Het Jaar | Lekker gewoon
Het is het meest Nederlandse compliment dat je kunt ontvangen: ‘Je bent altijd zo lekker gewoon gebleven’. Waar de rest van de wereld zich graag vergaapt aan glitter en glamour, is in Nederland boerenkool met worst tweeten het beste dat je voor je imago kunt doen.
In die zin was Katharina Andresen, de Noorse miljardairsdochter die aan het Amsterdam University College (AUC) studeerde, al behoorlijk goed geïntegreerd in de klaagcultuur toen ze haar kersverse studentenkamer van twaalf vierkante meter van snerend commentaar voorzag. Waarom ze dan toch voor het AUC koos en niet voor de veel betere universiteiten in het Verenigd Koninkrijk aan de andere kant van de plas? ‘Ik had niet de cijfers voor een topuniversiteit,’ gaf ze eerlijk toe. En waar kun je met zesjes en zeventjes beter terecht dan op de egalitaire UvA?
Dat wist ook minister-president Mark Rutte, die zich dit voorjaar in het hol van de leeuw waagde om te vertellen hoe lekker gewoon hij was gebleven. ‘Ik vind het leuk dat ik Merkel en Cameron kan sms’en dat onze economie nu sneller groeit dan die van hen. Misschien is dat een beetje kinderachtig, maar ik vind dat leuk.
Hij kwam echter niet om te pochen over zijn vriendjes, maar om een serieuze boodschap over te brengen. ‘Een negen halen is nog steeds niet sexy,’ vond Rutte – die zelf overigens slechts een 7,5 scoorde voor zijn doctoraalexamen in de geschiedenis. Maar ach, wanneer Mark Rutte mag oordelen over wat sexy is en wat niet, kun je net zo goed een niet nader te noemen HvA-docent commerciële economie hoofd van de tentamenadministratie maken.
Wie net zo min sexyness wilden uitstralen waren de studenten van het Amsterdam University College die hun voorgevel in de Boobie Bible vereeuwigden. Borsten zijn namelijk iets alledaags en allerminst lichaamsdelen die per definitie een seksuele toespeling verdienen, zo vonden de makers in hun AUC-bubbeltje. Een mooi streven, dat zeker, maar de makers kwamen erachter dat de gemiddelde ‘Traditie’-roeper de jaren zestig-tradities niet met hand en tand wil verdedigen. Het verwijderen van de seksistische reacties onder het Foliabericht duurde bijkans langer dan het in elkaar draaien van de Boobie Bible. Zelfs HvA-decaan Jean Tillie vergat alles en kon nog maar aan één ding denken toen hij de Folia-cover met twee borsten zag. De HvA Open Dag, welteverstaan. Eenieder weet hoe dat afliep: van Folia.nl, naar GeenStijl en vervolgens naar Pauw, de spanning en sensatie was voor de normaal zo rustig varende mammoettanker HvA ongekend.
Bij de UvA weet iedere student inmiddels wat er gedaan moet worden wanneer er alarmen afgaan en politiesirenes klinken. De opnamen van de Ameraanse actiethriller The Hitman’s Boydguard gingen op de UvA dan ook vrijwel geruisloos voor bij. De op elkaar vurende chauffeurs van zwarte SUV’s en een auto die tegen het REC-A-gebouw crashte deden menig student verzuchtten dat het nu weleens afgelopen moest zijn met die bezettingen.
Het moge duidelijk zijn: dat waren niet de Maagdenhuisbezetters van het eerste uur, maar eerder de jasje-dasje-lieden van economie en rechten. Zij leken nogal wat opgestoken te hebben van de opnamen van de Hollywoodfilm en schreeuwden nog geen twee maanden later, als waren ze Samuel L. Jackson in Pulp Fiction, drie van hun feuten niet alleen door het ijskoude grachtenwater, maar linea recta het ziekenhuis in. Even sidderde men in de sociëteit aan de Warmoesstraat, toen bleek dat het College van Bestuur niet gediend was van deze sponsoring van het AMC, en het dreigde de bestuursbeurzen van het corps in te trekken. Naar verluidt waren de verzoeken om postwissels al richting ’t Gooi vertrokken toen het UvA-bestuur zich besloot neer te leggen bij een halfzacht compromis waarin staat dat het corps er alles aan doet om dit soort zaken in de toekomst te voorkomen.
Met dat soort matte beloftes kwam rector Huib de Jong dit jaar niet meer weg, in de discussie over de stilteruimtes aan de hogeschool. Jarenlang was de hogeschool van mening dat de scheiding van kerk en staat haar ervan weerhield om een stilteruimte in het leven te roepen.
Er werden zelfs valse berichten verspreid dat studenten zelf ruimtes konden reserveren om te bidden, alles om maar te voorkomen dat er weer een drama zou ontstaan over islamisering van de hogeschool, zoals dat ook gebeurde toen een docent ooit weigerde nog langer handen te schudden van zijn vrouwelijke collega’s. Na maandenlange druk van studenten – eindelijk eens een keer student engagement aan de HvA! – ging Huib dan toch om: er zouden stilteruimtes komen. En zo bleek de uit het strenggelovige Zeeland afkomstige De Jong de HvA-rector die de religieuze studenten tegemoetkwam. Wat is hij altijd lekker gewoon gebleven, hè.
