Amsterdam - eens een vrijplaats voor ideeën, kunsten en handel - is zichzelf niet meer, betoogde student politicologie Yernaz Ramautarsing gisteren tijdens het verkiezingsdebat in Crea. De oorzaak? Megalomane linkse politici die vrijheid als bedreiging zien.
'Decennialang links beleid heeft de stad en alles wat haar groot maakte vakkundig geknecht. Twintig jaar geleden was Amsterdam nog voorloper op het gebied van drugsbeleid, legalisering van prostitutie en rechten voor homoseksuelen. In 2013 is dat dominante karakter veranderd. Van rebels en vrijheidslievend naar dociel en naïef.
'De reeks van epische aanbestedingsblunders zou menig nationale overheid niet misstaan. Van de Noord/Zuidlijn tot de aanleg, sloop en wederopbouw van de Bijlmer. Van filmmuseum Eye tot het nieuwe Stedelijk: Amsterdam geeft keer op keer geld uit op de minst efficiënte manier.
'Wanneer het gaat om het karakter van de stad, het oude centrum, weet de gemeente van gekkigheid niet wat te doen. De legale prostitutie is door de gemeente sterk ingedamd en onlangs werd bekend dat ook de coffeeshops het nog verder moeten ontgelden. De twee grootste magneten voor toeristen worden systematisch bestreden door de gemeente. Welke politici steunen een plan dat de ondernemers en de inwoners zo hard financieel schaadt?
'Het zijn de megalomane politici die vrijheid als bedreiging zien die zo ver gaan. Amsterdammers zijn niet het slachtoffer van een complot bedacht in Brussel of Den Haag. Nee, de hedendaagse malaise is het product van de gedeelde belangen van socialisten, postmodernisten en voorstanders van multiculturalisme door overheid. Deze drie krachten vormen een dodelijke coalitie in de afwezigheid van verdedigers van vrijheid en individuele rechten.
'Socialisme is er in Amsterdam altijd geweest, in de vorm van de politieke dominantie van de PvdA. Veel van het leed van socialisme werd zoals op zoveel andere plekken in het westen, gemaskeerd door de grote groei in welvaart te danken aan het kapitalisme. Toen heel Nederland de pijn van de crisis begon te voelen, leefde Amsterdam nog steeds op een bubbel. De grootschalige projecten moesten worden afgemaakt terwijl nieuwe plannen werden gemaakt. De Noord/Zuidlijn is hier een pijnlijk voorbeeld van. Ook het Stedelijk Museum dat 15,3 miljoen duurder uitviel dan was berekend. Een project aangegaan op basis van één (afgedwongen) offerte! De grotere schade door te lange sluiting en gemiste inkomsten van bezoekers en sponsors is ook aanzienlijk.
'Maar er rolden geen koppen na aanleiding van deze financiële blunder. Sterker nog, verantwoordelijk wethouder Gehrels vond dat zij haar werk naar behoren had gedaan. Het is een wereldvreemdheid die stuitend is maar vooral heel duur.
'Het socialisme zien we ook terug als het gaat om de verstikkende regulering van openings- en sluitingstijden. Hoe kan het bestaan dat een stad als Amsterdam met de pretenties van een metropool om twaalf uur 's nachts doordeweeks bijna stil ligt. De trams rijden niet zoals in andere grote steden de nacht door, en dat komt natuurlijk omdat de GVB nog steeds een monopolie heeft op veel lijnen.
'De goedkopere offerte van Connexxion wordt afgewezen, en de privatisering van de GVB is net zo een lege huls als in het geval van de NS. De hele top is politiek geaffilieerd met het overheidsorgaan. Het is juist gevaarlijker als een op papier privaat bedrijf handelt in de geest van de overheid. Iedere Amsterdammer zal beamen dat de service van Connexxion op elk gebied superieur is aan die van het GVB.
'De postmoderne voorhoede weet de stad op een andere manier te verlammen. Door de bouw van architecturale gedrochten wordt de stad ontdaan van haar karakter. Waar die schade vooral oppervlakkig lijkt is de postmoderne verwoesting van onze universiteiten een veel ernstigere problematiek. Een stad waar de twee universiteiten in de top vijf werkgevers staan, moet zich zorgen maken. Het duidt erop dat er niets wordt gemaakt, dat productie ontbreekt.
