Anna borg haar Olympische ambities op en schaatst nu weer met plezier
Haar Olympische ambities heeft ze noodgedwongen vaarwel moeten zeggen. Toch gleed UvA-student Anna Wester (20) dit weekend lachend over het ijs, tijdens het Nederlands studentenkampioenschap allround schaatsen.
Anna Wester is zojuist in één bocht Marianne Timmer en Ireen Wüst gepasseerd. Ook Yvonne van Gennip moet er nu aan geloven. Hier, bij het NSK allround op de Vechtse Banen in Utrecht, hangen twee dozijn spandoeken rondom de ijsbaan, waarop de namen prijken van fameuze schaatskampioenen.
Havermoutpannenkoeken
Ooit hoopte Anna, UvA-student bèta-gamma, zelf ook uit te groeien tot zo'n schaatskampioen. Dat was in de tijd dat ze acht keer per week trainde, deelnam aan NK’s en experimenteerde met het bakken – en voor Anna lastiger - opeten van havermoutpannenkoeken. Bij topsport hoort immers topsportvoedsel, zeiden haar trainers.
Alles veranderde toen Anna in botsing kwam met de grenzen van haar eigen lichaam. ‘Zo’n twee jaar geleden begon het. Het ging niet meer. Ik viel van de ene blessure in de andere,’ vertelt ze. Ze was overtraind, zei de dokter. Haar dadendrang, het wapen van elke topsporter, werkte plots averechts. ‘Hoe harder ik trainde, hoe slechter mijn prestaties werden. Ik begon een hekel te krijgen aan schaatsen.’
Als brugklasser hield Anna op haar blog fanatiek de progressie van haar persoonlijk records bij. Vandaag in Utrecht blijft ze ver verwijderd van haar PR's. Op de 500 meter eindigt ze als twaalfde. ‘Ik ben nou eenmaal geen sprinter,’ reageert ze ontspannen. Op de 1.500 meter finisht ze als tiende. ‘Redelijk.’
Plezier
Van frustraties is niets te merken bij het lid van studentenschaatsvereniging Skits. ‘Ik ben deze zomer voor het eerst op vakantie gegaan zonder mijn racefiets. Voorheen wilde ik nooit het risico lopen dat mijn conditie achteruit ging. Nu heb ik het allemaal los gelaten. Ik schaats weer met plezier. Dat is echt een tijd anders geweest.’
De derde afstand van het weekend, de 1.000 meter, moet uitwijzen of Anna zich kwalificeert voor de afsluitende 3.000 meter, haar favoriete afstand. De 1.000 verloopt goed. Althans, zo beleefde ze het. De klok is minder lovend. Maar de klok bepaalt niet langer haar gemoedstoestand. Ze eindigt wederom als tiende en plaats zich niet voor de 3000 meter. Het NSK allround zit er vroegtijdig op. ‘Nou ja, jammer,’ concludeert ze. Ontspannen loopt Anna naar de kantine, waar een warm bord patat op haar wacht. De tijd van gortdroge havermoutpannekoeken is definitief voorbij.
