UvA-student Wouter Massink maakt kans op Emmy Award
Antropologiestudent Wouter Massink maakt kans op een Emmy Award. Hij werkte mee aan de Vlaamse televisieserie Sorry voor alles, die is genomineerd in de categorie Non-scripted entertainment. ‘De nominatie voelt voor mij echt als een persoonlijke prijs.’
Wouter Massink (25), een geboren Vlissinger, werkte als cameraman mee aan de Belgische kijkcijferhit Sorry voor alles. Het was zijn laatste productie voordat hij aan zijn bachelor antropologie in Amsterdam begon. Daarvoor studeerde hij aan de Narafi-filmschool in Brussel.
In het programma Sorry voor Alles, dat doet denken aan de film The Truman ShowIn The Truman Show komt een man er langzaamaan achter dat zijn hele leven een realitysoap is en de hele stad waarin hij woont een decor voor de opnames is., worden gewone mensen een maand lang gevolgd zonder dat ze dat doorhebben. Familie en vrienden zitten in een complot en zorgen ervoor dat de hoofdpersoon in de vreemdste situaties terechtkomt. Aan het eind van de maand wordt de kandidaat naar de studio gelokt, waar hij of zij vragen een quiz moet maken over de afgelopen maand en prijzen kan winnen. Het programma werd in het najaar van 2016 iedere zondagavond op de Vlaamse zender Eén uitgezonden. Het format is nu voor een Emmy genomineerd in de categorie Non-scripted entertainment.
Rolletje spelen
De crew was ook onderdeel van het programma, vertelt Massink. ‘Soms moest ik een rolletje spelen of stiekem een foto maken van een nietsvermoedende deelnemer. We werkten met een kleine crew en daardoor had ik het gevoel dat ik er echt bijhoorde.’ Het vernieuwende format is volgens Massink de reden dat het programma kans maakt zich een van de beste televisieprogramma’s buiten de Verenigde Staten te noemen. ‘Een maand lang iemand filmen kost veel moeite. Zo’n project slaagt alleen als je met een team werkt dat helemaal gek is. Ik was blij als ik drie of vier uur slaap per nacht kon pakken.’
De prijs wordt op 20 november uitgereikt in New York, maar Massink gaat niet mee naar de uitreiking. ‘Dat is meer een taak voor de producers, denk ik. Maar ik moet wel zeggen dat de afstand tussen de cameramensen en de bedenkers heel klein was, terwijl dat vaak niet zo is. Daarom voelt die nominatie voor mij ook echt als een persoonlijke prijs.’
