Op z'n Duits | IJzeren Jet
Wat had ze ons te pakken. Jet Bussemaker, zelf vroeger kraker, reageerde fideel op de Maagdenhuisbezetting. De studenten hadden een punt, vond ze. ‘Ze maken zich oprecht zorgen’ zei ze tegen Trouw. De minister van Onderwijs kon zich er niet alleen in vinden, ze was ook allang bezig met een oplossing. Dat zeggen bestuurders vaak als ze geconfronteerd worden met uitdaging: we gaan er niet alleen wat aan doen, we werkten er al aan! Supersympathiek.
Al in september werd duidelijk dat dit alleen voor de bühne was. ‘Ik heb niets aangepast vanwege protesten,’ verkondigde ze arrogant tegen Folia. Democratisering zou instellingen om zeep helpen. Het is namelijk allemaal heel ingewikkeld en studenten zijn natuurlijk niet zo slim als beroepsbestuurders. Bovendien zijn er studenten in Engeland die helemaal geen inspraak hebben maar toch reuze gelukkig zijn.
Vorige week reageerde Bussemaker op voorstellen van Kamerleden die wél veranderingen willen doorvoeren in de manier waarop het hoger onderwijs geleid wordt. Jet was van ijzer. Bevoegdheid van de medezeggenschap om bestuurders weg te sturen bij wanbeheer? Nee. Bindende voordracht van sollicitatiecommissies? Nee. Instemmingsrecht op bestuurdersbenoemingen? Nee. Instemmingsrecht in het geval van opheffing van opleidingen dan? Nee. En bij samenwerking met andere universiteiten? Nee. Bij grote huisvestingsbeslissingen? Nee. Het allocatiemodel? Nee. Een verplichte student-assessor in het CvB? Nee. Nee nee nee.
Waar Bussemaker in april nog zei dat de Maagdenhuisbezetting veel in gang had gezet, blokkeert ze die verandering nu. Dat is natuurlijk geen verrassing: Jet is onderdeel van exact de bestuursklasse waartegen het protest zich richt. Ze zat nota bene zelf in het door de demonstranten zo gehekelde CvB. Bovendien wisten we al dat we haar niet kunnen vertrouwen. Als rector was ze naar eigen zeggen geweldig gecommitteerd aan de HvA. Op 10 oktober 2012 verklaarde ze stellig aan Folia dat ze geen minister zou worden. Per 1 november nam ze ontslag om de belangen van onderwijsbestuurders te gaan behartigen.
Onlangs was Bussemaker tafeldame bij De Wereld Draait Door. Een bizarre bijbaan voor een minister, maar goed voor haar imago als welwillende bestuurder die niet gecontroleerd hoeft te worden. Het is typisch PvdA. Plasterk is er ook zo een. Ooit als minister van Onderwijs verantwoordelijk voor de invoering van het competitief beurssysteem waaronder wetenschappers zwoegen en nu als minister van Binnenlandse Zaken schuldig aan een afluisterwet die de privacy van burgers verregaand beperkt. Ook hij wil vooral aardig overkomen en zegt steeds dat we hem moeten vertrouwen, dat hij het beste met ons voor heeft. Ondertussen legt hij kritiek gewoon naast zich neer. Ik zou een dubbeldik kerstnummer kunnen vullen met gelijksoortige regenteske voorbeelden. Het probleem met zulke PvdA-politici is dat ze zo druk bezig zijn met sympathiek te lijken, dat ze vergeten zijn hoe ze sympathiek moeten zijn.
