Vanavond vindt de eerste buluitreiking plaats voor studenten van de gezamenlijke bacheloropleiding scheikunde van UvA en VU. In totaal negenentwintig studenten van beide universiteiten krijgen hun diploma. Ze begonnen als UvA- of VU-student en eindigen als UvA-VU-alumnus.
‘Het was best lastig in het begin,’ zegt Klaas van Leest, een van de studenten die vanavond zijn diploma krijgt.’ De eerste vier maanden van mijn studie zat ik gewoon op het Science Park, daarna moesten we ook vakken gaan volgen op de VU. Dat is wennen. Ik had helemaal geen zin te verkassen naar die betonnen kolos in Amstelveen [de VU ligt in Amsterdam, dw] en ik voelde me er eigenlijk te gast. Dat gevoel is gebleven. Ik ben altijd een stukje blijer op het Science Park. De UvA is mijn universiteit, daar heb ik een betere feeling bij. Je hebt bovendien les op twee verschillende locaties. Er zijn UvA-dagen en VU-dagen. Omdat ik bij de Spaklerweg woon, precies tussen UvA en VU in, had ik daar geen last van, maar dat geldt misschien niet voor iedereen.’
In september 2011 startten UvA en VU met de bundeling van hun scheikundebachelors in één gezamenlijke bacheloropleiding scheikunde; de masters van beide opleidingen waren al eerder samengevoegd. Vanaf februari 2012 volgden de studenten van beide universiteiten gezamenlijk onderwijs in hoorcolleges, practica en projectgroepen. Door de bundeling van expertise en onderwijs zouden studenten veen relevanter en breder beeld krijgen van de verschillende scheikundige disciplines aan UvA en VU.
Computationele chemie
‘Dat is zeker waar,’ zegt Van Leest. ‘Ik heb echt wel het idee dat het bacheloronderwijs er beter van is geworden. Je kunt zeggen dat studenten door die bundeling kunnen profiteren van “the best of both worlds” hebben gekregen. Als voorbeeld noem ik bijvoorbeeld het vak computationele chemie. Dat werd op de VU echt heel goed gegeven, met een rekenprogramma die docenten zelf hadden geschreven. Dat geeft dan een meerwaarde aan zo’n vak, waar je inhoudelijk voordeel bij hebt.’
‘Het was in het begin echt wel wennen,’ zegt ook (inmiddels) masterstudent Tessel Bouwens. Ook zij ontvangt vanavond haar UvA-VU diploma. ‘De UvA en de VU hebben gewoon een andere sfeer en cultuur. Dat is niet alleen een gevoel, het is ook waarneembaar. Je ziet op het Science Park toch vrij veel hipsters rondlopen, die zie je op de VU niet. Daar zie je veel meer studenten zoals ze ook rondlopen in het dorp waar ik vandaan kom. Het is niet erg, maar het valt wel op.'
'In het begin gaven VU-docenten en UvA-docenten apart van elkaar samen een vak. Ieder had z'n eigen hoorcolleges, waarbij de samenhang vaak ver te zoeken was. Het was duidelijk dat er bij de vakken niet echt sprake was van samenwerking. De UvA/VU-concurrentie bleef daardoor als het ware bestaan. Het was ook wel raar natuurlijk dat docenten die eerst elkaars concurrenten ware opeens moesten samenwerken in hetzelfde college. Daar is men gelukkig vanaf gestapt en dat is ook goed, want je moet elkaars kracht gebruiken: de een kan dit beter, de ander kan dat. Als je het op die manier aanpakt heeft die hele samenwerking denk ik kans van slagen. En dat je dan af en toe wat meer moet fietsen, het zij zo. Zelf vind ik een frisse neus halen niet erg.’
‘Het was best lastig in het begin,’ zegt Klaas van Leest, een van de studenten die vanavond zijn diploma krijgt.’ De eerste vier maanden van mijn studie zat ik gewoon op het Science Park, daarna moesten we ook vakken gaan volgen op de VU. Dat is wennen. Ik had helemaal geen zin te verkassen naar die betonnen kolos in Amstelveen [de VU ligt in Amsterdam, dw] en ik voelde me er eigenlijk te gast. Dat gevoel is gebleven. Ik ben altijd een stukje blijer op het Science Park. De UvA is mijn universiteit, daar heb ik een betere feeling bij. Je hebt bovendien les op twee verschillende locaties. Er zijn UvA-dagen en VU-dagen. Omdat ik bij de Spaklerweg woon, precies tussen UvA en VU in, had ik daar geen last van, maar dat geldt misschien niet voor iedereen.’
In september 2011 startten UvA en VU met de bundeling van hun scheikundebachelors in één gezamenlijke bacheloropleiding scheikunde; de masters van beide opleidingen waren al eerder samengevoegd. Vanaf februari 2012 volgden de studenten van beide universiteiten gezamenlijk onderwijs in hoorcolleges, practica en projectgroepen. Door de bundeling van expertise en onderwijs zouden studenten veen relevanter en breder beeld krijgen van de verschillende scheikundige disciplines aan UvA en VU.
Computationele chemie
‘Dat is zeker waar,’ zegt Van Leest. ‘Ik heb echt wel het idee dat het bacheloronderwijs er beter van is geworden. Je kunt zeggen dat studenten door die bundeling kunnen profiteren van “the best of both worlds” hebben gekregen. Als voorbeeld noem ik bijvoorbeeld het vak computationele chemie. Dat werd op de VU echt heel goed gegeven, met een rekenprogramma die docenten zelf hadden geschreven. Dat geeft dan een meerwaarde aan zo’n vak, waar je inhoudelijk voordeel bij hebt.’
‘Het was in het begin echt wel wennen,’ zegt ook (inmiddels) masterstudent Tessel Bouwens. Ook zij ontvangt vanavond haar UvA-VU diploma. ‘De UvA en de VU hebben gewoon een andere sfeer en cultuur. Dat is niet alleen een gevoel, het is ook waarneembaar. Je ziet op het Science Park toch vrij veel hipsters rondlopen, die zie je op de VU niet. Daar zie je veel meer studenten zoals ze ook rondlopen in het dorp waar ik vandaan kom. Het is niet erg, maar het valt wel op.'
'In het begin gaven VU-docenten en UvA-docenten apart van elkaar samen een vak. Ieder had z'n eigen hoorcolleges, waarbij de samenhang vaak ver te zoeken was. Het was duidelijk dat er bij de vakken niet echt sprake was van samenwerking. De UvA/VU-concurrentie bleef daardoor als het ware bestaan. Het was ook wel raar natuurlijk dat docenten die eerst elkaars concurrenten ware opeens moesten samenwerken in hetzelfde college. Daar is men gelukkig vanaf gestapt en dat is ook goed, want je moet elkaars kracht gebruiken: de een kan dit beter, de ander kan dat. Als je het op die manier aanpakt heeft die hele samenwerking denk ik kans van slagen. En dat je dan af en toe wat meer moet fietsen, het zij zo. Zelf vind ik een frisse neus halen niet erg.’
