Le Plat Pays | De mantel der liefde
Na drie jaar hogeschool studeer je af. Proclamatie, vreemdsoortig hoofddeksel, glunderende ouders in de aula. Zelfs de inferieure cava op de receptie kan de pret niet drukken. Je vindt vrij snel werk omdat je opleiding tamelijk uniek is. Specialisatie, dat helpt. Maanden later krijg je een brief in de bus, van je oude hogeschool. Of je je diploma kunt terugsturen, want je afstudeerrichting heeft eigenlijk nooit mogen bestaan.
Het is het lot van 43 studenten die in september vorig jaar aan de University College Leuven-Limburg (UCLL) de opleiding bedrijfsmanagement, afstudeerrichting kmo-management (kleine en middelgrote ondernemingen) met vrucht hebben afgelegd. Althans, dat dachten ze, want op de officiële lijst van afstudeerrichtingen, die de Vlaamse Regering vastlegt, is kmo-management niet terug te vinden. Gevolg: de studenten krijgen een nieuw diploma met louter de vermelding van bedrijfsmanagement.
Verschrikkelijk mee verveeld
Zou het een onschuldig foutje kunnen zijn, een medewerker die in de opleidingsdatabank van de instelling het verkeerde vakje heeft ingevuld? Dat is inderdaad de uitleg die hogeschooldirecteur Toon Martens aan De Morgen geeft, maar toch lijkt er meer aan de hand. De UCLL pakte ermee uit op de eigen website en in infobrochures en bovendien – en dit is het meest verontrustende aan heel dit verhaal – staat kmo-management zonder scrupules vermeld als afstudeerrichting in de Vlaamse Onderwijskiezer.be, min of meer het equivalent van de Nederlandse Studiekeuze123.
Toon Martens zit er, naar eigen zeggen, ‘verschrikkelijk mee verveeld’. Het is te hopen, zou je denken, al zit hij er nog niet ‘verschrikkelijk’ genoeg ‘mee verveeld’ om zijn verantwoordelijkheid ten volle op te nemen: ‘Ik kan al die communicatie over al die verschillende trajecten en keuzes ook niet zelf opvolgen’, zo zei hij in de papieren editie van Het Belang van Limburg. Je zal maar aan je werkgever moeten uitleggen dat je bij je sollicatie de facto gelogen hebt over je diploma. Fijn om te weten dat de directeur van je oude hogeschool er eigenlijk helemaal niets aan kon doen. Eigenlijk had je dat ook best zelf kunnen opzoeken.
Kras
De christendemocratische onderwijsminister Hilde Crevits heeft al gereageerd op het zootje dat UCLL ervan gemaakt heeft: ‘Sowieso vind ik het wel kras dat dergelijke fouten kunnen voorvallen.’ Voor een Nederlander lijkt dat misschien een brave terechtwijzing, maar in de wereld van Crevits betekent dat, geparafraseerd: ‘Ik begrijp niet waarom Toon Martens zijn ontslag zelfs niet overweegt.’ In ieder geval heeft Crevits aan de regeringscommissaris van UCLL de opdracht gegeven om voor het einde van mei een rapport op te stellen.
Vooraleer de perceptie ontstaat dat dit groot nieuws is: helaas, vergeet het. De Morgen plaatste zijn artikel afgelopen zaterdag op pagina acht, en in de regionale krant Het Belang van Limburg was het doorbladeren tot pagina 21. Dat was het. Stiekem hoop je toch op wat meer stennis. In Nederland wordt er tenminste aan de boom geschud wanneer blijkt dat de gegevens van Studiekeuze123 niet zo objectief en correct zijn als redelijkerwijs verhoopt mag worden. In België zijn we daarentegen nogal gesteld op onze mantel der liefde. Althans, als we die om de schouders van hooggeplaatste, blanke en bij voorkeur mannelijke lieden van onze maatschappelijke ladder kunnen draperen. Belastingontwijkers, bijvoorbeeld. Of flaterende ministers. Of handtastelijke senatoren. Daar kan een blunderende hogeschooldirecteur ook wel nog bij.
Ruben Claesen is de Vlaanderen-blogger van Folia. Hij schrijft over overeenkomsten en verschillen tussen hoger onderwijs en wetenschap in Nederland en Vlaanderen en wat we van elkaar kunnen leren.
