Niks meer missen?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief!
Foto: Folia jaargang 39, nummer 24 (14 februari 1986)
opinie

Op z'n Duits | Bezuiniging is verkwisting

Linda Duits,
29 april 2016 - 07:16

In 2009 steeg het aantal inschrijvingen van studenten sterk. De UvA profiteerde daarvan: NRC noemde ons een populaire universiteit. De stijging werd toegeschreven aan de economische crisis. Omdat jonge mensen weinig kans maakten op de arbeidsmarkt zouden ze langer willen doorleren.

Voor de uni’s was dat reken tot paniek. De financiering was namelijk gebaseerd op de studentenaantallen van 2007. Meer studenten zou grote organisatorische en financiële problemen betekenen.

 

Het aantal klanten nam toe zonder dat er meer geld binnenkwam. We zaten immers in een financiële crisis en de universiteit is geen bedrijf, maar een publieke instelling gefinancierd uit schaarse belastingengelden. Er moest dus bezuinigd worden. Dat leidde tot volle werkgroepen en hoge werkdruk bij docenten, die voor de extra studenten geen extra uren kregen.

 

Sindsdien is het aantal inschrijvingen gedaald. Vooral de UvA zit hiermee. Je zou dan logischerwijs verwachten dat de druk van de ketel gaat. Eindelijk wat ademruimte, tijd om meer aandacht te besteden aan studenten. Dat is niet het geval. Ook dalende inschrijvingen leiden aan de UvA tot bezuinigingen. Zo zeer zelfs dat studies met voortbestaan worden bedreigd, wat een van de aanleidingen was voor het Maagdenhuis-protest.

Kan iemand zich herinneren dat er niet versoberd moest worden?

In Orwells roman 1984 verkeert de wereld in permanente staat van oorlog. Hoofdpersoon Winston kan zich niet herinneren dat er ooit geen oorlog was. Die oorlog zorgt voor angst onder de burgers, terwijl hij er tegelijkertijd voor zorgt dat zij niet in opstand komen. Oorlog is vrede, is de doublethink van De Partij uit de dystopische roman. De UvA verkeert in permanente staat van bezuiniging. Kan iemand zich herinneren dat er niet versoberd moest worden?

 

Medewerkers van de universiteit buigen soepel mee. Bezuinigingen omdat er meer studenten komen, bezuinigen omdat er minder studenten komen. Maar onafgebroken besparen leidt er uiteindelijk toe dat de koek op is. Je kunt maar zo ver de broekriem aantrekken: op een gegeven moment houdt het op. Bovendien kan de universiteit zelf niets doen om bezuiniging af te wenden. Meer studenten binnenhalen is niet mogelijk en studenten afschrikken is niet de bedoeling.

 

De individuele docent heeft daar al helemaal geen invloed op. Hij is oorzaak van het probleem noch kan hij bijdragen aan de oplossing. Als een marionet van de bestuurders voert hij uit, totdat hij op is.

Lees meer over