'Als die intellectuelen dan ook nog valse marxistische doctrines doceren, moet niemand zich verbazen over het aantal Che Guevara- en CCCP-T-shirts in de binnenstad. Zo preken de universitaire marxisten tegen onze studenten over de superioriteit van de Europese verzorgingsstaat en dat Amerikanen en hun notie van kapitalisme enkel voor domme cowboys is die in Nederland op de PVV zouden stemmen.
'En dan zijn er de universitaire postmodernisten die ons voorhouden dat alle culturen gelijk zijn behalve dan de westerse. Zo zet het postmodernisme de deur wagenwijd open voor de professionele multiculturalisten die uitblinken in geld losweken bij de overheid.
'Het multiculturalisme van Amsterdam, dat eeuwen teruggaat, is iets om trots op te zijn, want vrijheid verenigde altijd de Amsterdammers. Of het nu hugenoten waren of Portugese Joden, Amsterdam sloot iedereen in de armen. Maar sinds de vertegenwoordiging van etnische minderheden is verworden tot melkkoe krijgt de eens neutrale term multicultureel opeens een kwaadaardig karakter.
'We zijn op het punt beland dat de gemeente Amsterdam scholen samenstelt op basis van de etniciteit van kinderen. Wanneer hoor ik mensen klagen over dit voorbeeld van geïnstitutionaliseerd racisme?
'De stad zal ook deze barre tijden overleven, maar we zullen onherkenbaar uit de strijd komen. We zullen gewoon zijn, net als alle andere steden. Alleen hebben wij als trauma de wetenschap dat we ooit van de vrijheid hebben geproefd. De desintegratie van Amsterdam op politiek, economisch, architecturaal en intellectueel gebied toont aan dat het kwaad dat ons bedreigt niet groot en sterk is maar massaal en middelmatig.'
Dit is een ingekorte versie van de tekst die Yernaz Ramautarsing gisteren bij het verkiezingsdebat in Crea voorlas. De column verscheen al eerder op Dagelijkse Standaard (klik voor volledige tekst).
'Decennialang links beleid heeft de stad en alles wat haar groot maakte vakkundig geknecht. Twintig jaar geleden was Amsterdam nog voorloper op het gebied van drugsbeleid, legalisering van prostitutie en rechten voor homoseksuelen. In 2013 is dat dominante karakter veranderd. Van rebels en vrijheidslievend naar dociel en naïef.
'De reeks van epische aanbestedingsblunders zou menig nationale overheid niet misstaan. Van de Noord/Zuidlijn tot de aanleg, sloop en wederopbouw van de Bijlmer. Van filmmuseum Eye tot het nieuwe Stedelijk: Amsterdam geeft keer op keer geld uit op de minst efficiënte manier.
'Wanneer het gaat om het karakter van de stad, het oude centrum, weet de gemeente van gekkigheid niet wat te doen. De legale prostitutie is door de gemeente sterk ingedamd en onlangs werd bekend dat ook de coffeeshops het nog verder moeten ontgelden. De twee grootste magneten voor toeristen worden systematisch bestreden door de gemeente. Welke politici steunen een plan dat de ondernemers en de inwoners zo hard financieel schaadt?
'Het zijn de megalomane politici die vrijheid als bedreiging zien die zo ver gaan. Amsterdammers zijn niet het slachtoffer van een complot bedacht in Brussel of Den Haag. Nee, de hedendaagse malaise is het product van de gedeelde belangen van socialisten, postmodernisten en voorstanders van multiculturalisme door overheid. Deze drie krachten vormen een dodelijke coalitie in de afwezigheid van verdedigers van vrijheid en individuele rechten.
