Niks meer missen?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief!
Foto: Privéarchief Jytte Elfferich
actueel

UvA-student Jytte studeerde op vier continenten

Carlijn Schepers,
14 november 2017 - 08:13

Ze studeerde een semester in Australië, deed een summerschool in China, organiseerde een studiereis naar Palestina en Israël en liep stage in Zuid-Afrika. UvA-rechtenstudent Jytte Elfferich is voor haar studie al op vier continenten geweest. ‘Amsterdam is voor mij net als een bezoek aan mijn ouders; superleuk, maar na een tijdje wil ik weer weg.’

Ze zit midden in de voorbereidingen voor een korte vakantie naar Hongkong als we haar treffen in een café bij het Roeters­eiland. Deze keer gaat ze niet voor haar studie, maar voor haar kersverse vriend. Jytte Elfferich (24) leerde hem kennen in Zuid-Afrika en nu werkt hij in de Aziatische metropool. ‘Ik ga vooral om hem te bezoeken hoor. Anders zou ik denk ik niet zo snel kiezen voor Hongkong als vakantiebestemming.’ Al dat gereis heeft de rechtenstudent naast een mooi cv en buitenlandervaring dus ook een geliefde opgeleverd. ‘We ontmoetten elkaar op AfrikaBurn, een festival driehonderd kilometer ten noorden van Kaapstad, en werden op slag verliefd. Misschien komt hij in de toekomst in Amsterdam wonen, maar ik zou ook voor hem naar een ander land verhuizen.’

 

Jytte houdt namelijk nogal van avonturen in het buitenland. Dat begon drie jaar terug toen ze werd geselecteerd voor een uitwisseling naar de University of New South ­Wales in Sydney. Haar eerste herinneringen aan Australië staan nog in haar geheugen gegrift. ‘Samen met drie andere UvA-studenten kwam ik midden in de nacht aan. We sliepen in een hostel in het stadsdeel Coogee. Na een slapeloze nacht vanwege onze jetlags en een snurkende man besloten we bij het eerste daglicht naar buiten te gaan. We liepen het hostel uit en stonden bijna direct op het strand. Omdat we in het pikkedonker waren aangekomen, zagen we toen pas hoe mooi het er was. Ik krijg nog steeds kippenvel als ik daaraan terugdenk.’

 

Bubbel

Ze snapt niet waarom sommige mensen liever ‘gewoon in Nederland blijven’. ‘Dat is toch saai? Als je naar het buitenland kan, moet je het echt doen. Bovendien: Nederland is een bubbel, Amsterdam helemaal. Het is goed daar eens uit te komen. Ik denk maar zo: er is hier niets wat hier niet blijft en ik kom altijd weer terug. Vaak is er dan niets veranderd.’ Ze houdt van reizen. Het houdt haar scherp. Ze wordt verrijkt door andere landen en culturen. ‘In het buitenland doe ik dingen die ik hier niet doe. Tegelijkertijd realiseer ik me hoe fijn ik het heb in Nederland. Als ik iets mis dan is het fietsen, en mijn vaste ritme van thuis.’

‘Bijna alles wat ik verdien gaat op aan reizen’

Na een geslaagd semester in Sydney reist Jytte nog door Australië, Nieuw-Zeeland en Vietnam. ‘Ik heb alle tijd benut; ik kwam op zondag terug en op maandag begon mijn studie weer.’ Maar na een maand is ze het hier alweer zat. ‘Amsterdam is voor mij net als een bezoek aan mijn ouders; superleuk, maar na een tijdje wil ik weer weg.’ Dus schrijft ze zich in voor een summerschool in China. ‘In de zomer ging ik zes weken een international law-programma volgen aan de universiteit in Xiamen. Ik kreeg les van rechters van het Internationaal Gerechtshof. Het was enorm leerzaam. Alleen deden er vrijwel geen andere westerse studenten mee en was het nogal lastig contact te krijgen met de Chinese studenten.’

 

Zo probeert ze een keer een biertje te gaan drinken met een paar van hen. ‘Yes, yes’ zeggen ze als Jytte vraagt of ze die avond naar een lokale brouwerij komen. Maar uiteindelijk zit ze er in haar eentje te wachten en komt er niemand opdagen. ‘Dus ik vroeg de volgende dag als echte Nederlander waarom ze niet waren gekomen. Ze brabbelden wat vaags. Iets van: “Oh, no, no.” Daar moest ik het mee doen. “Nee” zeggen past niet echt in de cultuur. Contact maken was lastig. Maar toen ik reisde door China maakte wel iedereen foto’s van me. Het leek alsof de Chinezen me heel cool vonden met m’n blanke huid en blonde haar, maar toch op afstand bleven. Alsof ik een beroemdheid was, niet een potentiële vriend. Dat vond ik wel jammer.’


