Niks meer missen?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief!
Foto: Ron Kroon (Anefo, cc)
opinie

Op z'n Duits | Lente in bed

Linda Duits,
27 november 2015 - 07:19

Onlangs was ik op het afscheid van een collega die vier decennia aan de universiteit had gewerkt. Op de borrel was de gepensioneerde garde er alles aan gelegen om sappige roddels over de goede oude tijd te vertellen. Zo hoorde ik dat groepsseks op de afdeling normaal was en dat aan het begin van het collegejaar docenten vanaf het balkon het verse vlees van de studenten inspecteerden.

Iedereen was bi: jongensstudenten werden geacht te experimenteren met mannenseks en meisjesstudenten waren uiteraard politiek lesbisch. Natuurlijk was dat overdreven. Net zoals vroeger iedereen Marxist was en het Maagdenhuis bezette, wordt ook de seksuele revolutie hopeloos opgeblazen. Maar het was een borrel en je gunt die oudjes hun verzetje.

 

Het is moeilijk om een beeld te krijgen van de seksuele tijdsgeest, of dat nu gaat over toen of nu. In de onlangs uitgezonden documentaire Sex? Yes Please van Menna Laura Meijer praten jongeren openlijk over seks. Ze identificeren zich als genderqueer en/of seksueel fluïde. Sommigen hebben zich seksend laten filmen. Dat is smakelijk voor journalisten om over te schrijven; de jeugd van tegenwoordig die grenzen oprekt.

'Jongeren van nu zijn seksueel conservatief en traditionele genderpatronen tieren welig'

Documentaires lijken een beetje op etnografisch onderzoek. Na lange tijd doorgebracht te hebben met een specifieke groep wordt een beeld geschetst van patronen. Meijer vond de jongeren in haar omgeving. Dat is niet hetzelfde als kwantitatief onderzoek dat streeft naar representatieve resultaten. Rutgers, het onmisbare kenniscentrum voor seksualiteit, doet al jaren longitudinaal onderzoek. De conclusie: jongeren van nu zijn niet vrijer maar minder vrij dan vroeger.


Rutgers prikte dan ook feilloos door Sex? Yes Please heen. Er zitten barsten in de vrijheid van de getoonde jongeren, schreef onderzoeker Marianne Cense. Klaarkomen door een ander is moeilijk voor het seksueel fluïde meisje, de homo die zich suf badoo’t worstelt met een verkrachting uit zijn puberteit en de heterojongens vinden de versiergame helemaal niet zo heerly. Bovendien is dus op macroniveau het beeld bedenkelijk bedroevend: jongeren van nu zijn seksueel conservatief en traditionele genderpatronen tieren welig.


Rutgers kan het weten. De wortels van dit kenniscentrum liggen bij huisarts Johannes Rutgers, die al in 1881 met de Nieuw-Malthusiaanse Bond seksualiteit en anticonceptie onder de aandacht bracht. De Nederlandse Vereniging voor Seksuele Hervorming (NVSH) kwam daaruit voort. Op haar hoogtepunt telde deze vereniging meer dan tweehonderdduizend leden. De neergang kwam niet omdat de speerpunten werden behaald, maar  omdat de seksuele moraal kantelde.


Zelfs de jongeren uit de documentaire hebben moeite om met hun partners te communiceren. Ondanks alle voorlichting en vermeende seksualisering blijft het blijkbaar lastig om uit te spreken wat je lekker vindt.  Seksuele hervorming doet dus nog steeds ter zake; een paar ogenschijnlijk vrije vogels maakt nog geen seksuele lente.