‘De toewijding van Santos is bewonderenswaardig’
Deze week worden elke dag Nobelprijzen uitgereikt. Wij spreken iedere dag met een UvA-wetenschapper over de winnaar, waarom de winnaar hem kreeg en wat het belang is van de vondst.
Vandaag is de Nobelprijs voor de vrede aan de beurt. Met Abbey Steele, hoofddocent politicologie en expert op het gebied van het conflict in Colombia, praten we over de Colombiaanse president Juan Manuel Santos over zijn onvermoeibare pogingen om een eind te maken aan meer dan vijftig jaar conflict in Colombia.
De hele wereld zat vanochtend op het puntje van zijn stoel voor dé Nobelprijs onder de Nobelprijzen. Door de negatieve uitslag van het referendum afgelopen zondag waarin een nipte meerderheid van de Colombiaanse bevolking tot verbijstering van de hele wereld afzag van het vredesverdrag, leken de kansen van Santos niet gunstig. Het verdrag zou volgens de meerderheid van de stemmers niet hard genoeg optreden tegen oorlogsmisdadigers en de rebellenbeweging Farc zou te veel politieke macht krijgen. Desalniettemin ging de Nobelprijs naar de Colombiaanse president Santos.
Paradox
‘Ik was verrast en tegelijk deed het me ook pijn,’ zegt Steele, terwijl ze naast een grote kaart van Colombia zit. Het voelt dan ook als een bizarre paradox. Historisch gezien was de vrede nog nooit zo dichtbij geweest voor Colombia. ‘De laatste keer dat de onderhandelingen met de Farc enigszins in de buurt van een akkoord zijn gekomen was in de jaren tachtig. Toen heeft de Farc het echter laten afweten. Dat er nu voor het eerst een akkoord is bereikt tussen de Colombiaanse regering en de beruchte guerrillabeweging om het conflict te stoppen, is historisch te noemen,’ vertelt Steele.
De eer die Santos krijgt is volgens Steele helemaal terecht. ‘Deze Nobelprijs is zeer terecht en ik gun het Santos van harte. De toewijding waarmee Santos deze bijna onmogelijke taak op zich heeft genomen en de intelligente manier waarop hij samen met zijn regering is omgesprongen met de onderhandelingen, is bewonderenswaardig.’
‘Slimme leugens’
In alle euforie zouden we bijna de harde realiteit vergeten, zegt Steele. ‘Santos is in Colombia geen geliefde president en het vredesverdrag heeft daar onder geleden,’ gaat Steele verder. Ze doelt daarbij op de populaire ex-president Uribe die de felle oppositie tegen het verdrag leidde.
‘Zoals de afgelopen dagen in het Colombiaanse media naar buiten is gekomen, lijkt het erop dat Uribe met slimme leugens het volk achter zich heeft weten te krijgen.’ Zo heeft Juan Carlos Vélez, de man achter de strategie van de oppositiecampagne, naar buiten gebracht dat de oppositie bewust is gestopt met het informeren over het vredesverdrag en doelbewust negatieve sentimenten onder de bevolking heeft aangewakkerd.
Daardoor lijkt de polarisatie in Colombia groter dan ooit. Het is niet uitgesloten dat de Nobelprijs voor Santos juist meer olie op het vuur zou kunnen gooien. ‘Ik hoop dat de Nobelprijs Colombia een duw in de goede richting geeft en dat het Colombiaanse volk hierdoor anders zal kijken naar de vrede,’ zegt Steele. Ook het Nobelcomité ziet de Nobelprijs als een hommage aan iedere Colombiaan die de hoop op vrede nog niet heeft opgegeven.
Op initiatief van de Colombiaanse UvA-student Stephanía Rivera Tamayo zal op zondagmiddag 9 oktober op het Museumplein een manifestatie voor de vrede in Colombia plaatsvinden waar iedereen welkom is.
