‘Ook de VSNU zou zich moeten aansluiten bij #WOinactie’
De actiegroep #WOinactie van UvA-hoogleraar Rens Bod inventariseerde gistermiddag in de Doelenzaal van de UB welke vervolgacties er moeten komen na de petitie van afgelopen december. Stakingen en acties liggen mogelijk in het verschiet als het kabinet niet snel over de brug komt met meer geld voor onderwijs en onderzoek. Maar wat en wanneer precies, werd niet duidelijk.
Er waren rond de zestig medewerkers en studenten van binnen en buiten de UvA naar de Doelenzaal gekomen om gezamenlijk een plan de campagne op te stellen. Zij willen dat het kabinet meer geld ter beschikking stelt voor onderwijs en onderzoek, en dat de doelmatigheidskorting van 183 miljoen van tafel gaat.
Een terugkerend probleem is bovendien de grote werkdruk waaronder docenten hun werk moeten verrichten. #WOinactie wil garanties dat de gelden die vrijkomen door afschaffing van de basisbeurs daadwerkelijk naar de aanstelling van docenten en hoogleraren gaan, dat de administratieve lasten naar beneden gaan en dat ondersteunende taken weer worden uitgevoerd door de mensen die daarvoor zijn aangesteld (en niet bijvoorbeeld door docenten zelf).
 BodHoogleraarFMGFotoJeroenOerlemans.jpg)
1 mei
Gistermiddag werd een begin gemaakt met het opstellen van actieagenda werden en mogelijke data tegen het licht gehouden om actie te voeren: wellicht op 1 mei al (de Internationale Dag van de Arbeid) of bij de opening van het academisch jaar in september. De opvattingen van #WOinactie worden inmiddels breed gedragen: sommige colleges van bestuur – waaronder dat van de UvA – staan positief tegenover de eisen, De Jonge Akademie steunt de zaak en ook de Vereniging van Universiteiten (VSNU), al is de steun van de VSNU vooralsnog niet concreet. Bod: ‘De VSNU steunt ons vooral in de geest en dat is goed, maar de VSNU zou zich eigenlijk bij #WOinactie moeten aansluiten om meer druk uit te kunnen oefenen op het kabinet.’
Deuren sluiten
Wat kunnen we de komende maanden verwachten van #WOinactie? Verschillende opties passeerden gistermiddag de revue, waarbij het steeds de vraag was of het om landelijke dan wel lokale acties moet gaan. Een echte staking? ‘De actiebereidheid is vermoedelijk laag,’ zei Marijtje Jongsma van de Vawo, die een presentatie hield. Een witte staking dan? Collectief geen tentamens meer nakijken of de laptop stip om vijf uur dichtdoen, bijvoorbeeld? ‘Die is alleen effectief als iedereen collectief meedoet en vereist dus een grote mate van solidariteit.’
Een concrete actiedag of actiemiddag, waarbij de instellingen de deuren sluiten? Massaal en op hetzelfde moment een klacht indienen bij de arbeidsinspectie tegen de hoge werkdruk? Jongsma: ‘Dat is in elk geval een mediagenieke actie en je dupeert studenten er niet mee.’ Het aanwezige collegelid van de UvA, Jan Lintsen, noemt het ‘een sympathiek idee’ om de werkdruk aan te kaarten, maar onthield zich van verdere opvattingen. ‘Als CvB adviseren wij jullie niet in jullie actievormen.’
Dikke middelvinger
Discussie was er ook nog over de vraag in hoeverre ‘Den Haag’ dan wel de instellingen zelf debet zijn aan de financiële malaise op de universiteiten, die zoals het nu lijkt alleen maar erger wordt. De studentenaantallen blijven toenemen en het door Den Haag verstrekte geld wordt relatief steeds minder, waardoor er per student dus steeds minder geld beschikbaar is. In de plannen van het kabinet zal die situatie zo blijven tot 2021, wanneer de huidige kabinetsperiode eindigt.
Het kabinet weet waar de universiteiten intern hun geld aan uitgeven en dat is lang niet altijd aan onderwijs en wetenschap. Ook de colleges van bestuur hebben dus boter op hun hoofd, zei de door de UvA ontslagen docent Rudolf Valkhoff, die aanwezig was. ‘Het zijn verraders,’ zei hij. Er moet volop steun komen van de colleges van bestuur om het tijd te keren, zei een andere aanwezig juiste. ‘Zonder support van hen kun je geen deuk in een pakje boter slaan.’
Het is klaar zo, zei oud-CSR voorzitter van de UvA Alex Tess Rutten. Het is tijd dat de colleges de taakstellingen van de minister niet langer uitvoeren, werkweigering dus. ‘De colleges moeten langzamerhand tegen de minister zeggen: “Dit gaan wij niet meer doen.” De CvB’s zouden een dikke middelvinger naar Den Haag moeten opsteken.’
