Niks meer missen?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief!
Foto: Willem van Ewijk
opinie

‘De medezeggenschap is een vorm van kiezersbedrog – hoe weinig kiezers ook’

Michele Murgia,
14 mei 2018 - 12:13

Michele Murgia, lijsttrekker van Red UvA, deed niet mee aan het lijsttrekkersdebat voor de studentenraadsverkiezingen. ‘De huidige medezeggenschap is een vorm van kiezersbedrog – hoe weinig kiezers dat dan ook zijn.’

Vandaag, op 14 mei, vindt het lijsttrekkersdebat van de centrale studentenpartijen plaats op de UvA. Die partijen zijn Red UvA, UvA Sociaal en De Vrije Student. Op basis van de inhoudelijke en ideologische verschillen tussen deze partijen zou je denken dat er volop keuze is. Maar aan één vraagstuk wordt voorbijgegaan: het al dan niet meedoen aan de medezeggenschap. UvA Sociaal en De Vrije Student zien geen probleem met het huidige medezeggenschapsstelsel en zwemmen met plezier nog een jaar tegen de stroom in. Ik doe daar niet meer aan mee en daarom zal je mij niet zien spreken als lijsttrekker van Red UvA.

‘Wat studentenpartijen beloven in verkiezingstijd wordt niet gerealiseerd wanneer zij zetels hebben. Dit heeft grotendeels met de macht van medezeggenschap te maken, die gering is’

Het lijsttrekkersdebat is bedoeld om de standpunten van de participerende partijen kenbaar te maken aan de hand van een aantal stellingen. Die partijen willen dan ook dat er zoveel mogelijk studenten op het debat afkomen. Binnen medezeggenschapskringen is het een mooie formaliteit om naar buiten kenbaar te maken dat het opkomstpercentage tijdens de verkiezingen omhoog moet en dat een dergelijk debat écht belangrijk is. In de plenaire vergaderingen van studentenraden, die openbaar zijn maar slecht worden bezocht, klinkt echter een ander geluid.

 

Ik weet dat, want ik ben momenteel de afgevaardigde van de Facultaire Studentenraad Geesteswetenschappen en interim-vicevoorzitter van de Centrale Studentenraad. In die hoedanigheid kom ik veel in contact met studentenraden. Het geluid wat in besloten kringen klinkt is een eerlijke erkenning van het karakter van het lijsttrekkersdebat, namelijk dat alleen huidige en aspirant-medezegenschappers naar het debat komen. Het debat is dus niet zozeer een openbare discussie, maar eerder een verzuild gesprek met de achterban.

‘Studentenpartijen doen weinig met de betrokkenheid van studenten als ze verkozen worden’

Lage opkomst

Dan is er nog het opkomstpercentage waarvan studentenpartijen elk jaar zeggen dat het omhoog moet. Dat gemiddelde percentage bungelt namelijk al een tijd tussen de 15 en 20 procent en menig partijlid ziet dit als representatief voor (het gebrek aan) studentenbetrokkenheid. Hier zijn twee punten tegenin te brengen.

 

Ten eerste is de betrokkenheid van studenten niet te meten aan de hand van verkiezingen. Er zullen veel betrokken studenten zijn die zich onthouden van stemmen. Dat is niet vreemd, want wat studentenpartijen beloven in verkiezingstijd wordt niet gerealiseerd wanneer zij zetels hebben. Dit heeft grotendeels met de macht van medezeggenschap te maken, die gering is. Daarnaast heeft het ook te maken met mensen die meer genieten van het behalen van zetels om zo een zelfbevredigend idee van macht te hebben. Na verkiezingstijd slaat het besef in dat ook zij daadwerkelijk iets moeten doen. Zij zijn de mensen die het vaak laten afweten, beloften ten spijt.

 

Dit brengt mij bij mijn tweede punt, namelijk dat studentenpartijen wel bekommerd kunnen zijn om de betrokkenheid van studenten, maar er vrij weinig mee doen wanneer ze verkozen worden. Zij zien die betrokkenheid vaak wel als een momentopname: hoe beter je de verkiezing voorbereidt, hoe meer mensen er gaan stemmen en dus hoe groter de betrokkenheid van studenten is. Deze gedachtegang blijkt al jaren onjuist.

‘De mogelijkheid tot echte verandering vind je in actie’

Actievoeren

Red UvA legt de nadruk op actievoeren en geeft een stem aan diegenen die doorhebben dat de huidige medezeggenschap een schijnconstructie is. Het is een vorm van kiezersbedrog – hoe weinig kiezers dat dan ook zijn – om te doen alsof er voor nu verandering gezorgd kan worden binnen de medezeggenschapsraden. Tevens is het kiezersbedrog om te doen alsof je met je partij iets bewerkstelligt, terwijl je in de raad bijster weinig presteert. Hier kijk ik niet naar De Vrije Student, want die krijgen het voor elkaar om elk jaar 12.000 euro te ontvangen van de JOVD ten tijde van een ‘politiek neutrale’ universiteit.

 

Nee, studenten moeten zelf de taak van verandering op zich nemen. Hun betrokkenheid zie je niet aan de hand van verkiezingen, maar door aanhoudende gesprekken over wat er gebeurt op de universiteit en persoonlijke interactie. Alleen zo kun je de mogelijkheden tot verandering blootleggen. Die mogelijkheden vind je dus op dit moment niet in de medezeggenschap en evenmin in een lijsttrekkersdebat. Je vindt die alleen als je met studenten, docenten, ondersteunend en beheerspersoneel en anderen in de academische gemeenschap samenkomt. Kortom, de mogelijkheid tot echte verandering vind je in actie. Hoewel ik dus niet bij het lijsttrekkersdebat te vinden zal zijn, zie ik iedereen die daadwerkelijke verandering wil graag bij de Night of Protest op 22 mei in de Oudemanhuispoort.

 

Michele Murgia is lijsttrekker van Red UvA voor de Centrale Studentenraad en actief bij Humanities Rally.