‘Het onderwijs wordt bestuurd alsof het dertig jaar geleden is’
De Landelijke Studenten Vakbond heeft sinds vorige week een nieuw bestuur. Kersvers voorzitter en voormalig voorzitter van UvA’s studentenraad Tariq Sewbaransingh heeft een duidelijk doel: de drempel voor het hoger onderwijs moet lager. ‘Studenten moeten weer de mogelijkheid krijgen om te studeren.’
De drempel naar het onderwijs ligt dus te hoog?
‘Inderdaad. De afgelopen jaren zijn er veel maatregelen genomen die het studeren bemoeilijken. Denk aan het leenstelsel, het bindend studieadvies en – in toenemende mate – selectie aan de poort. Die maatregelen zijn gericht op het uitsluiten van studenten, terwijl die studenten juist begeleid moeten worden. Het vinden van een oplossing voor dit probleem zou prioriteit één moeten zijn van het nieuwe kabinet.’
Welke oplossing zie je voor je?
‘Allereerst is het van belang dat er meer geld voor onderwijs komt. We willen dat er meer wordt geïnvesteerd in onderwijskwaliteit; in kleinere klassen en daarmee in persoonlijke begeleiding. Op de HvA hebben docenten van de opleiding Communication & Multimedia Design onlangs aan de noodklok getrokken: de klaslokalen puilen daar echt uit. Verder willen we dat de aanvullende studiebeurs verhoogd wordt. Als je ouders minder geld verdienen en je daardoor niet financieel kunnen ondersteunen, kom je in aanmerking voor een aanvullende beurs. Maar de lat om in aanmerking te komen voor die beurs ligt erg hoog. Dit zijn twee heel concrete punten waar een nieuw kabinet mee aan de slag zou kunnen. Opleidingsinstituten zelf kunnen ook helpen om het onderwijs toegankelijker te maken. Ze zouden bijvoorbeeld kunnen stoppen met het selectief aannemen van studenten, of kunnen stoppen met het geven van bindend studieadvies.’
Je voorganger, Jarmo Berkhout, had een activistische achtergrond, terwijl jij vooral veel bestuurservaring hebt. Zal dit verschil doorschemeren in hoe je je functie uitoefent?
‘De visie en uitgangspunten van de LSVb blijven hetzelfde – de standpunten die we in hebben genomen zullen dus niet veranderen. Het is inderdaad zo dat ik ten tijde van de Maagdenhuisbezetting een andere rol vervulde. Ik was toentertijd voorzitter van de studentenraad van de UvA en moest dus de standpunten van de raad vertolken. Maar ik heb bewust gekozen om bij de LSVb aan de slag te gaan omdat ik denk dat studenten actiever moeten worden in het zich toe-eigenen van hun rechten, en meer moeten strijden voor waar ze in geloven. Op die vlakken heb ik veel geleerd van de Maagdenhuisbezetters.’
Je hebt er een stage bij de D66 opzitten. Ben je daar tot nieuwe inzichten gekomen?
‘Ik heb veel geleerd over hoe de politiek werkt, en over hoe mensen in Den Haag denken over studeren. Er zijn veel mensen die zich bezighouden met onderwijs, maar dat zijn vooral mensen die zelf lang geleden hebben gestudeerd. Ze hebben daar dus een ouderwets beeld van het hoger onderwijs. Ze denken dat studenten een beetje achterover leunen, acht jaar over hun studie doen, af en toe een boekje lezen en soms een beetje met een hoogleraar babbelen. De werkelijkheid is natuurlijk heel anders. Daar wil ik me dus ook voor inspannen: dat we over een jaar een realistischer en beter onderwijsbeleid hebben, in plaats van het rendementsdenken dat in Den Haag heerst. Nu wordt het hoger onderwijs bestuurd alsof het dertig jaar geleden is, en alsof de universiteit een bedrijf is. Universiteiten en hogescholen zouden bij uitstek plekken moeten zijn waar je je kunt vormen en waar de aandacht veel breder is dan het zo snel mogelijk aanleveren van diploma’s.’
