Is de Boobie Bible nodig?
De cover van Folia zorgde vorige week voor een storm aan publiciteit. Die cover verwees naar een artikel over de Boobie Bible; een verzameling foto’s van de ontblote torso’s van studenten van het Amsterdam University College. De HvA besloot de Folia’s tijdens de open dag afgelopen weekend op drie van de zeven faculteiten weg te halen. ‘Mijn zorg is dat bezoekers van de open dag worden afgeschrikt,’ zei Ietje Veldman, voorzitter van de Faculteit Onderwijs & Opvoeding. Heerst er nog steeds een taboe op borsten en zijn initiatieven als de Boobie Bible inderdaad nodig?
Matilda Medard
AUC-student en initiatiefnemer van de Boobie Bible
‘In de media en op reclameposters wordt het vrouwenlichaam nog altijd geseksualiseerd. Door die lading verbergen veel vrouwen hun lichaam: ze schamen zich ervoor. Door het vrouwenlichaam naakt af te beelden zonder dat daar per se een lading aan kleeft, willen we borsten uit de taboesfeer halen. We hebben de vrouwen gefotografeerd op de manier waarop zij dat zelf fijn vinden en we hebben ze zelf hun favoriete foto laten kiezen. Natuurlijk is dat ook weer problematisch want we leven nu eenmaal in een maatschappij waarin seksistisch gedrag normaal is. Voor mensen die de Boobie Bible bekijken kunnen die foto’s dus ook een lading hebben. Afgelopen weekend kreeg ik berichten van mensen die zeiden dat ik mooie borsten had. Ze dachten dat ze het recht hadden mijn lichaam te becommentariëren: die seksuele lading hangt er dus nog steeds aan. Dat de hogeschool de Folia’s weghaalde laat dat nog eens zien. Welke boodschap wil de HvA daarmee aan haar studenten geven? Is het een boodschap van bevrijding? Kennelijk niet. Ik denk dat het wel gaat lukken om borsten uit de taboesfeer te halen. Vroeger mochten vrouwen niet eens hun knieën laten zien. Nu is dat heel normaal.’
Justine van de Beek
UvA-student sociologie en medeoprichter van feministisch weblog stellingdames.nl
‘De Boobie Bible vind ik een heel mooi statement in de discussie over de seksualisering van de vrouw. Seksualisering is niet per se fout, maar we doen heel problematisch als borsten worden getoond voor andere dingen dan seksgerelateerde onderwerpen. Vrouwen die in het openbaar borstvoeding geven, krijgen bijvoorbeeld erg vaak afwijzende reacties. Dat is iets heel fundamenteels en ik steun de makers van de Boobie Bible van harte in die strijd. Ik zou zelf de ballen niet hebben om zo op de foto te gaan. Of het nu meer of minder nodig is dan in het verleden, of dat we preutser zijn dan voorheen, weet ik niet. Dankzij internet en sociale media hebben veel mensen een podium gekregen om hun mening te verkondigen. Dat zag je ook toen Kim Kardashian rond Internationale Vrouwendag een naaktselfie postte op Instagram. Ze werd uitgemaakt voor hoer en nog veel meer, terwijl niemand haar vertelt wat ze moet doen.’
Bert Brussen
Hoofdredacteur van The Post Online
‘Natuurlijk is die Boobie Bible nergens voor nodig. Je kunt honderd tieten op de foto zetten, maar daar worden ze niet normaal van. Mijn lul is ook geen normaal lichaamsdeel als ik naakt over straat ga lopen. Ik snap niet waar dit vandaan komt. Tieten worden toch niet bedreigd of zo? Een stelletje zure feministen gaat klagen over het feit dat borsten geseksualiseerd worden. Welkom in de eenentwintigste eeuw, zou ik zeggen! Het hele evolutionaire ontwerp van borsten is niets meer dan dat een man er seksueel door geprikkeld raakt. Het is de grote, rode kont van een baviaan. De bedenkers hiervan zijn verschrikkelijke zeurfeministen die waarschijnlijk gewoon nooit aandacht voor hun borsten krijgen en er daarom maar foto’s van maken. Hier in Nederland is feminisme voor 99 procent af. Ongelijk betaald worden, daar moeten ze inderdaad wat aan doen, maar verder worden vrouwen hier niet onderdrukt. Ja, in de islam wel, maar daar mogen we het van diezelfde feministen niet over hebben.’
Hadjar Benmiloud
UvA-student filosofie en oprichter van vrouwenplatform Vileine
‘Waar de Boobie Bible volgens mij over gaat is body positivity voor vrouwen zelf, maar je ziet dat het dan direct weer gaat over hoe we naar vrouwen als objecten kijken. Wat belangrijk is om in gedachten te houden is dat we allemáál last hebben van conditionering. Die genderconditionering is de laatste jaren steeds sterker geworden. Dat zie je bijvoorbeeld in de marketing van speelgoed: alles voor meisjes is roze en gaat om mooi en beroemd worden, terwijl jongens juist stoer moeten zijn. Dat wordt steeds extremer. Je ziet die conditionering ook in de reacties op de Boobie Bible, bijvoorbeeld in het redactioneel van Folia van vorige week. Altan Erdogan benoemt dat hij vooral vlinders krijgt bij de foto’s: dat benoemen is al een eerste stap, maar inzien dat je last hebt van de male gaze een tweede. Want het gaat er niet om dat “mannen een randje vet ook mooi vinden” zoals hij goedbedoelend schrijft. We moeten bij dit soort acties de kans aangrijpen om een dieper gesprek aan te gaan. Als we ingesleten patronen maar ook de effecten die die conditionering op ons dagelijkse leven hebben kunnen blijven benoemen, dan zijn we op de goede weg.’
Kijk voor meer opvattingen van experts, feministen en mannen in Folia 23 die vanaf vandaag in de bakken ligt.
