De Week | Verhuizen

De rechtenfaculteit heeft een jaar lang afscheid genomen van de Oudemanhuispoort. Een jaar lang! Nu is het weliswaar een prachtgebouw, maar het had zeker zijn nadelen. Zelfs met Google Maps en een plattegrond kon je er na vier jaar studeren nog verdwalen. Er schijnen zelfs nog emeriti-hoogleraren rond te dolen die ooit een collega in een andere vleugel gingen opzoeken en er nooit arriveerden.

De weemoed naar een oude, krakkemikkige, maar liefdevolle universiteit bleek ook in de Alkmaarse rechtszaal waar Rudolf Valkhoff zijn ontslag aanvocht. De ontslagen docent dweepte met verhalen over goed en kleinschalig onderwijs waarin je bijna de zo typische geur van UvA’s binnenstadscampus rook. Maar de UvA werd nieuwerwetser en Rudolf wilde niet mee en hij moest dat met zijn ontslag bekopen. Binnenkort horen we of dat terecht was.

Nee, neem dan HvA’ers. Daar tel je pas mee als je drie keer bent verhuisd. Er zijn docenten onder de veertig die al in het oude Wibauthuis, het Jan Bommerhuis, het Muller-Lulofshuis en het nieuwe Wibauthuis hebben gewerkt. En dan moeten ze de komende jaren ook nog eens naar de Fraijlemaborg. De HvA wil namelijk het geplande Conradhuis niet meer bouwen in de geplande vorm en omdat ook het huurcontract van de Leeuwenburg binnenkort afloopt, is er een grote reshuffle nodig. Althans, dat was de bedoeling.

Studenten van de economieopleidingen, die juist vorig jaar vanuit de Fraijlemaborg naar het Wibauthuis zijn verhuisd, willen namelijk niet terug naar Zuidoost. Zij vrezen de binding met hun opleiding en de HvA te verliezen. ‘Zonder een studentencafé zijn we bang dat ze als een soort draaideurstudenten meteen na college naar huis gaan.’ Of de petitie die de studenten opstelden effect heeft is nog maar de vraag, want veel andere mogelijkheden om te schuiven heeft de HvA niet.

Desalniettemin kan de hogeschool trots zijn op haar studenten. De jarenlange campagne van de HvA om – in hogeschoolterminologie – student engagement te kweken lijkt namelijk vruchten af te werpen.