‘Volgens mij is dat hele vegen vandaag voor jan lul’
Een jonge man staat op kunstijs. Hij draagt een rood gewaad en een tovenaarshoed. Met zijn linkerhand haalt hij de trekker van een plantenspray over. Alcoholische mist drijft zijn mond in. Hij spreidt zijn armen en zegt: ‘ik ben één met de steen!’ Achter hem glijden twee andere studenten, steunend op curlingstenen, tientallen meters over het ijs.
Het Nederlands Studentenkampioenschap Curling, dat dit weekend plaats vond in de IJshal Tilburg, kende een wat losser karakter dan gebruikelijk bij de sport in kwestie. Dat was ook de bedoeling van de organisatie. Ze weten heel goed dat hun geliefde bezigheid bekend staat als het lelijke, suffe, saaie eendje onder de wintersporten. En ze weten ook heel goed waarom.
Op zich is de sport, zo ontdekten ongeveer honderd studenten dit weekend, gewoon een soort jeu de boules op ijs. Nou ja, behalve dat ene typische aspect dan.
Vegen, boenen en bezemen
‘Er zit een valide idee achter,’ zegt deelnemer en UvA-student Russisch Ronald Ligtenberg (20), over het vermaledijde veegaspect van curling. ‘Door hard te schrobben smelt de bovenlaag van het ijs kortstondig en glijdt de steen verder. Tot drie meter, is ons verteld. Maar ik betwijfel het. Het ijs hier is verschrikkelijk slecht.’ Ronald kan het weten, want hij schaatst al jaren op hoog niveau. ‘Volgens mij is dat hele vegen vandaag voor jan lul.’
Toch kan ook hij het niet laten. Zodra hij een steen heeft geworpen die niet ver genoeg dreigt te glijden, roept hij hard ‘VEGEN!!’ Zijn teamgenoten beginnen direct met bezemen.
Juist het vegen maakt curling intens, ondekt Cor Zuurmond (24), UvA-student kunstmatige intelligentie. ‘Het oogt suf, maar doen voelt totaal anders. Je bent super alert. Je moet steeds inschatten of er nou geveegd moet worden of niet. En niet alleen met betrekking tot je eigen stenen. Ook bij de tegenpartij mag je vegen, zodat hun stenen te ver door schieten. Dit is oorlog op ijs.’
Finale
Het team van Cor, Boennie en Glijdt, bakt er weinig van, maar het team van Ronald, Ard en Keessie, haalt de finale. Daar staan ze tegenover een team van VU-studenten. De wedstrijd is spannend. Om beurten ketsen de spelers, die tot vandaag nog nooit hadden gecurld, elkaars stenen weg, en gebruiken ze effect om blokkades te omzeilen. ‘Dit is toch wel heel spannend,’ gromt Ronald. ‘Elke steen is in potentie allesbepalend.’ Zijn droge, wat cynische oogopslag is allang veranderd in een strakke blik.
De eerder genoemde dronken tovenaar leidt ondertussen sfeeracties op de tribune. Hij gaat uit zijn dak als Ard en Keessie de finale winnen. De afgezanten van de curlingbond kijken tevreden toe. Spanning en sfeer. Als dit geen nieuwe curling-bekeerlingen oplevert.
Maar dat valt nog te bezien. ‘Ehm, we komen volgend jaar zeker onze titel verdedigen,’ zegt Ronald na de toernooizege van zijn team. Maar lid worden? ‘Nou….nee, dat ook weer niet.’
