Lekker stereotyperen | De diversiteitscritici
Sinds De Bijenkorf is gestopt met de Drie Dwaze Dagen, hebben we niet meer zo veel mensen over de rooie zien gaan als na de feedbacksessie van de diversiteitscommissie. Het rapport wordt pas volgende maand gepresenteerd, maar van de ingebrachte discussiepunten zijn al flink wat mensen overstuur. Uiteraard is er altijd een enkeling te vinden die stevig genoeg in zijn schoenen staat om straks het rapport te gaan lezen en de voors en tegens van de uiteindelijke aanbevelingen zelf af te wegen. Maar voor de mensen die nu al zonder meer tegen zijn en behoefte hebben aan gelijkgestemden, adviseren we oprichting van de volgende vijf praatgroepen, zodat geen criticaster zich alleen hoeft te voelen:
1. De woordvoerders
Het liefst draag je je UvA-hoodie ook in het weekend. Je vindt dat je aan een excellente, internationaal erkende topuniversiteit studeert. Bij een lichte daling van de UvA in de Shanghai-ranking ben je een week van slag. Doordat de diversiteitscommissie suggereert dat er het een en ander tekort schiet op het gebied van inclusiviteit, vraag je je af in hoeverre ze wel loyaal zijn aan het instituut. Omdat diversiteit uitstekend werkt op een poster, ben je an sich geen tegenstander van het idee. Maar waarom moet het altijd zo kritisch en negatief? Waar is de positieve energie?
2. De fragielen
Je hebt je nog nooit gediscrimineerd gevoeld, maar sinds je van de diversiteitscommissie hebt geleerd over quota, voel je je onderdrukt. Op het gymnasium in Hilversum zag niemand kleur en behandelde iedereen elkaar gelijk. Nu zijn er ineens mensen die wel verschil zien, en die zeggen dat dat uitmaakt. Waar je je vooral zorgen om maakt is dat de UvA haar personeel en studenten niet meer selecteert op kwaliteit, maar op huidskleur. Gadver, denk je, zij zijn de echte racisten! De westerse waarden staan al wereldwijd onder druk. Straks voel je je nog te gast in je eigen werkgroep.
3. De positivisten
Als je ‘s ochtends achter je computer gaat zitten start je meteen SPSS op om je laatste enquêteresultaten in te laden. Je vindt dat we de wereld het beste kunnen begrijpen als we ervan uitgaan dat ‘ie normaal verdeeld is. Hoewel je het prettig vindt dat een quotum een helder en kwantificeerbaar concept is, vrees je dat de commissie erop uit is om statistische softwarepakketten als Stata universiteitsbreed te vervangen door een abonnement op postkoloniale en feministische boekenseries. Want je kent de kritiek op mainstream wetenschapsbeoefening natuurlijk wel, maar dat betekent niet dat je ook zin hebt om het te lezen. Dat houdt je alleen maar van je spreadsheet.
4. De Sywerts
In tegenstelling tot heel wetenschappelijk Nederland, vond jij dat Sywert het wel goed deed bij DWDD. Als je het niet eens bent met de getallen uit een onderzoek dat je niet aanstaat, dan verzin je er zelf wel een paar. Zo’n cum laude gepromoveerde mevrouw Slootman mag er dan een halfjaar mee bezig geweest zijn, dat betekent niet dat zij het beter weet dan jij. Want na een goed kwartier googelen tover jij cijfers tevoorschijn die perfect bij je mening passen. Elke tabel zet je naar je hand en daar schaam je je niet voor.
5. De classici
Je vindt het onbegrijpelijk dat de commissie zo voorbijgaat aan de Platonische rechtvaardigheidsleer. Je bent een studiebol en je tijd buiten de college-uren vul je met het bestuderen van Plato, Aristoteles en Kant. Op de wc heb je een pocketversie van Leviathan liggen. Het eeuwenoude spanningsveld tussen polis en oikos laat voor jou zien dat diversiteitsbeleid onzin is. Je komt niet graag buiten, maar op je zolderkamer ben je volgens de universele principes van de logica tot vier algemeen geldige wetten gekomen waaruit blijkt dat diversiteit op de universiteit een non-issue is.
