Op een vol Studio/K-terras werd woensdag Justice for Sale vertoond. De documentaire, gemaakt door oud-HvA-studente Femke van Velzen en haar tweelingzus Ilse, gaat over een schrijnend probleem: seksueel misbruik in Congo en de berechting ervan.
Het terras van Studio/K was woensdag even omgetoverd tot een gezellig openluchttheater. Het geroezemoes verstomde toen de documentaire begon. De hoofdrollen in Justice for Sale zijn voor Masamba, een veroordeelde verkrachter en advocate Claudine die voor zijn vrijheid vecht. In Nederland zal een veroordeeld verkrachter weinig medeleven krijgen, maar in Congo is daar meer reden toe.
Sinds Hillary Clinton het land bezocht en het probleem aankaartte, is er veel aandacht voor seksuele misdrijven. Muurschilderingen doen dienst als reclame (‘Verkrachting is fout’) en non-gouvernementele organisaties betalen advocaten van de slachtoffers, dragen verkrachtingszaken aan en zorgen voor de logistiek van de mobiele rechtsbanken, terwijl de verdachten moeten het doen met toevoegingsadvocaat die vaak niet eens betaald krijgt. Al deze aandacht lijkt averechts te werken: door de druk van bovenaf leidt bijna elke beschuldiging tot een veroordeling.
Tegenstrijdigheden
Masamba werd gearresteerd na een woordenwisseling met zijn kapitein. Die deed vervolgens aangifte van verkrachting van zijn vrouw door Masamba. Van de aanklacht klopt veel niet. Waar het politierapport spreekt van een verkrachting op de 13e, blijkt uit het ziekenhuisrapport dat het slachtoffer al op de 11e onderzocht is. Een rapport waarin staat dat er geen sporen van verkrachting zijn. Sporen van vaginale infectie, dat dan weer wel. Femke: 'We weten niet zeker of Masamba onschuldig is, maar met zo veel tegenstrijdigheden had hij nooit veroordeeld mogen worden, schuldig of niet.'
Masamba zit nu al ruim drie jaar in de gevangenis en heeft het zwaar. Een gevangene krijgt één kop rijst per week, voor de rest zijn ze afhankelijk van wat hun familie langsbrengt. Nogal een verschil met Nederland, waar de maatschappij 200 euro per dag kwijt is aan één gevangene. Masamba heeft geen familie, dus nu regelt de tweeling dat er elke week iemand eten komt brengen.
Na de documentaire snelde iedereen, mede door de regen, naar binnen waar druk doorgepraat werd over de zojuist vertoonde beelden. Louis Middelkoop (24) die de documentaire erg goed vond, vertrok met een onbevredigd gevoel: 'Ik wil weten hoe het met Masamba afloopt.' Maar dat moet de toekomst uitwijzen.
De film werd vertoond in het kader van Movies That Matter, een initiatief van Amnesty International.
Het terras van Studio/K was woensdag even omgetoverd tot een gezellig openluchttheater. Het geroezemoes verstomde toen de documentaire begon. De hoofdrollen in Justice for Sale zijn voor Masamba, een veroordeelde verkrachter en advocate Claudine die voor zijn vrijheid vecht. In Nederland zal een veroordeeld verkrachter weinig medeleven krijgen, maar in Congo is daar meer reden toe.
Sinds Hillary Clinton het land bezocht en het probleem aankaartte, is er veel aandacht voor seksuele misdrijven. Muurschilderingen doen dienst als reclame (‘Verkrachting is fout’) en non-gouvernementele organisaties betalen advocaten van de slachtoffers, dragen verkrachtingszaken aan en zorgen voor de logistiek van de mobiele rechtsbanken, terwijl de verdachten moeten het doen met toevoegingsadvocaat die vaak niet eens betaald krijgt. Al deze aandacht lijkt averechts te werken: door de druk van bovenaf leidt bijna elke beschuldiging tot een veroordeling.
Tegenstrijdigheden
Masamba werd gearresteerd na een woordenwisseling met zijn kapitein. Die deed vervolgens aangifte van verkrachting van zijn vrouw door Masamba. Van de aanklacht klopt veel niet. Waar het politierapport spreekt van een verkrachting op de 13e, blijkt uit het ziekenhuisrapport dat het slachtoffer al op de 11e onderzocht is. Een rapport waarin staat dat er geen sporen van verkrachting zijn. Sporen van vaginale infectie, dat dan weer wel. Femke: 'We weten niet zeker of Masamba onschuldig is, maar met zo veel tegenstrijdigheden had hij nooit veroordeeld mogen worden, schuldig of niet.'
Masamba zit nu al ruim drie jaar in de gevangenis en heeft het zwaar. Een gevangene krijgt één kop rijst per week, voor de rest zijn ze afhankelijk van wat hun familie langsbrengt. Nogal een verschil met Nederland, waar de maatschappij 200 euro per dag kwijt is aan één gevangene. Masamba heeft geen familie, dus nu regelt de tweeling dat er elke week iemand eten komt brengen.
Na de documentaire snelde iedereen, mede door de regen, naar binnen waar druk doorgepraat werd over de zojuist vertoonde beelden. Louis Middelkoop (24) die de documentaire erg goed vond, vertrok met een onbevredigd gevoel: 'Ik wil weten hoe het met Masamba afloopt.' Maar dat moet de toekomst uitwijzen.
De film werd vertoond in het kader van Movies That Matter, een initiatief van Amnesty International.