(Tekst loopt door onder de foto)

Foto: Daryl Kong
Jytte tijdens een bezoek van minister-president Mark Rutte aan het consulaat in Sydney (Jytte rechts van Rutte)

Missers

Maar Jytte laat zich niet kisten en maakt er het beste van door tripjes te maken in China. Helaas heeft ze ook nog eens een onprettige ervaring in Hangzhou als ze midden in de nacht aankomt bij haar hostel, maar de receptie al gesloten is en ze op straat moet slapen. ‘Ook dat hoort bij reizen: dat er van alles mis gaat. Toen had ik vertraging. Maar ik heb ook wel eens bijna een ongeluk gehad in Australië omdat we op de verkeerde weghelft reden, ik ben bestolen van mijn tas en schoenen in Zuid-Afrika omdat ik mijn raam open had laten staan, en ik miste mijn vliegtuig in Nieuw-Zeeland terwijl ik gewoon op het vliegveld zat – ze riepen m’n naam om, maar totaal verkeerd, waardoor ik niets doorhad. En je zou denken dat dit soort missers minder wordt naar mate je meer reist. Maar nee, ik blijf klungelig.’

 

Toch vindt ze de onvoorspelbaarheid van reizen ook z’n charme hebben, net als het alleen zijn. ‘Natuurlijk kun je je eenzaam voelen, maar het geeft je ook kracht. Ik dacht vaak: ik doe het allemaal maar wel mooi in mijn eentje.’ Jytte houdt ook erg van tijdsverschil. ‘Dat helpt me om bewust weg te gaan, om echt te verdwijnen. Ik wil even niet dat gevoel hebben dat je meteen moet antwoorden als je een bericht krijgt. Natuurlijk heb ik wel contact met mijn ouders en beste vrienden. Maar ik hou ervan dat je een ander persoon bent in het buitenland. Niemand kent je. Je kunt doen wat je wil. Heerlijk.’

 

De zomerschool in China vindt ze misschien niet heel geweldig, toch weerhoudt dat Jytte er niet van weer een nieuw buitenlandproject op te zetten. Ze wordt bestuurslid van Imstar, een stichting die studenten leert over het Palestina-Israël-conflict. ‘Eerst organiseerden we een lezingenreeks en vervolgens gingen we tien dagen naar Palestina en Israël. We bezochten onder andere Hebron in de West Bank. Dat was best heftig, maar ook heel leerzaam.’

‘Veel van de wereld zien verandert wie je bent’

Vrienden

Tussen haar reizen door heeft Jytte ook geen gebrek aan internationaal contact. Ze krijgt veel bezoek. ‘Dat is ook zo leuk aan wat van de wereld zien: je krijgt overal vrienden. Die kan ik later weer bezoeken of ze komen naar Nederland. Ik heb al mensen over de vloer gehad uit Canada, Engeland, Roemenië, Zweden, China, Amerika en misschien vergeet ik dan nog wel wat landen. En aan mijn semester in Sydney heb ik mijn nu beste Nederlandse vrienden overgehouden.’

 

Toch schaamt ze zich ook een beetje als ze over al haar reizen vertelt. ‘Het is een groot voorrecht. Ik heb ­ultieme vrijheid om te doen wat ik wil. En ik besef zeker dat niet iedereen dat heeft. Dat zie je ook als je reist.’ Dan voelt Jytte zich heel verwend. Dat ze in Nederland kan werken en eventueel geld kan lenen om gewoon te reizen waarheen ze wil. Het liefst leent ze trouwens niet, maar werkt ze gewoon ‘knoerthard’ om alles te betalen. ‘Voornamelijk in de horeca, maar ik ben ook zo’n sukkel die tegen allerlei bijbaantjes “ja” zegt en van alles tegelijk doet. Ook tijdens mijn semester in Australië werkte ik ernaast om rond te komen. Eigenlijk gaat bijna alles wat ik verdien op aan het reizen.’

 
(Tekst loopt door onder de foto)

Foto: Privéarchief Jytte Elfferich
Jytte (midden) tijdens een college in Jeruzalem

Na Israël en Palestina volgde er nog een halfjaar stage in Zuid-Afrika. Weer een ander land, op een ander continent en nog had ze er geen genoeg van. Hier maakt ze een van de hoogtepunten van al haar reizen mee. Na een brutaal mailtje ontmoet ze er Afrika-correspondent Bram Vermeulen. ‘Ik wil zelf ook graag de journalistiek in en hij is al jaren mijn voorbeeld. Na ons gesprek hebben we altijd contact gehouden. Ik mocht hem zelfs helpen met een interview voor een van zijn artikelen.’

 

Levensstijl

Na het bezoek aan haar vriend in Hongkong is het voorlopig even gedaan met het gereis van Jytte. Het komende jaar blijft ze in Nederland om een master internationaal publieksrecht te doen. Wel probeert ze de levensstijl van het buitenland hier vast te houden. ‘Er is hier een cultuur van hard werken, altijd je best doen. Altijd maar meer, meer, beter, beter. Maar in Australië leerde ik relaxt te leven. En ook in Zuid-Afrika is er niet zo’n continue bewijsdruk. Ook kreeg ik een meer antropologisch perspectief op mensen. Iedereen is anders en daar heb ik respect voor. Dat bedoel ik met “reizen verrijkt”.’

 

Maar hoe zorgt ze ervoor dat dat gevoel niet verdwijnt? ‘Ik denk eigenlijk niet dat het iets tijdelijks is. Veel van de wereld zien verandert wie je bent.’ Jytte lacht. ‘Maar eigenlijk is het natuurlijk het beste om gewoon snel weer te vertrekken.’