Niks meer missen?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief!
opinie

Van Aalten | Moeder, ik wil bij de UvA

Thomas van Aalten,
15 december 2016 - 08:21

Vroeger was alles beter, vooral de onmin en de achterklap in de academische wereld. Ik las met veel plezier het boek Jongens waren we: over de totalitaire verleiding van de jaren zeventig van Chris van Esterik.

Van Esterik beschrijft een student pedagogiek in 1975: ‘Ze krijgt studiepunten wanneer ze zich inzet om Chileense vluchtelingen te helpen. Studiepunten vallen er ook te verdienen in iets wat op een serie psychoanalytische gesprekken lijkt, waarin je kritiek op jezelf en op de leden in de groep moest hebben. [...] Wie zijn partner meebracht om ook de relatie in de groep te analyseren en te bekritiseren, kreeg extra studiepunten. Carolijn had daar weinig trek in en verzon een list: “Ik zei dat mijn vriend vrachtwagenchauffeur was op internationale routes en dus niet kon komen. Toen werd ik zo bewonderd dat ik die extra punten kreeg omdat ik een vrachtwagenchauffeur als vriend had, een echte arbei- der. Ik had in mijn verhouding de kloof student-arbeider doorbroken.”’

Over tien jaar besnuffelen de instanties elkaar weer, wedden?

In het boek wordt Folia ook veelvuldig aangehaald als orgaan dat de misstanden aan de kaak stelde. Moet Folia straks weer een blad worden dat alleen over de universiteit gaat? Ik hoop het niet. Als die hele samenwerking tussen de HvA en de UvA dan ooit ergens goed voor is geweest, dan is het voor dit blad. Nu alle besturen en raden en commissies langzaam uiteengereten worden, blijft Folia een belangrijke waakhond.

 

Simon Carmiggelt zei ooit over columns schrijven dat het net zoiets is als de afwas: het komt altijd terug. Maar dat is eigenlijk met alles zo. Over tien jaar besnuffelen de instanties elkaar weer, wedden?