Niks meer missen?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief!
Foto: Daniël Rommens
opinie

De Week | Oprechtheid

Henk Strikkers,
22 november 2016 - 13:09

Er zijn weinig verkiezingen waaruit zoveel lering getrokken kan worden als de Amerikaanse die van Donald Trump de president-elect maakte. Een van die lessen is dat oprechtheid het wint van correctheid – en daar kunnen UvA en HvA wel wat van leren.

Zo mag HvA-rector Huib de Jong wel ‘nadrukkelijk’ zeggen dat de gloednieuwe stilteruimtes die in HvA-gebouwen zullen verschijnen geen gebedsruimtes zijn, diep van binnen zal ook hij weten wie er gebruik van gaan maken als die lege ruimtes stil zijn geworden. Dat zijn niet de areligieuze studenten uit Kennemerland, maar wel de gelovige studenten uit Nieuw-West. Dat was al zo voordat toenmalig HvA-rector Jet Bussemaker de stilteruimtes een jaar of vijf geleden sloot, omdat het op papier een ruimte was die voor iedereen openstond, maar in de praktijk een islamitische gebedsruimte was geworden. Het ‘inclusief’ houden van die stilteruimtes zal, ondanks HvA’s inclusiviteitsplatform, nog een behoorlijke opgave zijn.

 

Die valt weliswaar in het niet bij de opgaven van het UvA-bestuur, die meer weg hebben van de twaalf werken van Herakles. Van alle kanten wordt het bestuur opdrachten voor de voeten gegooid. De actiegroepen willen dat het bestuur zich onvoorwaardelijk achter de uitkomst van het referendum schaart. De tandheelkundefaculteit wil – hoe ironisch – haar medewerkers en studenten niet helpen met kiezen en weigert mailadressen ter beschikking testellen. De financieel noodlijdende VU wil de financieel noodlijdende UvA huurprijzen vragen waar zelfs échte Zuidasbedrijven van schrikken. De bibliotheek wil aan iedereen voorleggen waar men naartoe moet verhuizen, maar laat tegelijkertijd alvast een dure architect een verbouwing van de Oudemanhuispoort uittekenen.

 

Het moge duidelijk zijn: de Augiusstal die de UvA de laatste maanden wederom aan het worden is, heeft behoefte aan een Heraclische schoonmaak. Maar juist de schoonmakers van de universiteit hebben het zwaar. Ze vinden de werkdruk te hoog, leidinggevenden te intimiderend en de contracten te flexibel. Bovendien zou er worden gesjoemeld met werkuren en pauzes. Dat kan natuurlijk niet, voor een bestuur dat zo ongelooflijk zijn best doet om correct te zijn. Waarschijnlijk is de deal die de UvA met het schoonmaakbedrijf heeft gesloten wel correct, maar de vraag is of de oprechtheid niet uiteindelijk aan het langste eind trekt.