'Socialisme is er in Amsterdam altijd geweest, in de vorm van de politieke dominantie van de PvdA. Veel van het leed van socialisme werd zoals op zoveel andere plekken in het westen, gemaskeerd door de grote groei in welvaart te danken aan het kapitalisme. Toen heel Nederland de pijn van de crisis begon te voelen, leefde Amsterdam nog steeds op een bubbel. De grootschalige projecten moesten worden afgemaakt terwijl nieuwe plannen werden gemaakt. De Noord/Zuidlijn is hier een pijnlijk voorbeeld van. Ook het Stedelijk Museum dat 15,3 miljoen duurder uitviel dan was berekend. Een project aangegaan op basis van één (afgedwongen) offerte! De grotere schade door te lange sluiting en gemiste inkomsten van bezoekers en sponsors is ook aanzienlijk.
'Maar er rolden geen koppen na aanleiding van deze financiële blunder. Sterker nog, verantwoordelijk wethouder Gehrels vond dat zij haar werk naar behoren had gedaan. Het is een wereldvreemdheid die stuitend is maar vooral heel duur.
'Het socialisme zien we ook terug als het gaat om de verstikkende regulering van openings- en sluitingstijden. Hoe kan het bestaan dat een stad als Amsterdam met de pretenties van een metropool om twaalf uur 's nachts doordeweeks bijna stil ligt. De trams rijden niet zoals in andere grote steden de nacht door, en dat komt natuurlijk omdat de GVB nog steeds een monopolie heeft op veel lijnen.
'De goedkopere offerte van Connexxion wordt afgewezen, en de privatisering van de GVB is net zo een lege huls als in het geval van de NS. De hele top is politiek geaffilieerd met het overheidsorgaan. Het is juist gevaarlijker als een op papier privaat bedrijf handelt in de geest van de overheid. Iedere Amsterdammer zal beamen dat de service van Connexxion op elk gebied superieur is aan die van het GVB.
'De postmoderne voorhoede weet de stad op een andere manier te verlammen. Door de bouw van architecturale gedrochten wordt de stad ontdaan van haar karakter. Waar die schade vooral oppervlakkig lijkt is de postmoderne verwoesting van onze universiteiten een veel ernstigere problematiek. Een stad waar de twee universiteiten in de top vijf werkgevers staan, moet zich zorgen maken. Het duidt erop dat er niets wordt gemaakt, dat productie ontbreekt.
'Als die intellectuelen dan ook nog valse marxistische doctrines doceren, moet niemand zich verbazen over het aantal Che Guevara- en CCCP-T-shirts in de binnenstad. Zo preken de universitaire marxisten tegen onze studenten over de superioriteit van de Europese verzorgingsstaat en dat Amerikanen en hun notie van kapitalisme enkel voor domme cowboys is die in Nederland op de PVV zouden stemmen.
'En dan zijn er de universitaire postmodernisten die ons voorhouden dat alle culturen gelijk zijn behalve dan de westerse. Zo zet het postmodernisme de deur wagenwijd open voor de professionele multiculturalisten die uitblinken in geld losweken bij de overheid.
'Het multiculturalisme van Amsterdam, dat eeuwen teruggaat, is iets om trots op te zijn, want vrijheid verenigde altijd de Amsterdammers. Of het nu hugenoten waren of Portugese Joden, Amsterdam sloot iedereen in de armen. Maar sinds de vertegenwoordiging van etnische minderheden is verworden tot melkkoe krijgt de eens neutrale term multicultureel opeens een kwaadaardig karakter.
'We zijn op het punt beland dat de gemeente Amsterdam scholen samenstelt op basis van de etniciteit van kinderen. Wanneer hoor ik mensen klagen over dit voorbeeld van geïnstitutionaliseerd racisme?
'De stad zal ook deze barre tijden overleven, maar we zullen onherkenbaar uit de strijd komen. We zullen gewoon zijn, net als alle andere steden. Alleen hebben wij als trauma de wetenschap dat we ooit van de vrijheid hebben geproefd. De desintegratie van Amsterdam op politiek, economisch, architecturaal en intellectueel gebied toont aan dat het kwaad dat ons bedreigt niet groot en sterk is maar massaal en middelmatig.'
Dit is een ingekorte versie van de tekst die Yernaz Ramautarsing gisteren bij het verkiezingsdebat in Crea voorlas. De column verscheen al eerder op Dagelijkse Standaard (klik voor volledige tekst).
