Niks meer missen?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief!
Foto: Sebastiaan van de Water
actueel

Drie uur lang fietsen en geen meter vooruit komen

Sebastiaan van de Water,
2 oktober 2017 - 09:03

Snelle vraag: Wat doe jij het liefst, op je vrije zaterdagmiddag? Optie A: drie uur lang fietsen op een hometrainer. Optie B: iets anders. Twintig leden van het USC kozen dit weekend voor optie A. Wat bezielde hen?

Het fenomeen peer pressure is de schrik van elke bezorgde ouder die zijn kinderen naar de universiteit stuurt. Want zoals Dracula wegkwijnt bij elke zwakke zonnestraal, zo schrompelt elk zorgvuldig opgebouwd construct aan opvoedkundige lessen volledig ineen zodra een beetje groepsdruk zich manifesteert in de nabijheid van clandestiene genotsmiddelen, vrezen ouders.

‘Ik zou dit morgen weer willen doen’

Maar peer pressure kan in de context van wat meer heilzame genotsactiviteiten ook heel positieve uitwerkingen hebben, zo bleek zaterdag op Science Park, waar twintig deelnemers aan de USC Spinning Marathon drie uur lang op een stationaire fiets zichzelf fit pompten.

 

Drie typen spinners

De deelnemers zijn deze zaterdag niet allemaal uit hetzelfde hout gesneden. Er zijn een paar eeuwige challenge-addicts aanwezig, het type dat het leven objectief verzwaart om het subjectief te verlichten. ‘Ik zou dit morgen weer willen doen,’ zegt de fanatieke HvA-studente Linda Steutel (22, verpleegkunde) bijvoorbeeld.

 

Daarnaast zijn er meditatieve sporters, zoals UvA-student en voormalig toproeier Kirsten Lanz (24, fiscaal recht), die intens eentonige sport gebruiken om een toestand van mindfulness te bereiken. ‘Mijn roeitrainer noemde dat altijd de eerste cirkel van concentratie.’

‘Eerlijk gezegd had ik na vijf minuten al spijt dat ik hier überhaupt aan begonnen was’

Tenslotte zijn er types als UvA-student Noet Maas (26, psychologie). ‘Ik doe mee omdat één van de instructrices een goede vriendin van me is. Maar ik heb nu al pijn in mijn rug. Misschien kun je beter iemand interviewen die wat enthousiaster is over dat hele spinnen, ik ga denk ik zo meteen stoppen.’

 

Maar stoppen te midden van een actieve groep is sociaal niet zo eenvoudig. Noet ziet vlak voor zich een potige dame (Linda) meedogenloos doorpompen. Links veegt een oudere man het zweet van zijn voorhoofd. Ondertussen blijven de natgeregende USC docentes strooien met motiverende citaten ‘Stel je voor dat er een fietser vlak voor je rijdt, haal die nu met een sprint in!’

 

En dus trapt Noet nog meer even door. Evenals promovendus Pim Linnebank (24). ‘Eerlijk gezegd had ik na vijf minuten al spijt dat ik hier überhaupt aan begonnen was,’ zegt hij. Na elke zin hapt hij even naar adem.

 

Noet weet niet dat Pim het eigenlijk wel gehad heeft. Pim weet niet dat Noet wil stoppen. Ze zien alleen dat de ander doortrapt. Oorzaak en gevolg raken verstrengeld. Niemand wil als eerste afstappen. En dus blijven ze beiden doorgaan, tot ook het derde uur voorbij is. In elke andere setting waren ze allemaal allang gestopt. Zelfs de diehards. Want omdat iedereen door trapt, trapt iedereen door.