Haken in een bejaardentehuis
HvA-studenten Janne-Britt de Korte (21, Aviation Engineering) en Peter Keiser (31, Pabo) verkopen mutsen gemaakt door eenzame ouderen in Amsterdam. De naam voor hun bedrijf verzon het stel tijdens een fietsvakantie in Zweden, waar ze veel elanden zagen. ‘Een eland heeft een gewei,’ legt Peter uit, ‘en wij haken, dus vandaar: Gewij.’
Het begon allemaal op de schaatsbaan, waar het stel regelmatig te vinden is. Toen Peter vorig jaar een nieuwe muts nodig had voor zijn tochtjes op de Jaap Edenbaan en nergens een leuk exemplaar vinden omdat het middenin de zomer was, dacht hij: dan maak ik er toch zelf een?
De twee HvA'ers bestelden wol en leerden zichzelf met Youtube-filmpjes haken. ‘Zo’n drie weken en een heleboel frustratie later hadden we een onafgemaakte muts met gaten erin, waar we desalniettemin heel trots op waren,’ zegt Janne-Britt lachend. ‘Toen is het balletje gaan rollen.’
Vrienden vroegen of ze ook zo’n leuke, kleurrijke muts konden krijgen. Al snel kwamen daar ook vreemden bij. Peter en Janne-Britt haakten tijdens het eten, studeren, series kijken. In een paar maanden verkochten ze vijftig mutsen, enkel via mond-tot-mondreclame. Nu doen ze nog maar anderhalf uur over één muts.
Geen druk
Toch besloten ze het werk uit te besteden. Janne-Britt: ‘Een goedkope producent in China is snel gevonden, maar dat paste niet echt bij ons. We wilden kijken hoe we op een maatschappelijk verantwoorde manier de productie konden vergroten. De kranten stonden vol met nieuws over eenzame ouderen. Het was simpel: we laten ouderen gewoon bij ons aanhaken.’
Inmiddels werkt het stel samen met drie ouderencentra in en rondom Amsterdam. De mutsen worden voor 42,50 per stuk verkocht, een deel van de opbrengst (8 euro) gaat terug naar de ouderen. Zij krijgen er bovendien een heleboel gezelligheid en aandacht bij. ‘We hebben zelf een voorraadje aangelegd. Zo ligt er geen druk op de ouderen om in korte tijd veel te haken. Het moet wel leuk blijven,’ vindt Janne-Britt.
