Niks meer missen?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief!
Een programma durfde gespreksleider Huub Dijstelbloem bij aanvang niet vast te leggen. Dat was maar beter, want de onderwerpen die tijdens de zogenaamde ‘agenderende bijeenkomst’ voor een breed universitair debat voorbij kwamen schoten af en toe alle kanten uit. Toch bleef één ding bijna de hele middag onbenoemd.

Alle belangrijke partijen waren gisteren aanwezig, in de collegezaal op het Roeterseiland: van het College van Bestuur en de Raad van Toezicht tot de medezeggenschapsraden en de activisten van De Nieuwe Universiteit. Dat feit alleen al maakte de bijeenkomst interessant. Zo vaak komt het niet voor dat al die verschillende belanghebbenden gezamenlijk thema’s als ‘wat moet de universiteit zijn’ bespreken.

Eensgezindheid
De antwoorden daarop kwamen gistermiddag echter opvallend vaak overeen. Tekenend was misschien wel dat juist topmanager van DSM Atzo Nicolaï zich hardop afvroeg of we wellicht niet teveel naar de verkeerde kant zijn doorgeschoten in het rendementsdenken. Maar, benadrukt het Raad van Toezicht-lid: er is ook een tijd geweest dat juist de vrijblijvendheid van de universiteit ter discussie stond. Als jullie het zo eens zijn, waarom is de boel dan zo geëscaleerd, zou een buitenstaander zich af kunnen vragen.

Ook over het feit dat de medezeggenschap vaak te laat en te weinig informatie krijgt, leek iedereen het eens. Net als dat de universiteit met haar tijd mee moet gaan en curricula moet kunnen hervormen. Maar op welke gronden? En wie bepaalt dat? Sommige zaken zijn te belangrijk om op studentenaantallen af te rekenen, brachten meerdere geesteswetenschappers in.

Sowieso waren het de alfa’s, en in het bijzonder de filosofen, die de toon van het debat bepaalden. De Rotterdamse socioloog Willem Schinkel, stelde bijvoorbeeld ter discussie of de activisten niet zelf ook gevangen zitten in het neoliberale discours waar ze tegen strijden. Autonomie en democratie zijn lege woorden, als je niet uitdenkt wat je als collectief toevoegt aan de samenleving. Die diepgang maakte de discussie bij vlagen razend interessant.

Vertouwenscrisis
Alleen: daarvoor was men deze namiddag niet gekomen. Dit moest de aftrap van ‘de dialoog’ zijn, waarmee de vrees dat gewoon tot de orde van de dag wordt overgegaan zou worden weggenomen. Dat was het niet. Tekenend was dat de Asva nadat het debat officieel al was gesloten nog moest vragen wat nu werkelijk de geagendeerde thema’s waren. Razendsnel werden ze nog even opgesomd: democratisering, flexibilisering, de verhouding onderwijs en onderzoek. Suggesties voor ‘workshops’ kunnen bovendien worden ingestuurd, vertelde Louise Gunning ter afsluiting.

Het leverde hoon op. Pas aan het eind van het debat werd men kritisch dat de reden waarom deze bijeenkomst überhaupt plaatsvond volstrekt niet ter sprake kwam. ‘Bungehuis’ of 'Maagdenhuis' hoorde je alleen af en toe als kreet uit de zaal. En dat maakte die zaal uiteindelijk boos. Ook om het aftreden van het CvB werd weer hardop geroepen. Die diepe vertrouwenscrisis blijft een echte dialoog op dit moment dwarszitten. En juist die crisis bleef onbesproken.

De enige reden dat men daarover gistermiddag niet bozer werd, was dat in het Maagdenhuis ondertussen het daadwerkelijk protest nog steeds zichtbaarder was dan ooit. Ook dit debat toonde aan dat dat misschien nodig is.