Van Aalten | All-inclusive democratie
Onlangs ontwierp de redactie van maandblad Vrij Nederland een verkiezingstest. Het was een soort toets die je zou moeten maken vóór je het rode potlood beroerde in het stemhokje.
Ik heb vaker met die gedachte gespeeld; dat je eerst drie lijsttrekkers moest herkennen, het standpunt bij de juiste partij, enzovoort. Als een filter voor ‘zomaar’-stemmers. Alleen de test van Vrij Nederland ging nog een laag dieper, en op zo’n manier dat je bijna bode in de Tweede Kamer zou moeten zijn om alle vragen juist te beantwoorden. Vragen over staatsinrichting, ministeriële verantwoordelijkheid, namen van verantwoordelijke kopstukken in Europa. U voelt hem al aankomen: ik haalde de toets niet. Knap gedaan van Vrij Nederland. Ik moest mijn huiswerk beter doen!
Een feitje dat niet in de test voorbijkwam, maar mij nog altijd verwart: Europeanen die hier wonen en hier belasting betalen (toch het ijkpunt van beschaving, niet waar?) mogen niet stemmen bij de Tweedekamerverkiezingen. Maar als je als pensionado je dagen slijt in een tropisch of mediterraan oord – of voor mijn part juist in het Kaukasusgebergte – dan mag je dus wél stemmen. Het argument kan ik me voorstellen; beslissingen op landelijk niveau hebben vaak gevolgen voor een langere termijn. Dus als de Vlaamse gaai is gevlogen, zitten wij mooi met de uitwerking van zijn stem.
Zelf ben ik voorstander van de volgende keuze (vaker varianten ervan gehoord in de koffiekamer en op feestjes trouwens): of u behoudt uw kiesrecht, of u levert het recht in en dan mag u rondom elke verkiezing een weekje naar een all-inclusive resort – ja, ook bij te vroeg gevallen kabinetten.
Zullen we hier een referendum over organiseren? En kan het CPB misschien doorrekenen wat dit kost (en oplevert voor de economie ter plaatse!)? Fijn.
