kon het niet meer betalen. Zelf had ik de knoop gelukkig al doorgehakt bij 400 euro, nog steeds niet weinig.’
Hoe waren de laatste dagen?
‘Heel gek. Twee vriendinnen uit Nederland waren me komen opzoeken. We wilden nog allemaal leuke dingen doen maar dat was niet echt meer mogelijk. Veel mensen gingen nog wel wandelen, de rest was allemaal dicht. Ik moest ook ineens snel mijn spullen pakken. Het waren vooral hectische dagen. Vrienden van me waren ineens weg, een echt afscheid was er niet bij. Met mijn huisgenoten heb ik nog een laatste avond gehad. We hebben alle shotjes en wijn die we nog hadden opgedronken en geproost in de hoop elkaar snel weer te zien. Toen dacht ik dat we elkaar niet lang hoefden te missen, maar ik weet nu dat het nog wel maanden zal duren.’
Hoe zal het gaan nu je terug bent?
‘Eerlijk gezegd vind ik het heel kut om terug te zijn. Ik heb nog twee tentamens staan uit Noorwegen. Dat worden waarschijnlijk take home exams. Daar maak ik me geen zorgen om. Die studiepunten komen wel goed. Ik baal vooral dat ik thuis ben. Het was daar net zo leuk aan het worden. Ik was net na twee maanden over de eerste heimwee heen en aan het settelen en iedereen daar aan het leren kennen. Het liefst boek ik nu een vlucht terug, maar dat kan niet.’
Lucas de Graaf (21)
Is nog steeds op uitwisseling in Jeruzalem, Israël
Hoe heb je het daar?
‘Ik heb echt net, drie minuten geleden, een mail gekregen van de UvA dat ik naar huis moet komen. Ik ben hier pas sinds 26 februari en ik heb twee topweken achter de rug. Ik ontmoet zoveel nieuwe mensen en ik heb al veel van het land gezien. Ik leef hier al een jaar naartoe en ik had flink de zenuwen toen het dichterbij kwam. Nu het zover is zegt de UvA dat ik naar huis moet. Eerst hoorde ik helemaal niks of bijna niks van de UvA. Iets van vijf dagen geleden kreeg ik pas voor het eerst een mail over wat wel en niet te doen. Andere studenten hadden al veel eerder iets van hun universiteiten gehoord.’
Hoe is de situatie daar?
‘Ik had vorige week het idee dat Israël het een stuk beter onder controle heeft dan Nederland. Sinds de nieuwe maatregelen van Nederlandse overheid is het wel anders. Toen ik hier aankwam moesten mensen uit bepaalde landen, China of Italië en later ook Europese landen als Oostenrijk en Duitsland, twee weken in quarantaine. Nederland stond niet op die lijst. Eerst werd het niet altijd even serieus genomen, totdat er boetes werden uitgedeeld als je alsnog de straat op ging. Er zaten ook heel weinig mensen in de lessen, die er toen nog waren. Veel studenten zaten in quarantaine. Nu zijn alle lessen online en alles wat niet essentieel is, is dicht. Dus alle cafés en restaurant zijn dicht en de Dode Zee is afgezet met een lint. Maar ik heb het hier heel leuk, ’s avonds drinken we biertjes bij elkaar op de dorm en spelen we spelletjes of we kletsen gezellig.’
Wat ga je doen?
‘Ik twijfel of ik wel terug wil gaan. Het aantal besmettingen gaat hier langzamer omhoog dan in Nederland. Dus wat dat betreft denk ik dat ik hier veiliger ben. Aan de andere kant lig ik liever in een Nederlands ziekenhuis dan in een Israëlisch ziekenhuis. Dat zijn nog allemaal dingen waar ik over moet nadenken en met mijn familie over moet praten. Eerst had ik besloten hier te blijven omdat ik anders later spijt zou krijgen, alleen vanwege angst voor iets dat nog niet zeker is. Thuis heb ik ontslag genomen en mijn kamer onderverhuurd. Maar als er een complete lock-down komt dan ben ik wel liever thuis bij mijn vrienden en familie dan hier. Daarbij ben ik bang dat er op een gegeven moment geen vluchten meer naar Nederland gaan. Als er dan een familielid ziek wordt…’
Emily Gravesteyn (25)
Was op uitwisseling in Edinburgh, Schotland
Waarom ben je teruggekomen?
‘Ik zat zaterdagochtend brak op de rand van mijn bed. Toen ik het nieuws las, wist ik dat ik naar huis moest. De avond ervoor was bekend geworden dat de universiteit minimaal een week dicht zou gaan. Ik had daar veel vrienden uit Noorwegen en Oostenrijk, en die waren allemaal al terug gehaald door hun universiteiten. Het Verenigd Koninkrijk loopt ongeveer twee weken achter op Nederland omdat het een eiland is. Ik kon wel blijven maar ik dacht dat het niet lang meer zou duren voordat ook in Edinburgh geen leuke dingen meer te doen zouden zijn. En dan zou ik daar maar in mijn eentje zitten, zonder mijn familie, zonder mijn vriend. Dus ik hakte de knoop door. Ik wilde liever in Amsterdam zijn en ik boekte mijn ticket terug. Zondag zei ik doei tegen iedereen en maandag vloog ik naar huis.’
Hoe was de laatste dag?
‘Die laatste dag was helemaal kut en heel raar. Ik ben maar met een vriendinnetje een beetje door de buurt gaan lopen waar ik woonde, en biertjes gaan drinken. Ik was vooral verdrietig, want ik wilde nog helemaal niet weg. Ik vond Schotland en Edinburgh echt geweldig en ik had nog zoveel leuke dingen die ik wilde doen. Mijn familie zou ook nog langs komen, maar op een gegeven moment belde mijn zus die eerst sceptisch was. Ze zei: “Ik zit het nu net ook allemaal te lezen, kom maar snel naar huis ja”.’
Hoe zal het gaan nu je terug bent?
‘Mijn studiepunten krijg ik allemaal gewoon als het goed is. De meeste tentamens gaan niet door en mijn eindcijfers worden dan gebaseerd op mijn essays en participatiecijfer. Als alles gaat zoals het nu gepland staat, dan ben ik ineens een maand eerder klaar met mijn bachelor dan verwacht. Ik ben wel heel blij dat ik op uitwisseling ben geweest, hoewel het nu een bittere nasmaak heeft. Ik had het heel graag af willen maken. Maar ik heb in de tweeënhalve maand dat ik daar wél heb gewoond heel veel geleerd. Ik kakte zowat in mijn broek toen ik uit Nederland vertrok. Maar als je daar bent fix je het toch maar allemaal en bouw je een leven op dat je helemaal nog niet achter wilt laten. Het geeft je zelfvertrouwen. En dat pakt niemand mij meer af.’
